Έχοντας προχωρήσει αρκετά (7ο), συνεχίζω να έχω πολύ καλή άποψη. Το καστ είναι φανταστικό γενικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αυτό που με ενοχλεί στον Παπακαλιάτη δεν είναι τόσο η ερμηνεία του (είναι λίγο άχαρος/αγγούρι, αλλά δεν είναι τόσο κακός πια), όσο ο ναρκισσισμός των επαναλαμβανόμενων κοντινών πλάνων στη μούρη του. Ίσως θα ήταν καλύτερα να μένει στο γράψιμο (το οποίο είναι εξαιρετικό στη συγκεκριμένη σειρά) και ν'αφήσει τα κάδρα αλλού. Από τους άλλους ηθοποιούς ξεχωρίζω τον Τσορτέκη, ενώ και η Αλεξίου είναι ανέλπιστα καλή.
Αυτό που με κρατάει βέβαια είναι μάλλον η νοσταλγία της ανέμελης ζωής, η μουσική, η θάλασσα, η πάντα γοητευτική ιστορία του ανεκπλήρωτου έρωτα, και -μερικές- πολύ όμορφες εικόνες. Που ναι, όλα αυτά κάπου τα'χουμε ξαναδεί, αλλά δεν έχει σημασία, μπροστά σε τόση σαβούρα που κυκλοφορεί, κάθε εξαίρεση είναι θετική.