Η Βοημία ήταν γιά τον Mozart μιά όαση καθώς η μουσική του ήταν πάντα ιδιαίτερα αγαπητή..
Οταν παρουσιάστηκαν οι Γάμοι τού Φίγκαρο(12/1786) ,η αποθέωση ήταν ολοκληρωτική.
Στήν πρόσκληση πού τού έγινε νά παραβρεθεί και ο ίδιος ,μέ τό πού τήν αποδέχτηκε ''πήρε'' μαζί του καί μιά Συμφωνία (K.504)τήν οποία μάλιστα διηύθυνε στίς 19/1/1787 καί τήν αφιέρωσε στήν Πράγα..
Αν και αρχικά είχε θεωρηθεί πώς η ''Prague'' είχε συντεθεί γιά τήν πόλη,τελικά απεδείχθη ότι ο Mozart τήν είχε τελειώσει πρίν παραλάβει τήν πρόσκληση ..
Η no.38 έχει τρία μέρη μιάς καί τής λείπει τό αναμενόμενο μενουέτο..
1.Adagio. Allegro
2.Andante
3.Finale: Presto
Είναι γραμένη γιά έγχορδα,τύμπανα,2φλάουτα,2 φαγκότα,2 κόρνα καί 2 τρομπέτες.
Τό πρώτο της μέρος πιθανώς νά αποτελεί μιά από τίς πλέον συναρπαστικές σελίδες τής Μουσικής,αλλά ταυτόχρονα δείχνει τό μέλλον.
Ο Amadeus ξεκινά μέ μιά μικρή εισαγωγή,γεγονός σπάνιο γι''αυτόν
Eπίσης τό αρχικό adagio διακρίνεται από ένα μουσικό ''βάρος'' μέ τά τύμπανα νά τού προσδίδουν έναν δραματικό ,σχεδόν οπερατικό τόνο,πού θυμίζει Don Giovanni(η πρεμιέρα δόθηκε στίς 29/10/1787 στήν Πράγα)..
Καί ενώ ο ακροατής γιά τρία λεπτά επικεντρώνεται στό έντονο συναισθηματικό στοιχείο τής μουσικής,η ιδιοφυϊα τού Amadeus οδηγεί τήν ορχήστρα σέ ένα μαγευτικό Allegro όπου έγχορδα, πνευστά και τύμπανα δημιουργούν μιά πελώρια και γεμάτη δύναμη μουσική πανδαισία..
Η ποιότητα της είναι τέτοια πού ανταγωνίζεται επάξια τά δραματικότερα στοιχεία τού Don Giovanni αλλά καί τά τελευταία κουαρτέτα εγχόρδων τού συνθέτη..
Mιά ακόμα μουσική εποποιϊα πού διαψεύδει εκείνους πού θεωρούν τόν Mozart ως έναν συνθετη ''ανάλαφρο'' και λυρικό..απλά..................
Το adagio-allegro είναι ένα μέρος πού πάλλεται από ένταση καί ακόμα καί οί πιό ''τρυφερές'' του εκφάνσεις κρύβουν μιά τέτοια εσωτερική -υπαρξιακή χροια πού δέν επιτρέπει τήν χαλάρωση τής προσοχής καί τών αισθήσεών μας.
Σύνθεση πού δικαίως χαρακτηρίστηκε ''grand''αργότερα...
Υπάρχουν έξι θέματα πού αλληλεπικαλύπτονται μέ μοναδική μαεστρία και πού δύσκολα αναγνωρίζονται αυτόνομα.
Το andante ,μέ πολλές συναισθηματικές εναλλαγές,αλλά καί μέ μιά γρανιτώδη δομή πάνω στήν οποία ο Mozart δημιουργεί πολλαπλές πολυφωνικές αντιθέσεις..
Ομως αυτή η ''βαρύτητα'' και οι σκιές βρίσκονται πάντα εκεί και οι μελωδίες είναι σχεδόν γεμάτες αγκομαχητό....
Τό Presto παραμένει γεμάτο δαιμονιώδη ένταση ,μέ τό φλάουτο πρωτίστως νά σχολιάζει τά βασικά θέματα ,ενώ τά έγχορδα μέ τά τύμπανα βρίσκονται σέ full force..
Tό δράμα παραμένει στήν καρδιά τού έργου καί ξαναπροβάλλει ο Don Giovanni σχεδόν απειλητικός μέσα από μικρές αύρες ελπίδας..
Αλλά αυτό πού στήν ουσία εμφανίζεται στό ασυνείδητο τής μεγαλοσύνης τού Mozart είναι η προαναγγελία τής επανάστασης(γιά εκείνη τήν εποχή) τού Ατόμου,πού θά εκφρασθεί μέ τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τόν L.V.Beethoven..
H No 38 έχει όλα αυτά τά στοιχεία ,όπως μού τάγραψε και ο φίλος Maestro σέ μιά συνομιλία μας:''Αν σκεφτείς ότι ο Mozart είναι από τους λίγους συνθέτες με τέτοια συνέπεια στη γραφή τους, που αρκούν 2-3 δευτερόλεπτα για να καταλάβεις ότι ένα έργο είναι δικό του, η πρωτοπορία που επιτυγχάνει με ένα τέτοιο έργο που βλέπει πραγματικά στο μέλλον, γίνεται ακόμη πιο συγκλονιστική..'':smile:
Από εκτελέσεις ενδεικτικά αναφέρω:
Οταν παρουσιάστηκαν οι Γάμοι τού Φίγκαρο(12/1786) ,η αποθέωση ήταν ολοκληρωτική.
Στήν πρόσκληση πού τού έγινε νά παραβρεθεί και ο ίδιος ,μέ τό πού τήν αποδέχτηκε ''πήρε'' μαζί του καί μιά Συμφωνία (K.504)τήν οποία μάλιστα διηύθυνε στίς 19/1/1787 καί τήν αφιέρωσε στήν Πράγα..
Αν και αρχικά είχε θεωρηθεί πώς η ''Prague'' είχε συντεθεί γιά τήν πόλη,τελικά απεδείχθη ότι ο Mozart τήν είχε τελειώσει πρίν παραλάβει τήν πρόσκληση ..
Η no.38 έχει τρία μέρη μιάς καί τής λείπει τό αναμενόμενο μενουέτο..
1.Adagio. Allegro
2.Andante
3.Finale: Presto
Είναι γραμένη γιά έγχορδα,τύμπανα,2φλάουτα,2 φαγκότα,2 κόρνα καί 2 τρομπέτες.
Τό πρώτο της μέρος πιθανώς νά αποτελεί μιά από τίς πλέον συναρπαστικές σελίδες τής Μουσικής,αλλά ταυτόχρονα δείχνει τό μέλλον.
Ο Amadeus ξεκινά μέ μιά μικρή εισαγωγή,γεγονός σπάνιο γι''αυτόν
Eπίσης τό αρχικό adagio διακρίνεται από ένα μουσικό ''βάρος'' μέ τά τύμπανα νά τού προσδίδουν έναν δραματικό ,σχεδόν οπερατικό τόνο,πού θυμίζει Don Giovanni(η πρεμιέρα δόθηκε στίς 29/10/1787 στήν Πράγα)..
Καί ενώ ο ακροατής γιά τρία λεπτά επικεντρώνεται στό έντονο συναισθηματικό στοιχείο τής μουσικής,η ιδιοφυϊα τού Amadeus οδηγεί τήν ορχήστρα σέ ένα μαγευτικό Allegro όπου έγχορδα, πνευστά και τύμπανα δημιουργούν μιά πελώρια και γεμάτη δύναμη μουσική πανδαισία..
Η ποιότητα της είναι τέτοια πού ανταγωνίζεται επάξια τά δραματικότερα στοιχεία τού Don Giovanni αλλά καί τά τελευταία κουαρτέτα εγχόρδων τού συνθέτη..
Mιά ακόμα μουσική εποποιϊα πού διαψεύδει εκείνους πού θεωρούν τόν Mozart ως έναν συνθετη ''ανάλαφρο'' και λυρικό..απλά..................
Το adagio-allegro είναι ένα μέρος πού πάλλεται από ένταση καί ακόμα καί οί πιό ''τρυφερές'' του εκφάνσεις κρύβουν μιά τέτοια εσωτερική -υπαρξιακή χροια πού δέν επιτρέπει τήν χαλάρωση τής προσοχής καί τών αισθήσεών μας.
Σύνθεση πού δικαίως χαρακτηρίστηκε ''grand''αργότερα...
Υπάρχουν έξι θέματα πού αλληλεπικαλύπτονται μέ μοναδική μαεστρία και πού δύσκολα αναγνωρίζονται αυτόνομα.
Το andante ,μέ πολλές συναισθηματικές εναλλαγές,αλλά καί μέ μιά γρανιτώδη δομή πάνω στήν οποία ο Mozart δημιουργεί πολλαπλές πολυφωνικές αντιθέσεις..
Ομως αυτή η ''βαρύτητα'' και οι σκιές βρίσκονται πάντα εκεί και οι μελωδίες είναι σχεδόν γεμάτες αγκομαχητό....
Τό Presto παραμένει γεμάτο δαιμονιώδη ένταση ,μέ τό φλάουτο πρωτίστως νά σχολιάζει τά βασικά θέματα ,ενώ τά έγχορδα μέ τά τύμπανα βρίσκονται σέ full force..
Tό δράμα παραμένει στήν καρδιά τού έργου καί ξαναπροβάλλει ο Don Giovanni σχεδόν απειλητικός μέσα από μικρές αύρες ελπίδας..
Αλλά αυτό πού στήν ουσία εμφανίζεται στό ασυνείδητο τής μεγαλοσύνης τού Mozart είναι η προαναγγελία τής επανάστασης(γιά εκείνη τήν εποχή) τού Ατόμου,πού θά εκφρασθεί μέ τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τόν L.V.Beethoven..
H No 38 έχει όλα αυτά τά στοιχεία ,όπως μού τάγραψε και ο φίλος Maestro σέ μιά συνομιλία μας:''Αν σκεφτείς ότι ο Mozart είναι από τους λίγους συνθέτες με τέτοια συνέπεια στη γραφή τους, που αρκούν 2-3 δευτερόλεπτα για να καταλάβεις ότι ένα έργο είναι δικό του, η πρωτοπορία που επιτυγχάνει με ένα τέτοιο έργο που βλέπει πραγματικά στο μέλλον, γίνεται ακόμη πιο συγκλονιστική..'':smile:
Από εκτελέσεις ενδεικτικά αναφέρω:
