Τραγουδιστής: Ξυλούρης ή Νταλάρας . Φωνή, ποιοτικά τραγούδια, σπουδαίες συνεργασίες, δημοφιλία. Εναλλακτικά Καζαντζίδης για τη φωνή του που λειτουργησε ως υπόδειγμα για τη νεότερη γενιά τραγουδιστών. Πολύ περιορισμένο το τραγουδιστικό ύφος των Διονυσίου, Μητροπάνου, περιορισμένη η δημοφιλία Μητσιά.
Τραγουδίστρια: Αλεξίου. Η μόνη που συνδυάζει βελούδινη φωνή με βαθειά ερημιά και πόνο (λόγια Μούσχουρη) αυτή ακριβώς που απαιτείται για εκφραστεί ο λαϊκός ελληνικός πόνος - χωρίς να σκυλίζει όπως άλλες μεγάλες φωνές - και να μπορεί να τραγουδά από λαϊκά έως μπαλάντες. Τεράστιο και ποικίλο ρεπερτόριο, δημοφιλία.
Εναλλακτικά Μαρία Δημητριάδη (φωνή, συνεργασίες), Φαραντούρη (συνεργασία με Μίκη), Μοσχολιού (φωνή, συνεργασίες), Μπέλλου (συμβολισμός), Λύδια (η τέλεια λαϊκή φωνή χωρίς να σκυλίζει). Τελείως αστεία η τοποθέτηση της Μαρινέλλας (του προπάτορα της Βίσση) ως μεγαλύτερης τραγουδίστριας. Η Μαρινέλλα ήταν κορυφαία show-woman και μια πολύ καλή φωνή όπως πολλές της εποχής με ελάχιστα σπουδαία τραγούδια (κυρίως όσα ακούστηκαν στο cinema) και εκτός κορυφαίων συνεργασιών. Εκτός εποχής οι άτεχνες φωνές των παλαιότερων που περιορίζονταν σε 1 είδος τραγουδιού που εξέφραζε 1 κοινωνική μερίδα (Νίνου, Ρόζα κα). Η Μούσχουρη είναι ο ορισμός της εκλεπτυσμένης ευρωπαϊκής φωνής που δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει τον λαϊκό ελληνικό πόνο. Καλύτερη Ευρωπαία ναι, Ελληνίδα ειδικά όχι. Το ίδιο και οι Γιαννάτου, Πασπαλά. Προς όπερα ναι, αλλά αυτό είναι ευρωπαϊκή τέχνη.