Την ειδα και εγω επιτελους.Αν και οταν τελειωσε ειπα "τι το θελα?".:frusty:
Ευτυχως το σινεμα ηταν θερινο και μπορουσαμε να καπνιζουμε,να πινουμε ανετα τις μπυρες μας και να συζηταμε τις εξελιξεις στο ελληνικο ποδοσφαιρο...:rofl:
Παντως απο τις ταινιες του ειδους "Τι τραβαμε και εμεις οι χορευτριες" προτιμω (και νοσταλγησα τολμω να πω) το Fame και το Flashdance...
To κακο στην ιστορια ηταν το ποσο τραγικα προχειρα,προβλεψιμα και παιδιαστικα αντιμετωπισε,ο σκηνοθετης,την "παλη" του καλλιτεχνη με το ρολο του.Αυτη την αγωνια της ταυτισης με το alter ego(ψαχνοντας κομματια του εαυτου του στο χαρακτηρα) που αποτελει ο ρολος που ερμηνευει και την εξελιξη του μεχρι να καταφερει να το πετυχει.Ο Αρονοφσκι προτιμησε τον ευκολο δρομο του φτηνου εντυπωσιασμου (μεχρι πουπουλα μας εδειξε να βγαζει η Πορτμαν απο την πλατη της,ο αθεοφοβος για να μας "πεισει" για τη μεταμορφωση της,τρια πουλακια δηλαδη...),εριξε και το λεσβιακο για το "ματι" -αλλα και για να μας πεισει για την "συγκλιση" των 2 χαρακτηρων-εβαλε και μια τυρανικη μανα για γαρνιτουρα,η χειροτερη Μπαρμπαρα Χερσει που εχω δει,και στο τελος εριξε και την τραγωδια σκοτωνοντας το χαρακτηρα αφου ο ιδιος "σκοτωσε" πρωτα το σκοτεινο του εγω ριχνοντας και ενα "το βιωσα" για να καταλαβουμε τι εγινε,μην τυχον και φυγουμε απο τον κινηματογραφο με απορια...
Συγχωρατε με που ειμαι κυνικος αλλα θεωρησα οτι ο Αρονοφσκι με κοροιδευε...Ειναι βιρτουοζος με την καμερα αλλα εδω μονο επιδειξη κανει και οχι κινηματογραφο.Απο το σκηνοθετη του Πι,και του Requiem For a Dream ηθελα τουλαχιστον να μην με δουλευει.Τη βιρτουοζιτε του την ξερουμε οπως και οτι μπορει να βγαλει σκοταδι μπολικο απο τους χαρακτηρες του...Εδω δεν του βγηκε,αναλωθηκε στα ευκολα και τα προφανη και μεχρι εκει.Νταξει δικαιουται κι αυτος μια μαλακια...
Η Πορτμαν κακη δεν ηταν.Το αν ηταν μονοδιαστατη και μιζερη εφταιγε μαλλον το σεναριο και η σκηνοθεσια και οχι αυτη.Ειναι πολυ καλη ηθοποιος (το Closer ειναι αποδειξη γι'αυτο) αλλα εδω εδειχνε μονη της....
