Θέλοντας και μη, διαβάζοντας τον τίτλο του θέματος το μυαλό σου πάει κατευθείαν στις μεγάλες φωνές του λαϊκού τραγουδιού.Ως άνθρωπος με λαϊκά ακούσματα στο μυαλό μου γυροφέρνουν τα ονόματα των Καζαντζίδη-Διονυσίου-Αγγελόπουλου-Χατζηαντωνίου-Αναγνωστάκη καθώς και άλλων πολλών.Φυσικά οι ρεμπέτες δεν μπορούν να μην συνεπικουρούν στις σκέψεις.Φωνές π.χ όπως των Παγιουμτζή και Τσαουσάκη δεν ξεχνιούνται.
Βέβαια για να μπορέσει κάποιος να αναδειχθεί ως φωνή (και κατά συνέπεια να αναδείξει και το τραγούδι) πρέπει να υπάρχουν και δημιουργοί.Ο συνδετικός κρίκος ρεμπέτικου-λαϊκού πιστεύω πως είναι ο Τσιτσάνης και ο συνεχιστής, αυτός που πήρε από το χεράκι τα μινόρια και τα ματζόρια είναι ο τεράστιος Χιώτης.Κατ' εμέ, λαϊκό τραγούδι δίχως Χιώτης δεν θα είχε τη σημερινή μορφή του.
Όλοι οι τραγουδιστές έχουν αφήσει το στίγμα τους για διαφορετικούς λόγους:Ο Καζαντζίδης για την έκταση της φωνής του, ο Διονυσίου για τη χροιά του, ο Αγγελόπουλος για το μπάσο της φωνής (ενδεικτικά είναι αυτά που αναφέρω).
Κλείνοντας, θα εκφέρω την προσωπική μου άποψη για την σπουδαιότερη αντρική φωνή:ο Τιτανομέγιστος Τόλης Βοσκόπουλος!Τραγούδια όπως το "με εκδικήθηκε", "μ' ανάστησες καρδιά μου", δύσκολα στην ερμηνεία και με τεράστια ψυχή.Και για να αντιληφθείτε (γενικά) το μέγεθος και τη σπουδαιότητα ενός τραγουδιστή/τραγουδίστριας, προσπαθείστε να σκεφτείται, ποιος/ποια άλλος/άλλη θα μπορούσε να ερμηνεύσει, τουλάχιστον αξιοπρεπώς, ένα τραγούδι του/της.Θα εκπλαγείτε!