Επειδή πολύ συζήτηση γίνεται γι αυτόν τον φακό σε άλλα θέματα, ας τα μαζέψουμε.
Στους τηλεφακούς είναι υπαρκτό το φαινόμενο του νόθου χρώματος, δηλ. λόγω της σχεδίασης του φακού (τηλέ) δημιουργούνται ή στο σύνολο του καρέ ή σε μέρη του χρώματα που δεν υπάρχουν στο πρωτότυπο που φωτογραφίζουμε. Αποχρωματικός (APO) είναι ο φακός που έχει σχεδιαστεί ώστε να βελτιώνει ή να εξαφανίζει αυτά τα φαινόμενα. Γνώμη μου ότι είναι πολύ σημαντικό.
Τον AFS 70-300 VR τον έχω και μπορώ να σου τον δανείσω για τεστ για να διαπιστώσεις και μόνος σου αν αξίζει. Εγώ τον πήρα καινούριο 500 ευρώ και δεν το μετάνιωσα. Τώρα η τιμή του έπεσε.
Το VR δίνει σίγουρα 3 στοπ αβάντζα στη λήψη, για 4 που μέτρησαν άλλοι δεν ξέρω. Δηλ. αν χρειάζεσαι 1/250 για ακλόνητη φωτογραφία, με το VR σου αρκεί 1/30. Το AFS δίνει γρήγορη εστίαση, αν και όταν μπερδέψει ο φακός, τότε θα αργήσει να εστιάσει εκ νέου περισσότερο σε σχέση με τους USM της CANON.
Οπτικά δείχνει να είναι πολύ καλός από ανοιχτό διάφραγμα και από 70 έως 220-250. Σε μεγαλύτερες αποστάσεις η απόδοση πέφτει. Σε διαφράγματα 8-11 η απόδοσή του είναι εξαιρετική και συγκρίνεται άμεσα με εκείνη του πανάκριβου 17-35 που έχω, αλλά και πάλι υπολέίπεται σε οξύτητα του 60 ΜΙCRO. Σε αποστάσεις 220-300 η απόδοση πέφτει και σε αυτά τα διαφράγματα, ειδικά η αναλυτικότητα και λιγότερο τα χρώματα.
Τα χρώματα είναι το μεγάλο ατού του φακού για μένα, καθώς ταιριάζουν απόλυτα με τους ακριβούς φακούς της ΝΙΚΟΝ. Η ανάλυση είναι πολύ καλή και δεν μπορώ να δώσω Unsharp mask περισσότερο από 0,3 και 180%, διότι ήδη η εικόνα είναι καλή και με οξύτητα.
Νόθα χρώματα δεν παρατήρησα, βινιέτα επίσης, ούτε φλερ, αν και στους τηλεφακούς με τα μεγάλα παρασολέιγ είναι δύσκολο να το δείς. Για χρωματικές εκτροπές δεν μπορώ να εκφέρω άποψη διότι τραβώ σε raw και έχω ρυθμίσει το camera converter να το διορθώνει αυτόματα.
Μειονεκτήματα: Ο φακός είναι αρκετά σκοτεινός, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να ξεφοντάρεις ένα πρόσωπο σε εστιακή απόσταση μικρότερη από 150-180 mm. Το φόντο θα φαίνεται, ειδικά στο 70, όπου το 4,5 είναι για μένα υπερβολικά κλειστό διάφραγμα. Π.χ. ο CANON USM 70-210 3.5-4.5 που είχα στο 3.5 θόλωνε σαφώς καλύτερα το φόντο, όμως σε όλα τα άλλα υπολείπεται του νέου ΝΙΚΟΝ.
Άλλο μειονέκτημα που δεν γνωρίζω αν είναι του φακού ή της μηχανής, είναι ότι μετά τα 250, όταν το contrast είναι πολύ χαμηλό και εστιάζεις στο άπειρο (π.χ. θέμα επίπεδο σε απόσταση 80 μέτρα και περισσότερο) τότε έχουμε μεγάλη υπερέκθεση (περίπου 1,5 στοπ) κάτι που χρειάζεται προσοχή. Φυσικά μπορείς να τραβήξεις με διόρθωση, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να το δεις πρώτα και μετά να το διορθώσεις. Και όταν αλλάξεις φακό, να θυμηθείς να μηδενίσεις την υποέκθεση.
Φυσικά είναι φακός πλαστικός, αλλά γεροδεμένος. Φυσικά έχει μεταλλική μοντούρα. Έχει μεγάλες διαστάσεις, οι οποίες μεγαλώνουν ανησυχητικά όταν φθάσει στο τηλέ άκρο του. Και το παρασολέιγ είναι μεγάλο, περίπου 7 εκ. μήκος. Από βάρος είναι 700 γρ ή και περισσότερο. Φίλτρα παίρνει 67άρια. Δουλεύει άψογα με πολωτικό κυκλικό και με το σύστημα P της COKIN.
Αντοχή; Ναι, έχω γνώμη. Μου έπεσε φέτος από την τσάντα στο έδαφος από 1 μ. ίσως και περισσότερο σε χώμα σκληρό σαν μπετόν. Δεν έπαθε τίποτε εξωτερικά. Τον έστειλα για έλεγχο στο σέρβις και μου τον έστειλαν πίσω μαζί με τις φωτογραφίες των στόχων που τράβηξαν σε όλες τις αποστάσεις και τα διαφράγματα. Μάλλον δεν έπαθε τίποτε, τουλάχιστον εγώ δεν διακρίνω προβλήματα σε 100% στις φωτογραφίες, ούτε και εκείνοι. Για έλεγχο με μηχάνημα πρέπει να περιμένω 3 μήνες στη σειρά τον τεχνίτη στην Ηλιούπολη, άρα δεν θα το κάνω.
Αν θα τον ξαναγόραζα; Ναι, σαφώς, χωρίς δισταγμό.
Αν θα τον κρατήσω; Ναι, δεν πιστεύω ότι θα ξεφτυλιστεί πάνω στην D700 που θα μου κάνει παρέα σε λίγους μήνες (φυσικά στο διάστημα 70-200, μετά οι φωτογραφίες δεν θα είναι αξιοποιήσιμες ούτε προς πώληση). Για εκεί σκέφτομαι να κρατήσω τους AFS 17-35, AFD 60 MICRO, AFS 70-300 VR, AIS 28 2.8, και κυρίως τον PC 28 3.5 (έκεί θα λάμψει το full frame) και να συμπληρώσω το κενό με κάποιον από τους SIGMA 24-60, TAMRON 28-75, NIKKOR 24-85.
Στους τηλεφακούς είναι υπαρκτό το φαινόμενο του νόθου χρώματος, δηλ. λόγω της σχεδίασης του φακού (τηλέ) δημιουργούνται ή στο σύνολο του καρέ ή σε μέρη του χρώματα που δεν υπάρχουν στο πρωτότυπο που φωτογραφίζουμε. Αποχρωματικός (APO) είναι ο φακός που έχει σχεδιαστεί ώστε να βελτιώνει ή να εξαφανίζει αυτά τα φαινόμενα. Γνώμη μου ότι είναι πολύ σημαντικό.
Τον AFS 70-300 VR τον έχω και μπορώ να σου τον δανείσω για τεστ για να διαπιστώσεις και μόνος σου αν αξίζει. Εγώ τον πήρα καινούριο 500 ευρώ και δεν το μετάνιωσα. Τώρα η τιμή του έπεσε.
Το VR δίνει σίγουρα 3 στοπ αβάντζα στη λήψη, για 4 που μέτρησαν άλλοι δεν ξέρω. Δηλ. αν χρειάζεσαι 1/250 για ακλόνητη φωτογραφία, με το VR σου αρκεί 1/30. Το AFS δίνει γρήγορη εστίαση, αν και όταν μπερδέψει ο φακός, τότε θα αργήσει να εστιάσει εκ νέου περισσότερο σε σχέση με τους USM της CANON.
Οπτικά δείχνει να είναι πολύ καλός από ανοιχτό διάφραγμα και από 70 έως 220-250. Σε μεγαλύτερες αποστάσεις η απόδοση πέφτει. Σε διαφράγματα 8-11 η απόδοσή του είναι εξαιρετική και συγκρίνεται άμεσα με εκείνη του πανάκριβου 17-35 που έχω, αλλά και πάλι υπολέίπεται σε οξύτητα του 60 ΜΙCRO. Σε αποστάσεις 220-300 η απόδοση πέφτει και σε αυτά τα διαφράγματα, ειδικά η αναλυτικότητα και λιγότερο τα χρώματα.
Τα χρώματα είναι το μεγάλο ατού του φακού για μένα, καθώς ταιριάζουν απόλυτα με τους ακριβούς φακούς της ΝΙΚΟΝ. Η ανάλυση είναι πολύ καλή και δεν μπορώ να δώσω Unsharp mask περισσότερο από 0,3 και 180%, διότι ήδη η εικόνα είναι καλή και με οξύτητα.
Νόθα χρώματα δεν παρατήρησα, βινιέτα επίσης, ούτε φλερ, αν και στους τηλεφακούς με τα μεγάλα παρασολέιγ είναι δύσκολο να το δείς. Για χρωματικές εκτροπές δεν μπορώ να εκφέρω άποψη διότι τραβώ σε raw και έχω ρυθμίσει το camera converter να το διορθώνει αυτόματα.
Μειονεκτήματα: Ο φακός είναι αρκετά σκοτεινός, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να ξεφοντάρεις ένα πρόσωπο σε εστιακή απόσταση μικρότερη από 150-180 mm. Το φόντο θα φαίνεται, ειδικά στο 70, όπου το 4,5 είναι για μένα υπερβολικά κλειστό διάφραγμα. Π.χ. ο CANON USM 70-210 3.5-4.5 που είχα στο 3.5 θόλωνε σαφώς καλύτερα το φόντο, όμως σε όλα τα άλλα υπολείπεται του νέου ΝΙΚΟΝ.
Άλλο μειονέκτημα που δεν γνωρίζω αν είναι του φακού ή της μηχανής, είναι ότι μετά τα 250, όταν το contrast είναι πολύ χαμηλό και εστιάζεις στο άπειρο (π.χ. θέμα επίπεδο σε απόσταση 80 μέτρα και περισσότερο) τότε έχουμε μεγάλη υπερέκθεση (περίπου 1,5 στοπ) κάτι που χρειάζεται προσοχή. Φυσικά μπορείς να τραβήξεις με διόρθωση, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να το δεις πρώτα και μετά να το διορθώσεις. Και όταν αλλάξεις φακό, να θυμηθείς να μηδενίσεις την υποέκθεση.
Φυσικά είναι φακός πλαστικός, αλλά γεροδεμένος. Φυσικά έχει μεταλλική μοντούρα. Έχει μεγάλες διαστάσεις, οι οποίες μεγαλώνουν ανησυχητικά όταν φθάσει στο τηλέ άκρο του. Και το παρασολέιγ είναι μεγάλο, περίπου 7 εκ. μήκος. Από βάρος είναι 700 γρ ή και περισσότερο. Φίλτρα παίρνει 67άρια. Δουλεύει άψογα με πολωτικό κυκλικό και με το σύστημα P της COKIN.
Αντοχή; Ναι, έχω γνώμη. Μου έπεσε φέτος από την τσάντα στο έδαφος από 1 μ. ίσως και περισσότερο σε χώμα σκληρό σαν μπετόν. Δεν έπαθε τίποτε εξωτερικά. Τον έστειλα για έλεγχο στο σέρβις και μου τον έστειλαν πίσω μαζί με τις φωτογραφίες των στόχων που τράβηξαν σε όλες τις αποστάσεις και τα διαφράγματα. Μάλλον δεν έπαθε τίποτε, τουλάχιστον εγώ δεν διακρίνω προβλήματα σε 100% στις φωτογραφίες, ούτε και εκείνοι. Για έλεγχο με μηχάνημα πρέπει να περιμένω 3 μήνες στη σειρά τον τεχνίτη στην Ηλιούπολη, άρα δεν θα το κάνω.
Αν θα τον ξαναγόραζα; Ναι, σαφώς, χωρίς δισταγμό.
Αν θα τον κρατήσω; Ναι, δεν πιστεύω ότι θα ξεφτυλιστεί πάνω στην D700 που θα μου κάνει παρέα σε λίγους μήνες (φυσικά στο διάστημα 70-200, μετά οι φωτογραφίες δεν θα είναι αξιοποιήσιμες ούτε προς πώληση). Για εκεί σκέφτομαι να κρατήσω τους AFS 17-35, AFD 60 MICRO, AFS 70-300 VR, AIS 28 2.8, και κυρίως τον PC 28 3.5 (έκεί θα λάμψει το full frame) και να συμπληρώσω το κενό με κάποιον από τους SIGMA 24-60, TAMRON 28-75, NIKKOR 24-85.
