Ακουσα το Glass Bead Game του James Blackshaw πολυ προσεκτικα γιατι ακολουθουσε ενα πολυ δυνατο προκατοχο, το Litany of Echoes ενα απο τα αγαπημενα για το 2008. Aυτη τη φορα απο την Young God Records του Michael Gira.
O Blackshow παιζει δωδεκαχορδη κιθαρα: Δεν ειμαι ειδικος αλλα η δωδεκαχορδη κιθαρα θεωρειται δυσκολο οργανο να παιχτει σωστα, ομως απο αυτο που ακουω καταλαβαινω πως οταν γινεται αυτο μπροστα μου απλωνεται μια ορχηστρα με απεραντο βαθος, απιστευτο για ενα μονο οργανο.
Μουσικη που εχει τον αερα του "κλασσικου", με την εννοια ομως που εχουν εργα χωρις ημερομηνιας παραγωγης, αλλα παραλληλα θυμιζει τις μεγαλες μερες της ψυχεδελικης folk εκει στα τελη των 60s, αρχες 70s (ωρες ωρες παιρνω ορκο οτι ακουω κατι απο Roy Harper). Γιαυτο και εχουν πεσει ολοι να τον χρισουν διαδοχο ονοματων με ασηκωτο βαρος με πρωτο το γιγαντα της ακουστικης folk John Fahey, το Leo Kottke, τετοια μεγεθη.
Κατι τετοιο ειναι ομως και αδικο και λαθος γιατι ο ιδιος ξεκινησε απο μπαντα punk, εχει διαβασει απεξω και ανακατωτα το Steve Reich και τον Terry Riley και τα κουβαλα πανω του (ειδικα το Fix ειναι πιανο-βιολι, εμενα με παραπεμπει στο A rainbow into thin air), ενω ο ιδιος δηλωνει οτι ο τροπος που παιζει ειναι επηρρεασμενος απο εκκλησιαστικη μουσικη!
Αυτο που βγαινει απο αυτη τη μουσικη ειναι κατι που αισθητικά τεινει στην καθαρη ομορφια. Στο Glass Bead Game εισαγει πλεον πιανο και πνευστα μαζι με τη δωδεκαχορδη κατα τη γνωμη μου με επιτυχια. Ισως προσπαθει περισσοτερο απο οτι θα επρεπε με το πιανο και αυτο καπως φαινεται. Ισως αυτο να ειναι το μοναδικο "ψεγαδι" του Glass Bead Game. Υπαρχουν ενα δυο κομματια μονο με κιθαρα οπως το εκπληκτικο Bled, αλλα το αριστουργηματικο κομματι ειναι ειναι το επικο Arc οπου εχει προσθεσει εγχορδα, κλαρινετο και φλαουτο (οπου τον βοηθουν καποια μελη των Current 93).
Θα πω μεγαλη κουβεντα αλλα ο μικρος δεν εχει τιποτα να φοβαται απο οση πιεση και να του βαζουν οι συγκρισεις με θρυλους, το αποδεικνυει χρονο με το χρονο. Δεν ξερω επισης απο που ειναι καλυτερα να ξεκινησει καποιος να τον ακουει, ισως απο αυτο εδω, το τελευταιο του. Για μενα παντως δε φτανει τη minimal μαγεια του Litany of Echoes, αλλα γουστα ειναι αυτα.
περισσοτερα εδω:
http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=105986417
e