- 17 June 2006
- 14,352
Ο Tchaikovsky του Ευγένιου Μραβίνσκυ
Tο 1960, ο Δυτικός κόσμος, τον Ευγένιο Μραβίνσκυ τον είχε μόνο “ακουστά”: η Φιλαρμονική του Λένινγκραντ με το διευθυντή της έκαναν μία τουρνέ στη Βρετανία. Πρέσβεις καλής θέλησης στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, οι Ρώσοι έκαναν μεγάλη εντύπωση. Ο Μραβίνσκυ πήρε την ευκαιρία να ξαναηχογραφήσει τις 3 τελευταίες Συμφωνίες του Τσαϊκόφσκυ: δεν είχε σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους Σοβιετικούς ηχολήπτες που πίστευε ότι “αδικούσαν κατάφωρα τη δουλειά του”. H D.G. του πρότεινε να ξαναγράψει σε stereo τις 3 Συμφωνίες για να αντικαταστήσει τις μονοφωνικές εγγραφές που είχε κάνει μαζί με τον Kurt Sanderling στη Βιέννη το 1956.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό το διπλό άλμπουμ που κυκλοφορεί στην οικονομική σειρά της D.G. με τίτλο The Originals, δύο CDs στην τιμή του ενός.
Είναι ο καλύτερος συμφωνικός Τσαϊκόφσκυ που κυκλοφορεί: στην 4η ποτέ άλλοτε, πρίν ή μετά, δεν άκουσα την έντασή της να εκρήγνυται με τον τρόπο που το κάνει εδώ. Το “θέμα του πεπρωμένου” σε χτυπάει κάθε φορά αδυσώπητα. Τα pizzicati του τρίτου μέρους σε κάνουν να πιστεύεις πως τα έγχορδα μεταμορφώθηκαν σε μιά φανταστική μπαλαλάϊκα.
Στην 5η ο Μραβίνσκυ είναι ο μόνος που έχω ακούσει να τη στήνει στις πραγματικές της διαστάασεις: μιά στιγμή ανεμελιάς, ένα ξέδωμα, μιά σκάντζα, ένα είδος ρελέ ανάμεσα στην 4η και στην 6η. Τη διευθύνει "ατσάλινο χέρι σε βελούδινο γάντι".
Η Παθητική (νο. 6) είναι φωτιά παγωμένη: κολοσσιαία, συντριπτική, το δράμα ασταμάτητο, αφόρητο και πανταχού παρόν. Το τρίτο μέρος γίνεται ένα φανταστικό εμβατήριο γεμάτο οραματισμό – περνάει από πάνω σου σαν τραίνο.
Last edited by a moderator:
),είναι ανυπέρβλητος.
