In memoriam

[opsim]

Σήμερα, στα 90 του χρόνια πέθανε ένας μεγάλος κινηματογραφιστής, ο Γάλλος Ερίκ Ρομέρ.
Ήταν ένας από τους συντάκτες του περίφημου περιοδικού "Cahiers du cinema" στη δεκαετία του '50 και πρωτεργάτης της Γαλλικής nouvelle vague.
Από τις πιο γνωστές ταινίες του ήταν το "Μια νύχτα με την Μοντ", το "Γόνατο της Κλαίρης", η "Πράσινη αχτίδα", η "Γυναίκα του Αεροπόρου" και η "Πωλίν στην πλαζ".
Χαρακτηριστικό ήταν το λιτό του στυλ τo οποίο έφτανε μέχρι απουσίας soundtrack από τις ταινίες του και η λίγη χρήση του μοντάζ, ένας "δογματικός '95" αρκετά χρόνια πριν αυτό πάρει σάρκα και οστά.
Την τελευταία του ταινία τη γύρισε το 2007 με τίτλο "Les amours d'Astree et de Celadon".
Καλό ταξίδι παππού Ερίκ.

 

[Photis]

Είχα δει πρόπερσυ την Πωλίν στην πλαζ και είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι από τις ταινίες του Ρομέρ, αυτή ήταν η αγαπημένη μου. Και μόνο για όσα έγραφε στα τετράδια, θα τον θυμάμαι για πάντα.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Σήμερα, στα 90 του χρόνια πέθανε ένας μεγάλος κινηματογραφιστής, ο Γάλλος Ερίκ Ρομέρ.
Ήταν ένας από τους συντάκτες του περίφημου περιοδικού "Cahiers du cinema" στη δεκαετία του '50 και πρωτεργάτης της Γαλλικής nouvelle vague.
Από τις πιο γνωστές ταινίες του ήταν το "Μια νύχτα με την Μοντ", το "Γόνατο της Κλαίρης", η "Πράσινη αχτίδα", η "Γυναίκα του Αεροπόρου" και η "Πωλίν στην πλαζ".
Χαρακτηριστικό ήταν το λιτό του στυλ τo οποίο έφτανε μέχρι απουσίας soundtrack από τις ταινίες του και η λίγη χρήση του μοντάζ, ένας "δογματικός '95" αρκετά χρόνια πριν αυτό πάρει σάρκα και οστά.
Την τελευταία του ταινία τη γύρισε το 2007 με τίτλο "Les amours d'Astree et de Celadon".
Καλό ταξίδι παππού Ερίκ.

Εραστής τών μικρών στιγμών,τών ωραίων και εξαντλητικών διαλόγων,τών στιγμιοτύπων ,τών μπερδεμένων ερωτικών επιθυμιών,τής παραπλάνησης τού πόθου,μέχρις να διευκρινιστεί ποιό ειναι το προτιμώμενο πρόσωπο.
Πολλές φορές οι ήρωες τού Ρομέρ ενω μιλούν γιά την ´ελευθερία τής βούλησης´φαίνεται να μήν έχουν ουσιώδη επίγνωση τού εαυτού τους και όταν μιλούν αποκρύπτουν ή και δεν κατανοούν ότι τούς διαφεύγει η προσωπική τους α-λήθεια.
Ο Ερίκ Ρομέρ ήταν ουσιώδης γνώστης τών δύο φύλων αλλά και τών διαφορών τους.
Γαλλικός κινηματογράφος που θύμιζε πιανιστικές μινιατούρες και οχι μεγάλα συμφωνικά έργα.
Στο καλό.

 

[opsim]

Είχα δει πρόπερσυ την Πωλίν στην πλαζ και είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι από τις ταινίες του Ρομέρ, αυτή ήταν η αγαπημένη μου. .

Και εγώ πρόπερσι την πρωτοείδα και μάλλον προς την ίδια γνώμη τείνω.

 

[opsim]

Re: Απάντηση: In memoriam

Γαλλικός κινηματογράφος που θύμιζε πιανιστικές μινιατούρες και οχι μεγάλα συμφωνικά έργα.

Πολύ δόκιμη αυτή η "μελοποίηση" του έργου του.

 

[Photis]

Re: Απάντηση: In memoriam

(...) Πολλές φορές οι ήρωες τού Ρομέρ ενω μιλούν γιά την ´ελευθερία τής βούλησης´φαίνεται να μήν έχουν ουσιώδη επίγνωση τού εαυτού τους και όταν μιλούν αποκρύπτουν ή και δεν κατανοούν ότι τούς διαφεύγει η προσωπική τους α-λήθεια.

Αυτό ακριβώς γινόταν, σε εκνευριστικό βαθμό θα έλεγα... Ίσως γι αυτό να μου άρεσε τόσο η Πωλίν μιας και ξέφευγε από αυτές τις φόρμες. 'Ηταν η πιο "καθημερινή" ταινία του.