Απάντηση: James Bond – Skyfall (2012)
Kαπου διαβασα οτι για να χτισεις απο την αρχη το σπιτι σου πρεπει να το καψεις.
Και αυτο κανει ο Μεντεζ σ'αυτη την ταινια.
Πιο "αυτοαναφορικη" ταινια για το φραντσαιζ δεν εχει υπαρξει.Και δεν ειναι μονο η υπεροχη υπενθυμηση της Αστον Μαρτιν,που εμφανιζεται σαν μια γλυκια αναμνηση στην ατακα του Q περι γκατζετ "We don't do these things any more".Ουτε το νεο-ρετρο γραφειο του Μ,που ειναι πιστη αναπαρασταση της Κονερυ εποχης.Ουτε ακομα και η επιστροφη στη Σκωτια,αναφορα στην Σκωτσεζικη καταγωγη του Μποντ,που παραπεμπει στον Sean Connery.Παρεμπιπτωντος ο Φλεμινγκ εδωσε Σκωτσεζικη καταγωγη στον Μποντ αφου ειδε τον Κοννερυ στο Dr.No.
Ειναι οι ατακες και μικρες λεπτομερειες που υπαρχουν διασπαρτες σε ολη την ταινια,που την κανουν τοσο ομορφη.
Το αγαλματακι μπουλντογκ ντυμενο με την Βρετανικη σημαια που βρισκεται στο γραφειο της Μ και που για τους Αγγλους αποτελει αιωνιο συμβολο του πείσματός τους,γινεται για τον Μεντεζ το "απολυτο" γκατζετ του Μποντ.
-"Ολοκληρο το κτιριο της ΜΙ6 ανατιναχτηκε και αυτο επεζησε" λεει κοροιδευτικα ο Μοντ στην Μ,για να του απαντησει η ιδια "μετα θανατον" χαριζοντας του το στη διαθηκη της.
-"Μαλλον στο εδωσε για να σου πει οτι ηρθε η ωρα να βγεις στη συνταξη" λεει η Μανυπενι στο τελος στον Μποντ και αυτος,εχοντας καταλαβει επιτελους τον συμβολισμο,της απαντα "Το αντιθετο"...
Ολοκληρη η ταινια κανει αναφορες για τον γερασμενο Μποντ,για την γερασμενη και αχρειαστη ΜΙ6,και προφανως υπαινικτικα και για ενα γερασμενο-ξεφτισμενο κινηματογραφικο φραντσαιζ(οπως πιστευουν πολλοι).Και για αυτο ο Μεντεζ διαλεγει ενα ριζοσπαστικο συντηρητισμο προεκειμενου να το ανανεωσει.Μια επιστροφη στις ριζες,στρωμενη με σινεφιλικες αναφορες.
Και τα τιναζει ολα στον αερα.
Ξεκινωντας απο το κτιριο της ΜΙ6,αυτο το υπερφιαλο καρακιτς new age κατασκευασμα,που θυμιζει με τη μεγαλομανια του καζινο του Λας Βεγκας,και παραπεμπει στις εποχες των νεοπλουτων γιαπις των 90'ς.Οποτε ηρθε η ωρα για ταπεινοτητα.Επιστροφη στις ριζες.Στα θρυλικα,για τους Αγγλους,υπογεια τουνελ του Λονδινου,απ'όπου εν μεσω βομβαρδισμων των Γερμανων καταφεραν να διεξαγουν εναν πολεμο.Το παλιο κτιριο θα γινει μια αναμνηση αποτυπωμενη σε καμβα και κρεμασμενη πισω απο το γραφειο του νεου Μ.
Ο Μεντεζ καταπιανεται με την εννοια της βρετανικοτητας (ή της αγγλικοτητας) προσπαθωντας να υπενθυμισει αυτο που ολοι σχεδον εχουν ξεχασει.Οτι ο 007 ειναι πανω απ'όλα Βρετανος.Οχι απλα ενας κοσμοπολιτης που μιλα ωραια αγγλικα.
Επικινδυνο θεμα,γιατι μπορει ανετα να πεσει στο λακο με τις Αμερικλανιες.Αλλα ο Μεντες δεν ειναι βεβαια Μαικλ Μπει,το αντιθετο προκειται για εφυιεστατο ανθρωπο και ολα αυτα τα προσπερναει πολυ ευκολα,μενοντας στο υπαινικτικο της υποθεσης,δινοντας το ομως με εναν συναισθηματισμο πρωτογνωρο για τη σειρα.Το ποιημα του Τεννυσον που αναφερει η Μ μεταφερει αυτο ακριβως το συναισθηματικο βαρος.
Τα γκατζετ μας αφηνουν χρονους,η ιδια η τεχνολογια στην ταινια τα καθιστα παρωχημενα.
Οταν ο Μπαρδεμ λεει το τι κακο μπορει να προκαλεσει με ενα κλικ,ή οταν ο Q λεει ουσιαστκα το ιδιο απλα προσθετει οτι μπορει να το κανει φορωντας τις πυτζαμες του,τοτε τα γκατζετ πανε περιπατο.Και το μοναδικο γκατζετ,ο αναχρονιστικος πομπος,μπαινει προφανως σαν χιουμοριστικη αναφορα.
Θα συμφωνησω οτι στην ουσια το σεναριο ειναι παντελως αφελες.Και προσχηματικο.Δινει ομως την ευκαιρια στον Μεντεζ να το φορτωσει με τις λεπτομερειες που θα του ηταν αδυνατο να τις προσθεσει αν ειχε να κανει με κατι πιο πολυπλοκο.Και να του προσθεσει διαλογους που θα τον βοηθησουν να δωσει στερεη βαση στους συμβολισμους του.Να παρεμβαλει την ιστορια του ασωτου (και με τον Μπαρδεμ και με τον Μποντ),να παιξει με οιδιποδεια συμπλεγματα,να μιλησει για τη θετοτητα.
Και πανω απ'όλα να μας ξαναδωσει τον Μποντ ελευθερο απ'ολα αυτα που τον καταπλακωσαν στην πορεια και εγιναν σηματικοτερα του ιδιου.
Τα κουστουμια,οι γυναικες,τα γκατζετ,η Bolinger,τα αυτοκινητα.Πολυ καλα ολα αυτα,αλλα ο Μποντ πανω απ'όλα ειναι το...μπουλντογκ.
Το πεισμα του να τα καταφερει και να μην κανει πισω με τιποτα.Που ακομα και αν υποφερει θα βρει το κουραγιο να αυτοσαρκαστει.
Αυτο το "θα σας καψω και θα καω" (και που στο προσωπο του Κραιγκ βρισκει για μενα εναν ιδανικο εκφραστη).
Οπως αναρωτηθηκε και ο ιδιος ο Μποντ στον Q,οταν ο δευτερος αυταρεσκα του απαριθμουσε τις ικανοτητες του και εχοντας πριν χαρακτηρισει τον ιδιο τον Μποντ γερο,"τι διαολο με χρειαζεσαι τοτε?",ο Q απαντησε οτι "που και που χρειαζεται καποιος που να ξερει να τραβηξει τη σκανδαλη".
Με τον Μποντ να του δινει πληρωμενη απαντηση:"ή να ξερει ποτε δεν θα την τραβηξει..."
Ειναι αιρετικος ο Μποντ του Μεντεζ.Γιατι πατα σε θεατρικα μονοπατια(και στο θεατρο η πλοκη και η δραση ειναι συνηθως προσχηματικες για να τονιστουν οι διαλογοι),γιατι παιζει με τις αναφορες παλαιοτερων φιλμ του ειδους (δειχνοντας ξεκαθαρα την προστιμηση του στον αρχικο) και εχει εναν εντελως ξεχασμενο ρομαντικο ιδεαλισμο για την παραδοση (και γενικοτερα σαν εννοια αλλα και ειδικοτερα για την ιδια την σειρα) που κανει την ταινια,υπεροχα και αναπαντεχα συναισθηματικη.Εγω προσωπικα υποκλιθηκα,κυριως γιατι δεν μπορεσα να τη δω σε κανενα σημειο κυνικα εστιαζοντας στις (υπαρκτες μεν αλλα ασημαντες για μενα) σεναριακες αφέλειές της.
