ο Φουκουναγκα με μικρο κινηματογραφικο ιστορικο αποδειχτηκε λιγος για την εν λογω ταινια,
ενω σκηνοθετωντας τον πρωτο κυκλο True Dedective εμοιαζε να χει το προφιλ που θα ταιριαζε για ενα grand finale του Ντανιελ,
παλιας κοπης κινηματογραφιση με αργη ροη ,καδρα με συμβολικα μηνυματα κοκ
Ο Μεντεζ στο Skyfall αριστοτεχνικα σαν φορο τιμης στον ηρωα, εχει πολλα σημεια αναφορας σε παλιοτερες ταινιες , ο Φουκ μοιαζει απλως να αντιγραφει παλιοτερες ταινιες, τον Μαλεκ τον σκηνοθετει σαν να μην υπαρχει, ενω χαραμιζει το ταλεντο του Waltz, ενδιαμεσα κανει μια κοιλια η ταινια που λες παω για υπνο.
Οι διαλογοι ουτε εχουν σχεσh με τις πυρινες ατακες στο Skyfall , ουτε προδιδουν την χημεια του ζευγους π.χ. οι διαλογοι του ζευγους στο τρενο προς Μαυροβουνιο στο Καζινο, δεν εχει σχεση αλλωστε η χημεια που υπαρχει μεταξυ του Μποντ και της Βισπερ σε σχεση με την Σουον.
Και εκτος αυτου, ενω στην εποχη Γκρεκ, σε καθε ταινια ο Μποντ περναει διακριτικα σε μια νεα εποχη που καποια πραγματα ,πραγματι δεν χρειαζεται να προβαλονται σαν κατορθωματα, στο κυκνειο ασμα η κορεκτιλα βαραει κοκκινο, ο Ντανιελ και ο Μποντ γενικα πρεπει να μαζευτει τοσο πολυ σαν να απολογειται για ολη την σειρα απο την μερα που γεννηθηκε εκει κοντα στο 60, και η ταινια να μην εχει αλλο λογω υπαρξης περα απο αυτης της απολογιας.
Ο νεος 007 ειναι γυναικα μαυρη , ο Μποντ δεν την πεφτει ουτε στην Αρμας που κολαζει και ευνουχο και γινεται τοσο συναισθηματικος που ξεπερνα νοικοκυρα που βλεπει σαπουνοπερα ενω καθαριζει κρεμυδια.
Ουσιαστικα θαβει τον χαρακτηρα του Γκρεγκ που εδωσε νεα πνοη στον ρολο, τον εκανε λιγο πιο αλητη, λιγο πιο συναισθηματικο, λιγο πιο ευαλωτο, πιο τσαλακωμενο δηλαδη πιο ανθρωπινο αρα πιο ρεαλιστικο χαρακτηρα , που μπορεις να ταυτιστεις μαζι του παρα να τον βλεπεις απλα σαν ενα ημιθεο η εναν σουπερ ηρωα, αλλα σε δοσεις που δεν ξεφευγε απο την υποσταση του χαρακτηρα που εδωσε πνοη ο Φλεμινγκ.
Εδω το τραβηξανε απο τα αυτια ,για μενα εγινε δουλεια του ποδαριου βεβαια ισως ο Καμπελ και ο Μεντεζ να μας καλομαθαν γιατι ανεκαθεν υπηρχαν ενδιαμεσα ταινιες Μποντ που ηταν δουλειες του ποδαριου.
Θα συνιστουσα στην Μπροκολενα να γυρισει την νεα ταινια μποντ στην εποχη του ψυχρου πολεμου και να μην ξαναδιαλεξει Μποντ ατσαλακωτο αλλα ουτε και τσακισμενο οσο δεν παει μονο και μονο για να απολογηθει.
Αξια σημεια αναφορας οι σκηνες δρασης, το σαουντρακ, και η μοναδικη δημιουργικη φαντασια που διεκρινα στο φιλμ ο τροπος που σκοτωνε το βιολογικο οπλο.
Και κατι τελευταιο, ενω ο Ντανιελ υποκριτικα προσπαθει αψογα να δημιουργησει το υποβαθρο του βαρους του φιναλε του,
οσο του το επιτρεπει το σεναριο ,ο Φουκ δεν εχει το σκηνοθετικο βαρος να δημιουργησει την ατμοσφαιρα γυρω απο αυτο το φιναλε καθ ολη την διαρκεια της ταινιας, εδω η πρωτη σεκανς ειναι πιο ατμοσφαιρικη απο την τελευταια, εχασε την μπαλα ο Φουκ.