Re: "Ηρτημένης της αιρέσεως"
Εσύ όμως δεν μας είπες Σπυράκο...
Όλα σου αρέσουν;
Θα παραθέσω αυτό που είπε ο Σπυράκος ο Α παραπάνω :
''....Προσωπικά δεν πετάω τίποτα...Από όλους έχω πάρει κάτι...'
Με τον Σπύρο δεν θα μπορούσαμε να είμαστε περισσότερο διαφορετικοί... Και όμως με κάποιο ιδιότυπο τρόπο είμαστε όμοιοι....
Στο πνεύμα του νήματος, ναι, δεν έχω τέτοιες περιπτώσεις... Και πάντοτε πίστευα ( το έχω γράψει πολλές φορές ) ότι ουδέποτε η ιστορία ( και η μουσική ιστορία) λάθεψε όταν ονόμασε κάποιον Μέγα, Βασιλιά, Πρίγκιπα, κλπ.
Ο Έλβις είναι βασιλιάς και αλίμονο στους φουκαράδες που δεν το κατανοούν, ο Τζέιμς Μπράουν είναι βασιλιάς, οι Μπητλς είναι Μεγάλοι.
Και ναι, η Μαντόνα είναι τεράστια, ακόμη ακόμη και η Γκάγκα για την εποχή μας...
Οι U2, πχ. μου είναι ώρες ώρες αντιπαθητικοί, δεν μπορώ να παραβλέψω ωστόσο το Achtung Baby , που γράφηκε στο Βερολίνο την εποχή που και εγώ σουλάτσερνα εκεί και έχω κατανοήσει και την περιρρέουσα μαγεία...
Αν δεις πάντως πίσω από το σκεπτικό όσων γράφουν, θα δεις ότι κατά βάση κυριαρχούν εξωμουσικά κριτήρια, ιδιαίτερα από αυτήν την κουφάλα τον Λύμπε...
Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk