Όταν είμαστε στην δουλειά και χτυπαγαμε 15ωρα, το απόγευμα είμαστε σε στάση αναμονής οπότε για να περάσει η ώρα ,πλακωνομαστε στο φαΐ και στο ποτό.
Βάζαμε ρεφενε και έτσι παίρναμε διάφορα ακριβά ουίσκι, που μόνοι μας δεν θα εκταμιευαμε τέτοια νούμερα ,σε καμμία των περιπτώσεων.
Μιλάμε για 200αρια +.
Έτσι είχαμε δοκιμάσει premium μάρκες και είχαμε καταλήξει (βάσει ουρανίσκου και όχι τιμής) σε δύο τρείς.
Παραδόξως καθόλου εντύπωση δεν μας έκαναν τα ακριβά.
Σταματήσαμε λοιπόν τις άσκοπες σπατάλες στις δοκιμές .
Δύο από αυτά που είχαμε επιλέξει ,ήταν το πράσινο Johnnie walker και το Singleton.
Ξαφνικά κατάργησαν το πράσινο και καταλήξαμε να πίνουμε μόνο Singleton γιατί:
Α. Όσο ρεφενε και να ήταν ,κανα 40αρι το άτομο έφευγε και φυσικά η φιάλη ήταν μια και εξω.
Β. Το είχε μια κάβα δίπλα μας και το βρίσκαμε εύκολα, ενώ για τα άλλα τα περίεργα αρκετές φορές κάναμε ένα κάρο διαδρομές να τα βρούμε .
Γ. Τις ένα κάρο διαδρομές τις έκανα εγώ ,γιατί είχα το μηχανάκι
Δ. Η τιμή του στα 40 ευρώ ήταν λογικοτατη.
Μας είχε στεναχωρήσει η κατάργηση του πράσινου και επειδή με τον "καβά" (κατά το βενζινά
) είχαμε πιάσει και φιλίες (άριστοι πελάτες γαρ) ,το συζητήσαμε το θέμα και καταλήξαμε ότι ήταν σκόπιμη η κατάργηση από την αγορά, γιατί η τιμή του ήταν απολύτως τίμια και κατά γενική ομολογία ήταν το καλύτερο johnnie ,οπότε έκοβε πωλήσεις από τα ασημένια τα χρυσά και μπλε (σιγά το ουίσκυ για τότενες 175 ευρώ).
Οι μάγκες λοιπόν ,το ξαναφεραν πλέον στην αγορά και φυσικά σχεδόν σε διπλάσια τιμή.
Θα το δοκιμάσω έτσι για την ιστορία , αλλά μόνο και μόνο για την π@υστια που έκαναν ,δεν θα το ξαναπάρω ποτέ.
Singleton και πάλι singleton.
Άσε δε που με έχει καλύψει απόλυτα το busmills, που είναι και πιο φτηνό και ιρλανδεζικο,που για μένα έχει να κάνει και με ότι γουστάρω αφάνταστα τους Ιρλανδούς.
Άλλος λαός , καμμία σχέση με τους Εγγλέζους (που ούτε να τους δουν δεν θέλουν)