Πρόκειται για φακό της καλής σειράς της NIKON. Δεν κυκλοφορεί πλέον, αφού αντικαταστάθηκε από τον AFS 70-200 2.8 VR. Είναι μεγάλος, βαρύς (1430 γρ. με το κολάρο για το τριπόδι) και με τεράστιο παρασολέιγ. Ακόμη και πάνω σε ένα μεγάλο σώμα και βαρύ όπως η D700, ο ασυνήθιστος θα νιώσει τους καρπούς τους να στρίβουν προς το έδαφος.
Με βάση τα παλιά τεστ ο φακός αυτός διακρινόταν σε FULL FRAME διακρινόταν για την καλή του οξύτητα (sharp) κι από ανοιχτά διαφράγματα, χρώματα τυπικά ΝΙΚΟΝ, χοντρή βινιέτα σε ανοιχτά διαφράγματα, και μεγάλη αντίσταση σε κόντρα φως, αντίθετα από τον προηγούμενο (AFD 80-200 ED) και από τον επόμενο (AFS 70-200).
Χτες το μεσημέρι είχα 40 λεπτά ελεύθερα. Ο καιρός ήταν άριστος. Καθαρή ατμόσφαιρα, αρκετός αέρας και καθαρός ουρανός. ‘Εστησα το τριπόδι και άρχισα να τραβώ.
Πρώτα έκανα τη δοκιμή για την ανάλυση. Σε αντίθεση με τα τεστ στο στούντιο, τα οποία μετρούν την αναλυτική ικανότητα των φακών σε κοντινές αποστάσεις, εγώ προτίμησα να τραβήξω μια σειρά λήψεων με εστίαση στο άπειρο, και μια δεύτερη όχι στο άπειρο, αλλά σε απόσταση μεγαλύτερη των 5 μέτρων από το στόχο. Ακόμη χειρότερα, ότι οι μετρήσεις αφορούν σώμα με μεγάλο αισθητήρα (Full Frame), άρα τουλάχιστον στη βινιέτα και στην ανάλυση στα άκρα, ο φακός ζορίζεται περισσότερο σε σχέση με το APSC.
Γιατί άπειρο; Μου αρέσουν τα αστικά τοπία και τα τοπία φύσης, άρα τραβώ σε μεγάλες αποστάσεις από το θέμα και κυρίως άπειρο. Φυσικά γνωρίζω ότι ο πολύ καλός φακός φαίνεται στην εστίαση στο άπειρο, και εκεί θα φανούν και τα λάθη της εστίασης και οι αδυναμίες του φακού.
Ας ξεκινήσουμε πρώτα με τις λήψεις στο άπειρο. Το σημείο εστίασης της μηχανής ήταν στο καλώδιο μπροστά από το δοκάρι της καρότσας σε όλες τις λήψεις. Όλες οι λήψεις έγιναν με τη μηχανή NIKON D700, ISO 200, WHITE BALANCE AUTO, SRGB, PICTURE STYLE STANDARD, APERTURE PRIORITY και φωτομέτρηση πολυζωνική. Οι επόμενες λήψεις σε πιο κοντινή απόσταση έγιναν με WHITE BALANCE στους 5000Κ.
Η σκηνή αναφοράς.
Με βάση τα παλιά τεστ ο φακός αυτός διακρινόταν σε FULL FRAME διακρινόταν για την καλή του οξύτητα (sharp) κι από ανοιχτά διαφράγματα, χρώματα τυπικά ΝΙΚΟΝ, χοντρή βινιέτα σε ανοιχτά διαφράγματα, και μεγάλη αντίσταση σε κόντρα φως, αντίθετα από τον προηγούμενο (AFD 80-200 ED) και από τον επόμενο (AFS 70-200).
Χτες το μεσημέρι είχα 40 λεπτά ελεύθερα. Ο καιρός ήταν άριστος. Καθαρή ατμόσφαιρα, αρκετός αέρας και καθαρός ουρανός. ‘Εστησα το τριπόδι και άρχισα να τραβώ.
Πρώτα έκανα τη δοκιμή για την ανάλυση. Σε αντίθεση με τα τεστ στο στούντιο, τα οποία μετρούν την αναλυτική ικανότητα των φακών σε κοντινές αποστάσεις, εγώ προτίμησα να τραβήξω μια σειρά λήψεων με εστίαση στο άπειρο, και μια δεύτερη όχι στο άπειρο, αλλά σε απόσταση μεγαλύτερη των 5 μέτρων από το στόχο. Ακόμη χειρότερα, ότι οι μετρήσεις αφορούν σώμα με μεγάλο αισθητήρα (Full Frame), άρα τουλάχιστον στη βινιέτα και στην ανάλυση στα άκρα, ο φακός ζορίζεται περισσότερο σε σχέση με το APSC.
Γιατί άπειρο; Μου αρέσουν τα αστικά τοπία και τα τοπία φύσης, άρα τραβώ σε μεγάλες αποστάσεις από το θέμα και κυρίως άπειρο. Φυσικά γνωρίζω ότι ο πολύ καλός φακός φαίνεται στην εστίαση στο άπειρο, και εκεί θα φανούν και τα λάθη της εστίασης και οι αδυναμίες του φακού.
Ας ξεκινήσουμε πρώτα με τις λήψεις στο άπειρο. Το σημείο εστίασης της μηχανής ήταν στο καλώδιο μπροστά από το δοκάρι της καρότσας σε όλες τις λήψεις. Όλες οι λήψεις έγιναν με τη μηχανή NIKON D700, ISO 200, WHITE BALANCE AUTO, SRGB, PICTURE STYLE STANDARD, APERTURE PRIORITY και φωτομέτρηση πολυζωνική. Οι επόμενες λήψεις σε πιο κοντινή απόσταση έγιναν με WHITE BALANCE στους 5000Κ.
Η σκηνή αναφοράς.
Attachments
Last edited:
