Το πρωταθλητηρικι ειναι αλλιως και καλο ειναι να το ξερουν οσοι στελνουν τα παιδια τους, αν και νομιζω, αυτοι που τα στελνουν περιπου το ξερουν.
Ειχα ενα φιλο καρδιακο, πρωταθλητη ! Αναμεσα στα αλλα μου ειχε πει οτι σε διεθνεις αγωνες οπου ειχε συμετασχει, (και κερδισει), ειχε παρατηρησει στην απεναντι πλευρα, μιας αλλης χωρας, τον προπονητη να πλακωνει στα χαστουκια τον αντιπαλο του πριν μπει στον "χωρο του αθληματος". Βρεθηκαν μετα, και τα ειπαν. Σε καποια φαση τον ρωτησε γιατι τον πλακωσε στο ξυλο...
"για να τον φοβηθει περισσοτερο απο αυτον" του ειπε...
Βεβαια το πραγμα δεν σταματαει μονο στον πρωταθλητισμο του αθλητισμου. Αλλα και σε αλλους πρωταθλητισμους. Του μπαλετου, των μαθηματικων, του ωδειου, και διαφορα αλλα πολλα.
Οσοι εχουν σχεση με εκπαιδευση στο εξωτερικο κυριως θα εχουν παρατηρησει πως τα παιδια των Απω-Ασιατων (των κιτρινων που λεγαμε, σε αντιθεση με του μελαμψους Ασιατες) πρωτευουν !
Παντου και με διαφορα. Εχουν γινει ερευνες για την παιδευση τους μεσα στις οικογενειες, για αυτα τα αποτελεσματα, οταν δεν προκειται για φυση ταλεντα, και οποιος ψαξει θα βρει τις συνθηκες στις οποιες υποκεινται για αποτελεσματα.
Ολα αυτα ειναι δειγματα πρωταθλητισμου. Σε διαφορους τομεις.
Ενας αλλος φιλος πρωταθητης επισης μου ελεγε..."ο πρωταθλητισμος ειναι επικινδυνο πραγμα". Ποτε δεν εβαλε τα παιδια του σον πρωταθλητισμο.
Ο "κλαδος ελαιας" πληρωνεται με ζωη. Καποια παιδια η γονεις επαναστατουν και τα βροντανε. Καποιοι, οι πιο ταλαντουχοι βρισκουν τον δρομο τους σ'αυτο.
Και μπορει να επαναστατησουν μετα. η ψυχαναλυση εχει ορους γιαυτο.
Οπως και το να γινεις σταρ του Ροκ για παραδειγμα (μεγαλυτερη θηνσιμοτητα και απο τους παιχτες του Αμερικανικου φουτμπωλ)