Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
Kurt Weill & Bertolt Brecht: μουσικές ενυπώσεις και ιδεολογικοί προβληματισμοί
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Βαγγέλης Σ." data-source="post: 123320" data-attributes="member: 444"><p><strong>Απάντηση: Kurt Weill & Bertolt Brecht: μουσικές ενυπώσεις και ιδεολογικοί προβληματισ</strong></p><p></p><p>Όταν μπήκε στην Γερμανική κοινωνία το δίλημμα "επανάσταση ή αντεπανάσταση" οι μικροαστοί πήγαν με τους φασίστες και έγιναν έτσι το κοινωνικό έρεισμα του φασισμού. Αυτό ο Βrecht δε νομίζω να τους το συγχώρησε. </p><p></p><p>Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν υπάρχει κανείς που να βάζει ένα τέτοιο ή αντίστοιχο δίλημμα σε πείσμα ίσως της πραγματικότητας.</p><p>Άρα είναι πιο χαλαρή η διαδικασία του να ταυτίζεται κανείς, έστω και για μία μόνο παράσταση, με τους ήρωες του Μπρεχτ.</p><p></p><p>Γιατί όλοι όσοι έχουν μια ευαισθησία ή μία οξυδέρκεια παραπάνω, όλοι όσοι θα προσέλθουν σε μία τέτοια αίθουσα να συμμετέχουν σε κάτι τέτοιο, ακόμα και οι αστοί, μπορούν συναισθηματικά, ασυνείδητα ή και συνειδητά, να εμπλακούν αναγνωρίζοντας την κάποια αλήθεια στο έργο. Ακόμα και η βασίλισσα Ελισάβετ! Η επιστροφή στην πραγματικότητα αποδεικνύεται πάντα οδυνηρή για όσους δεν μπορούν να αφήσουν αυτά τα ωραία συναισθήματα μέσα στην αίθουσα.</p><p>.....</p><p></p><p>Το τραγούδι αποτελείται από μουσική και στίχους. Δεν είναι όμως ούτε μουσική ούτε στίχοι από μόνα τους. Είναι κάτι άλλο διαφορετικό.</p><p>Και αν δεν είναι έτσι τότε είναι μέτριο τραγούδι.</p><p>Στίχοι από μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να αποτελούν τραγούδι, όπως νομίζω λέχθηκε. Μα ούτε και μουσική νομίζω. Δεν μπορώ να φέρω στο στόμα μου ούτε ένα τραγούδι μουσικά και μόνο. Και αν δεν καταλάβαινα κάποτε κάποιους στίχους πάντα έφτιαχνα ένα σενάριο δικό μου από τα συμφραζόμενα από το ύφος ή την εκφραστικότητα του τραγουδιστή. Ένα παραμύθι, μια μουσική ιστορία. Αυτό νομίζω είναι τραγούδι.</p><p></p><p>Και έχω εννοείται πολλές φορές απογοητευθεί όταν διάβασα ή μετάφρασα στίχους. Όχι, η δική μου εκδοχή του τραγουδιού ήταν καλύτερη. Μα ήταν πάντα τραγούδι και όχι μουσική σκέτη.</p><p></p><p>Μπορεί κανείς να χωρίσει το "μέρα Μαγιού μου μίσεψες" από την μουσική του; Οι στίχοι είναι ένα ποίημα του Ρίτσου με την δική τους δύναμη. Δύσκολα θα το διάβαζα. Η μουσική, ένα καταπληκτικό ζεϊμπέκικο, μόνη της φαντάζει υπερβολική και αμετροεπής. Το δέσιμο των δύο είναι μαγικό. Τονίζει στον υπέρτατο βαθμό τα συναισθήματα του ποιήματος δημιουργώντας μια νέα τέχνη: Ένα τραγούδι.</p><p> </p><p>Και δεν νομίζω ότι ο Θεοδωράκης ήταν στρατευμένος. Τι θα πει στρατευμένος εξάλλου; Αν δεν βάλεις την φωτιά που σε καίει μέσα στην τέχνη σου που θα την βάλεις;</p><p></p><p>Τι είναι η τέχνη δηλαδή; Ένα ιδανικό που υπερίπταται πάνω από την ανθρώπινη κοινωνία και που οι καλλιτέχνες οφείλουν να το πλησιάσουν χρησιμοποιώντας ο καθένας την πιο μακριά σκάλα που θα βρει και ξεκόβοντας έτσι όλο και περισσότερο από αυτή; </p><p></p><p>Ζηλεύω τον Lepton πάντως!:ernaehrung004:</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Βαγγέλης Σ., post: 123320, member: 444"] [b]Απάντηση: Kurt Weill & Bertolt Brecht: μουσικές ενυπώσεις και ιδεολογικοί προβληματισ[/b] Όταν μπήκε στην Γερμανική κοινωνία το δίλημμα "επανάσταση ή αντεπανάσταση" οι μικροαστοί πήγαν με τους φασίστες και έγιναν έτσι το κοινωνικό έρεισμα του φασισμού. Αυτό ο Βrecht δε νομίζω να τους το συγχώρησε. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν υπάρχει κανείς που να βάζει ένα τέτοιο ή αντίστοιχο δίλημμα σε πείσμα ίσως της πραγματικότητας. Άρα είναι πιο χαλαρή η διαδικασία του να ταυτίζεται κανείς, έστω και για μία μόνο παράσταση, με τους ήρωες του Μπρεχτ. Γιατί όλοι όσοι έχουν μια ευαισθησία ή μία οξυδέρκεια παραπάνω, όλοι όσοι θα προσέλθουν σε μία τέτοια αίθουσα να συμμετέχουν σε κάτι τέτοιο, ακόμα και οι αστοί, μπορούν συναισθηματικά, ασυνείδητα ή και συνειδητά, να εμπλακούν αναγνωρίζοντας την κάποια αλήθεια στο έργο. Ακόμα και η βασίλισσα Ελισάβετ! Η επιστροφή στην πραγματικότητα αποδεικνύεται πάντα οδυνηρή για όσους δεν μπορούν να αφήσουν αυτά τα ωραία συναισθήματα μέσα στην αίθουσα. ..... Το τραγούδι αποτελείται από μουσική και στίχους. Δεν είναι όμως ούτε μουσική ούτε στίχοι από μόνα τους. Είναι κάτι άλλο διαφορετικό. Και αν δεν είναι έτσι τότε είναι μέτριο τραγούδι. Στίχοι από μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να αποτελούν τραγούδι, όπως νομίζω λέχθηκε. Μα ούτε και μουσική νομίζω. Δεν μπορώ να φέρω στο στόμα μου ούτε ένα τραγούδι μουσικά και μόνο. Και αν δεν καταλάβαινα κάποτε κάποιους στίχους πάντα έφτιαχνα ένα σενάριο δικό μου από τα συμφραζόμενα από το ύφος ή την εκφραστικότητα του τραγουδιστή. Ένα παραμύθι, μια μουσική ιστορία. Αυτό νομίζω είναι τραγούδι. Και έχω εννοείται πολλές φορές απογοητευθεί όταν διάβασα ή μετάφρασα στίχους. Όχι, η δική μου εκδοχή του τραγουδιού ήταν καλύτερη. Μα ήταν πάντα τραγούδι και όχι μουσική σκέτη. Μπορεί κανείς να χωρίσει το "μέρα Μαγιού μου μίσεψες" από την μουσική του; Οι στίχοι είναι ένα ποίημα του Ρίτσου με την δική τους δύναμη. Δύσκολα θα το διάβαζα. Η μουσική, ένα καταπληκτικό ζεϊμπέκικο, μόνη της φαντάζει υπερβολική και αμετροεπής. Το δέσιμο των δύο είναι μαγικό. Τονίζει στον υπέρτατο βαθμό τα συναισθήματα του ποιήματος δημιουργώντας μια νέα τέχνη: Ένα τραγούδι. Και δεν νομίζω ότι ο Θεοδωράκης ήταν στρατευμένος. Τι θα πει στρατευμένος εξάλλου; Αν δεν βάλεις την φωτιά που σε καίει μέσα στην τέχνη σου που θα την βάλεις; Τι είναι η τέχνη δηλαδή; Ένα ιδανικό που υπερίπταται πάνω από την ανθρώπινη κοινωνία και που οι καλλιτέχνες οφείλουν να το πλησιάσουν χρησιμοποιώντας ο καθένας την πιο μακριά σκάλα που θα βρει και ξεκόβοντας έτσι όλο και περισσότερο από αυτή; Ζηλεύω τον Lepton πάντως!:ernaehrung004: [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
Kurt Weill & Bertolt Brecht: μουσικές ενυπώσεις και ιδεολογικοί προβληματισμοί
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…