Μagnificat είναι ο ύμνος τής Μαρίας πρός τον Θεό,μόλις η ξαδέλφη της Ελισσάβετ τής ανακοίνωσε πώς θα γινει η μητέρα τού Χριστού.
Υμνος στά Λατινικά καί μόλις το δεύτερο έργο πού ο Bach το μελοποίησε σε αυτή την γλώσσα(τό πρώτο ήταν η θεσπέσια Λειτουργία σέ B Minor).
Aρχικά ο Κάντορας τόχε συνθέσει γιά τά Χριστούγεννα...Χρόνια αργότερα άλλαξε το αρχικό κλειδί (το μετέτρεψε σέ D mazor)και αφαίρεσε τά κείμενα εκείνα πού παρέπεμπαν στά Χριστούγεννα δίνοντας στό έργο μιά άλλη διάσταση..
Ο Bach χρησιμοποίησε μεγάλη ορχήστρα γιά την εποχή του μέ 3τρομπέτες,oboe,φαγκότο,φλάουτα,τύμπανα,έγχορδα, continuo με cello,κοντραμπάσσο και όργανο..
Επίσης διαμοίρασε το κείμενο σέ 5 φωνές(2 sopranos,1 alto,1 τενόρο και 1μπάσσο)και μεικτή χορωδία πού τραγουδά τά πέντε απο τά 12 μέρη τού έργου.
1. Choir — "Magnificat“
2. Aria (soprano II) — "Et exsultavit spiritus meus
3. Aria (soprano I) — "Quia respexit humilitatem“
4. Choir — "Omnes generationes“
5. Aria (bass) — "Quia fecit mihi magna“
6. Duet (alto, tenor) — "Et misericordia“
7. Choir — "Fecit potentiam“
8. Aria (tenor) — "Deposuit potentes“
9. Aria (alto) — "Esurientes implevit bonis“
10. Trio (soprano I/II, alto) — "Suscepit Israel“
11. Choir — "Sicut locutus est“
12. Choir — "Gloria Patri“
Τό έργο έχει εορταστικό χαρακτήρα γεγονός πού φαίνεται από τίς πρώτες νότες,όπου τά πνευστά σάν σέ μιά οργιαστική ανοιξιάτικη ευωχία τής φύσης ,εισβάλλουν γιά νά ακολουθήσει η Χορωδία στον ίδιο τόνο.
Η πρώτη aria διατηρεί τό ίδιο πνεύμα,ενώ η δεύτερη πιό ´ταπεινή´και μελωδική απο την soprano ,συνοδεύεται πανέμορφα απο ένα oboe d'amore..
Ο Bach επιτυγχανει μιά θαυμαστή μεταστροφή ,χωρίς ανάσα,σέ ένα υμνητικό χορωδιακό(4)λές και αίφνης όλες οι γενεές συγκεντρώνονται γιά νά χαιρετίσουν το γεγονός τής σύλληψης.
Ο μπάσσος (5)μέ μεγάλη ´βαρύτητα´υμνεί το γεγονός ,και στην συνέχεια ένα duo (soprano και τενόρος)γεμάτο ευγένεια και ποιμενικό ρυθμό(μέ τά φλάουτα σέ πρωταγωνιστικό ρόλο) επιζητεί τό ´έλεος´γιά κάθε γενεά.
Ολες οι ορχηστρικές δυνάμεις(7) μαζί με την χορωδία συγκεντρώνονται και πάλι σέ έναν εορταστικό -αποθεωτικό τόνο.
Η aria τού τενόρου(8) κινείται ανάμεσα σέ δυό συμπληρωματικές φράσεις συνοδευόμενη απο βιολιά και στην συνέχεια έρχεται η aria-κομψοτέχνημα από την alto(9) μέ την μαγευτική συνοδεία δύο φλάουτων καί μπάσσου pizzicato..
Ολη η ομορφιά τής τέχνης τού Bach συμπυκνώνεται σε αυτά τά 2,5 λεπτά πού διαρκεί το μέρος.
Το terzetto πού ακολουθεί(10)συνοδεύεται απο τά oboes και έρχεται απο το παρελθόν τής λειτουργίας ,όπως αυτή τραγουδιόταν στούς αιώνες.
Η Gloria ξεκινά μέ έναν δραματικό τρόπο ´σάν νά προέρχεται απο την πρωτογενή μουσική μήτρα´και τότε ο μεγάλος Κάντορας επαναφέρει την αρχική εορταστική μουσική τού Magnificat μέ μιά εκλεπτυσμένη μαεστρία...
As it was in the beginning
is now,and shall ever be,
world without end.
AMEN.
Εργο θρησκευτικό μέν,πού όμως θά μπορούσε νά ´μεταφραστεί´σέ Ωδή στόν ερχομό ενός παιδιού στον κόσμο ή ακόμα περισσότερο σέ μιά ´Παγκόσμια επανάσταση φυτών και λουλουδιών´πού εκρήγνυται γιά νά ομορφύνει τον κόσμο ετούτο..
Ο John Eliot Gardiner μέ τούς Εnglish Baroque soloists και την Χορωδία Μonteverdi παρουσιάσει την καλύτερη,ισως,εκδοχή τού έργου..
Η Επιλογή τών σολίστ εξαιρετική,η χορωδία ,οπως πάντα υψηλού επιπέδου στίς δουλειές τού Gardiner ,καθώς επίσης και ο ταιριαστός βηματισμός Ορχήστρας,Χορωδίας και Σολιστ,απο τον σπουδαίο αυτό μαέστρο,προσφέρουν μιά ανάγνωση τού έργου,πού ίσταται πολύ ψηλά στην δισκογραφία.
Υμνος στά Λατινικά καί μόλις το δεύτερο έργο πού ο Bach το μελοποίησε σε αυτή την γλώσσα(τό πρώτο ήταν η θεσπέσια Λειτουργία σέ B Minor).
Aρχικά ο Κάντορας τόχε συνθέσει γιά τά Χριστούγεννα...Χρόνια αργότερα άλλαξε το αρχικό κλειδί (το μετέτρεψε σέ D mazor)και αφαίρεσε τά κείμενα εκείνα πού παρέπεμπαν στά Χριστούγεννα δίνοντας στό έργο μιά άλλη διάσταση..
Ο Bach χρησιμοποίησε μεγάλη ορχήστρα γιά την εποχή του μέ 3τρομπέτες,oboe,φαγκότο,φλάουτα,τύμπανα,έγχορδα, continuo με cello,κοντραμπάσσο και όργανο..
Επίσης διαμοίρασε το κείμενο σέ 5 φωνές(2 sopranos,1 alto,1 τενόρο και 1μπάσσο)και μεικτή χορωδία πού τραγουδά τά πέντε απο τά 12 μέρη τού έργου.
1. Choir — "Magnificat“
2. Aria (soprano II) — "Et exsultavit spiritus meus
3. Aria (soprano I) — "Quia respexit humilitatem“
4. Choir — "Omnes generationes“
5. Aria (bass) — "Quia fecit mihi magna“
6. Duet (alto, tenor) — "Et misericordia“
7. Choir — "Fecit potentiam“
8. Aria (tenor) — "Deposuit potentes“
9. Aria (alto) — "Esurientes implevit bonis“
10. Trio (soprano I/II, alto) — "Suscepit Israel“
11. Choir — "Sicut locutus est“
12. Choir — "Gloria Patri“
Τό έργο έχει εορταστικό χαρακτήρα γεγονός πού φαίνεται από τίς πρώτες νότες,όπου τά πνευστά σάν σέ μιά οργιαστική ανοιξιάτικη ευωχία τής φύσης ,εισβάλλουν γιά νά ακολουθήσει η Χορωδία στον ίδιο τόνο.
Η πρώτη aria διατηρεί τό ίδιο πνεύμα,ενώ η δεύτερη πιό ´ταπεινή´και μελωδική απο την soprano ,συνοδεύεται πανέμορφα απο ένα oboe d'amore..
Ο Bach επιτυγχανει μιά θαυμαστή μεταστροφή ,χωρίς ανάσα,σέ ένα υμνητικό χορωδιακό(4)λές και αίφνης όλες οι γενεές συγκεντρώνονται γιά νά χαιρετίσουν το γεγονός τής σύλληψης.
Ο μπάσσος (5)μέ μεγάλη ´βαρύτητα´υμνεί το γεγονός ,και στην συνέχεια ένα duo (soprano και τενόρος)γεμάτο ευγένεια και ποιμενικό ρυθμό(μέ τά φλάουτα σέ πρωταγωνιστικό ρόλο) επιζητεί τό ´έλεος´γιά κάθε γενεά.
Ολες οι ορχηστρικές δυνάμεις(7) μαζί με την χορωδία συγκεντρώνονται και πάλι σέ έναν εορταστικό -αποθεωτικό τόνο.
Η aria τού τενόρου(8) κινείται ανάμεσα σέ δυό συμπληρωματικές φράσεις συνοδευόμενη απο βιολιά και στην συνέχεια έρχεται η aria-κομψοτέχνημα από την alto(9) μέ την μαγευτική συνοδεία δύο φλάουτων καί μπάσσου pizzicato..
Ολη η ομορφιά τής τέχνης τού Bach συμπυκνώνεται σε αυτά τά 2,5 λεπτά πού διαρκεί το μέρος.
Το terzetto πού ακολουθεί(10)συνοδεύεται απο τά oboes και έρχεται απο το παρελθόν τής λειτουργίας ,όπως αυτή τραγουδιόταν στούς αιώνες.
Η Gloria ξεκινά μέ έναν δραματικό τρόπο ´σάν νά προέρχεται απο την πρωτογενή μουσική μήτρα´και τότε ο μεγάλος Κάντορας επαναφέρει την αρχική εορταστική μουσική τού Magnificat μέ μιά εκλεπτυσμένη μαεστρία...
As it was in the beginning
is now,and shall ever be,
world without end.
AMEN.
Εργο θρησκευτικό μέν,πού όμως θά μπορούσε νά ´μεταφραστεί´σέ Ωδή στόν ερχομό ενός παιδιού στον κόσμο ή ακόμα περισσότερο σέ μιά ´Παγκόσμια επανάσταση φυτών και λουλουδιών´πού εκρήγνυται γιά νά ομορφύνει τον κόσμο ετούτο..
Ο John Eliot Gardiner μέ τούς Εnglish Baroque soloists και την Χορωδία Μonteverdi παρουσιάσει την καλύτερη,ισως,εκδοχή τού έργου..
Η Επιλογή τών σολίστ εξαιρετική,η χορωδία ,οπως πάντα υψηλού επιπέδου στίς δουλειές τού Gardiner ,καθώς επίσης και ο ταιριαστός βηματισμός Ορχήστρας,Χορωδίας και Σολιστ,απο τον σπουδαίο αυτό μαέστρο,προσφέρουν μιά ανάγνωση τού έργου,πού ίσταται πολύ ψηλά στην δισκογραφία.
