Δισκαρα δε θα πει τιποτα. Οπως το λες δεν πετας νοτα επιπλεον η φωνη του Χαμιλ σε αυτον τον δισκο εχει ενα τοσο δραματικο στοιχειο αλλα τοσο ατοφιο που φερνει ανατριχιλες. Καμμια δηθενια πουθενα.
Ακουω πολυ Van Der Graaf τελευταια, και εκτος την φοβερη μουσικη τους; και την ολη ευαισθησια λες και ειναι σε φαση συμπαντικου συντονισμου, βρισκω οτι εχουν τους πιο βαθεια στιχουργια της Ροκ, την πιο φιλοσοφημενη σκεψη...Αυτοι και ο Νικ...
Στο δισκο που ειχα βαλει την περασμενη φορα, στο World Record, αν και λιγοτερο ολοκληρωμενος απο το Still Life, βρισκεται ενα τραγουδι το τελευταιο που για μενα τα εμπεριεχει ΟΛΑ... Ολη την υπαρξιακη αναζητηση του ανθρωπου σε ενα τραγουδι... Το Wondering. Προσωπικα μου λεει πολλα κι ενδομυχα. Επαναλαμβανομαι το ξερω... "τα βρισκω ολα" μεσα