Παλιές Ενδιαφέρουσες Ταινίες

[oldman]

Re: Απάντηση: Re: Παλιές Ενδιαφέρουσες Ταινίες

Στέλιο,
Η επιθυμία σου… διαταγή!

 

[Stellios papa]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Παλιές Ενδιαφέρουσες Ταινίες

Στέλιο,
Η επιθυμία σου… διαταγή!

ευχαριστω αλλα το ειδα χθες !
δεν μ εντυπωσιασε οπως παλια

 

[oldman]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Παλιές Ενδιαφέρουσες Ταινίες

ευχαριστω αλλα το ειδα χθες !
δεν μ εντυπωσιασε οπως παλια

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω ότι πράγματι υπάρχουν παλαιές ταινίες που μας είχαν αφήσει καλύτερες αναμνήσεις από ότι νομίζουμε σήμερα ότι άξιζαν. Αντίθετα, υπάρχουν ταινίες που ενώ δεν τους δώσαμε αρκετή σημασία στην εποχή τους, σήμερα τις βρίσκουμε αξιόλογες. Η συγκεκριμένη ταινία ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Συμπαθητική αλλά όχι ταινιάρα.

 

[ecodrifter]

Re: Απάντηση: Παλιές Ενδιαφέρουσες Ταινίες

Pickpocket (1959)
Ο ΠΟΡΤΟΦΟΛΑΣ​

Σκηνοθεσία: Robert Bresson
Σενάριο: Robert Bresson,
Παίζουν: Martin LaSalle, Marika Green, Jean Pélégri

Αριστουργημα με κεφαλαια!
Τωρα με κανεις να το ξαναδω με ελληινικους υποτιτλους, ευγε!

 

[oldman]

La guerre des boutons (1962)
Ο Πόλεμος των Κουμπιών​

Σκηνοθεσία: Yves Robert
Σενάριο: Louis Pergaud (Μυθιστόρημα), François Bor
Παίζουν: Jacques Dufilho, Yvette Etiévant, Michel Galabru

Ο σκηνοθέτης Yves Robert έφτιαξε ταινία που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Luis Pergaud.
Μας παρουσιάζει δύο γειτονικά χωριά στην Γαλλική επαρχία του 50, όπου οι πιτσιρικάδες κατεχόμενοι από άκρατο πατριωτικό τοπικισμό σχηματίζουν συμμορίες και μάχονται οι μεν τους δε. Η μάχες όμως δεν περιορίζονται στα ξύλινα σπαθιά και της σφεντόνες.
Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι οι γονείς είναι άκρος αντίθετοι με αυτά που γίνονται, η μία συμμορία συλλαμβάνει μέλη της άλλης, τους αφαιρεί κουμπιά, ζώνες και τιράντες από πάνω τους, έτσι ώστε όταν γυρίσουν σπίτι να ξυλοφορτωθούν από τους γονείς τους.
Οι μικροί παίρνουν τον ιδιόρρυθμο πόλεμό τους πολύ στα σοβαρά. Μέχρι που με πάσα μυστικότητα και συνωμοτικά επισκέπτεται η ομάδα του ενός χωριού το άλλο μες τη νύχτα για να γράψουν υβριστικά συνθήματα στους τοίχους! Έντρομος ένας πιτσιρικάς νομίζει ότι έπεσε στα χέρια των ενήλικων εχθρών. Αντί όμως για κάπoια τιμωρία που φαντασιώνεται, δέχεται τρυφερή και στοργική περιποίηση από αυτούς!
Τελικά η μέρα της καθοριστικής μάχης φθάνει. Οι αντίπαλοι χτυπιούνται και καταστρέφουν ο ένας τα ρούχα του άλλου! Στο τέλος πρέπει να γυρίσουν σπίτι. Έξαλλος ο πατέρας του αρχηγού της μιας συμμορίας βλέπει τον γιο του να επιστρέφει σε μαύρο χάλι. Ορμάει να τον περιποιηθεί καταλλήλως και ο νεαρός το βάζει στα πόδια για να γλιτώσει. Χάνεται προς το δάσος και έχουν περάσει πολλές ώρες που δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Ανήσυχοι η χωρικοί και των δύο χωριών σχηματίζουν ομάδα διάσωσης για να εντοπίσουν τον φυγάδα. Καθοδόν όμως το ρίχνουν στο φαγοπότι και στο τέλος φιλονικούν. Αποδεικνύεται έτσι ότι ο τοπικισμός των παιδιών είναι ασθένεια που τους την μετέδωσαν οι μεγάλοι.
Τελικά συλλαμβάνεται ο φυγάς και η ποινή του είναι να εγκλειστεί σε αναμορφωτήριο!
Έκπληκτος εκεί βρίσκει τον αρχηγό της αντίπαλης συμμορίας που του επεβλήθη η ίδια ποινή. Τα παιδιά αγγελιάζονται και λέει το ένα στο άλλο:
«Λες όταν μεγαλώσουμε να γίνουμε κι εμείς τόσο ανόητοι όσο αυτοί οι μεγάλοι;»
Η ταινία στην εποχή της σημείωσε αρκετή επιτυχία και δεν κόστισε πολλά, αφού οι περισσότεροι συμμετέχοντες ήταν κάτοικοι των χωριών. Μάλιστα έγινε τρεις φορές remake της ταινίας. Μια φορά από Ιρλανδούς και δυο φορές από Γάλλους. Εγώ όμως είμαι εναντίον των remake. Είναι σα να μου λέει κάποιος ότι ανακατασκευάζει τον Παρθενώνα με σύγχρονα υλικά!
Στις μέρες μας είναι διχασμένες οι γνώμες για την αξία της ταινίας. Μερικοί την θεωρούν την σπουδαιότερη ταινία με ήρωες παιδιά που γυρίστηκε ποτέ, ενώ άλλοι βρίσκουν των πόλεμο τον παιδιών ανούσιο και ανώφελο. Λες και υπάρχει πόλεμος ωφέλιμος και ουσίας!
Του υπότιτλους αυτής της ταινίας που ετοίμασα θα τους βρείτε εδώ:
http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/3402017/la-guerre-des-boutons-el

 

[oldman]

That Darn Cat! (1965)
Ο Κατάσκοπος
με τις Βελούδινες Πατούσες​

Σκηνοθεσία: Robert Stevenson
Σενάριο: Gordon Gordon , Mildred Gordon
Παίζουν: Hayley Mills, Dean Jones, Dorothy Provine
και ο καταπληκτικός Σιαμέζος γάτος


Στα νιάτα μας, οι λεγόμενες «νεανικές ταινίες», Χωρίς να περιέχουν ίχνος σεξ και βωμολοχίες, προκαλούσαν αβίαστο γέλιο. Όχι μόνο τότε αλλά και σήμερα και όχι μόνο στους παλιούς αλλά και στους νέους που θα θυσιάσουν τον χρόνο τους για να δουν τέτοια ταινία. Μία από αυτές τις ταινίες ήταν και η: «That Darn Cat!». Πρωταγωνιστούσε η νεαρή πλέων κοπέλα Hayley Mills
με συμπαθητικούς συμπρωταγωνιστές.

Ο πραγματικός πρωταγωνιστής όμως ήταν ο Σιαμέζος γάτος.



Και να σκεφτείτε ότι τότε δεν ζούσαμε στην εποχή των κομπιούτερ όπου θα μπορούσαν να μας παρουσιάσουν Γάτο να οδηγεί αυτοκίνητο! Για να είμαι ειλικρινής όμως, ούτε και που πιστεύω ότι ένας γάτος μπορεί να εκπαιδευτεί σα σκύλος και να κάνει όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα. Χρειαζόταν σίγουρα πολύ δουλειά από σκηνοθέτη και μοντέρ, εκατοντάδες μέτρα ταινίας, που μετά από επίπονο κόψιμο-ράψιμο, να πάρουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Απ’ ότι έμαθα γυρίστηκε και remake της ταινίας, αλλά με τα remake δεν ασχολούμαι καθόλου.
Το σενάριο είναι απλό αλλά εύθυμο. Ο γάτος που ανήκει στην οικογένεια της Hayley Mills είναι ο «φασαρίας» της γειτονιάς. Κατά τύχη τρυπώνει σε ένα διαμέρισμα όπου κακοποιοί κρατούν όμηρο την ταμεία της τράπεζας της γειτονίας. Αυτή προλαβαίνει να χαράξει τη λέξη ¨ΒΟΗΘΕΙΑ» στο ρολόι της και να το περάσει στο λαιμό του γάτου. Όταν ανακαλύπτεται το ρολόι στο λαιμό του γάτου, ειδοποιείται το FBI και αυτοί αναλαμβάνουν να παρακολουθούν τον γάτο, με την ελπίδα ότι θα ξαναεπισκεφτεί το κρησφύγετο των κακοποιών και έτσι θα εντοπίσουν την όμηρο.
Και έτσι ξεκινούν τα ξεκαρδιστικά επεισόδια.
Τους υπότιτλους τους βρήκα σε ένα side - ανυπόγραφους -και ήταν αρκετά αξιόλογοι. Το μόνο που πρόσθεσα ήταν τους μεταφρασμένους στοίχους – ελεύθερη. μετάφραση φυσικά - των τραγουδιών έναρξης και φινάλε της ταινίας. Έκανα και ελάχιστες τροποποιήσεις στο κείμενο. Προσοχή! Μιλάω για τροποποιήσεις και όχι για διορθώσεις.
Είναι εδώ:
http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/4100331/that-darn-cat-el

 

[Stellios papa]

το ειχα ξεχασει και το ειδα χθες LE ROI DE COEUR
πολυ το ευχαριστηθηκα
oldman εισαι πρωτος !

τωρα παμε για τον Γατο θα το ψαξω ...αυτο σιγουρα δεν το εχω δει

 

[oldman]

La maman et la putain
(1973)
Η ΜΑΜΑ ΚΑΙ Η ΠΟΥΤΑΝΑ

Σκηνοθεσία: Jean Eustache
Σενάριο: Jean Eustache
Παίζουν: Bernadette Lafont, Jean-Pierre, Léaud Françoise Lebrun

Μια από τις πιο θρυλικές Γαλλικές ταινίες όλων των εποχών θεωρείται η ταινία αυτή. Μερικοί την θεωρούν την τελευταία ταινία Nouvelle Vague, ενώ άλλοι ως την πρώτη μετά Nouvelle Vague ταινία. Διαλέγετε και παίρνετε. Υπάρχουν και ορισμένοι που την χαρακτηρίζουν ως… μνημείο του σύγχρονου Ευρωπαϊκού μας πολιτισμού…
Τέλος πάντων.
Την ταινία αυτή την έπαιζε το 1974 σινεμά στη γειτονιά μου στο Μόναχο. Βραδινές προβολές. Όλος ο περίγυρός μου την είχε δει και την σχολίαζε. Εγώ, όποτε προγραμμάτιζα να την δω, κάτι συνέβαινε και δεν μπορούσα να πάω. Την είδα λοιπόν τώρα, κάνοντάς της τους υποτίτλους. Βρε τι έπαθα! Όχι μόνο πρόκειται για έργο διάρκειας 3,5 ωρών αλλά περιείχε αργκό την οποία ούτε και οι «καθώς πρέπει Γάλλοι» μπορούν να καταλάβουν! Άσε δε την πολυλογία. Έγραφα, έγραφα, και στο τέλος διαπίστωνα ότι είχα προχωρήσει ένα μόνο λεπτό!
Για τον σκηνοθέτη Jean Eustache να πούμε ότι πράγματι πρέπει να υπήρξε ιδιόρρυθμος, αφού έφθασε σε σημείο ν αυτοκτονήσει λίγες εβδομάδες πριν τα 43α γενέθλιά του, προσδίδοντας και στην ταινία του δραματικό φινάλε.
Η ταινία πάντως τιμήθηκε με το Μεγάλο Ειδικό Βραβείο του Φεστιβάλ Καννών το 1973.
Ως προς το θέμα της ταινίας, να πούμε ότι αναφέρεται στην μετά Μάιο του 68 εποχή. Η ατμόσφαιρα της ήττας πλανάται στον αέρα. Τα «αγανακτισμένα» παιδιά της εποχής που ξεκίνησαν έναν αγώνα χωρίς πλάνο, είτε επέστρεψαν στο καβούκι τους, είτε συνεχίζουν την δήθεν αντικομφορμιστική τους τακτική, δικαιολογώντας με αυτό τον τρόπο την τεμπελιά τους. Όπως ο συγκεκριμένος μας ήρωας «Αλεξάντρ, ο οποίος δεν δουλεύει, διότι δήθεν είναι εναντίον του συστήματος, καπνίζει όμως αρειμανίως και μπεκροπίνει από καφέ σε καφέ, με τα χρήματα άλλων, γυναικών ιδίως, όπου εργάζονται στο «σύστημα» και χαρτζιλικώνουν τύπους που το παίζουν αμφισβητίες.

Δεν θέλουν να ¨λιπάνουν» τη μηχανή του συστήματος, αναγκαζόμενοι να δουλέψουν, μα όμως, καταδέχονται τα λεφτά από γυναίκες που τα κερδίζουν εργαζόμενες για το σύστημα.
Ο Αλεξάντρ λοιπόν που βίωσε μια ερωτική απαξίωση

συζεί, (μάλλον τον ζει) με μια μεγαλύτερή του γυναίκα, τη Μαρή, που είναι ιδιοκτήτρια μπουτίκ. Αυτή προκειμένου να τον κρατήσει, τον κανακεύει και του κάνει όλα τα χατίρια.

Είναι δηλαδή «η Μαμά». Στην ζωή τους εισβάλει μια κοπέλα, η Βερόνικα, η οποία εμφανίζετε πολύ απελευθερωμένη σεξουαλικά και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το σεξ. Αυτή είναι η «η Πουτάνα».

Η Βερόνικα αν και δεν ζει παρασιτικά, εργάζεται και μάλιστα ευσυνείδητα ως νοσοκόμα, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό για το σεξ και εισβάλει μάλιστα στο κρεβάτι του ζευγαριού! Η Μαρή για να μην χάσει τον Αλεξάντρ, ανέχεται την εισβολή αυτή και έτσι δημιουργείται ένα ιδιότυπο τρίγωνο!

Στο τέλος απρόβλεπτο γεγονός θα αναγκάσει να δοθεί κάποια συμβατική λύση, μα για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα αυτής της κατηγορίας καταλαβαίνουν ότι μόνιμη λύση αποκλείεται μα επέλθει οριστικά και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έλθει στον κόσμο ένα παιδί με ανεύθυνους γονείς.
Να διευκρινίσουμε ότι ενώ τον Μάι του 68 αμφισβητούντο αξίες που καθόριζαν το σύστημα, οι άνθρωποι που επέζησαν αυτού του ξεσηκωμού αμφισβητούν στοιχεία που τους ενέπνευσαν τον ξεσηκωμό. Βλέπουμε λοιπόν να χλευάζονται άνθρωποι όπως ο Ζαν Πολ Σαρτ, καθώς και ο «Μαοϊσμό» που είχε τον πρώτο λόγο στον ξεσηκωμό εκείνο.
Γενικά η ταινία σόκαρε την «καλή κοινωνία» της εποχής. Όχι λόγο διεγερτικών σκηνών που αυτές απουσιάζουν παντελώς. Ίσως λόγω της αθυροστομίας της πρωταγωνίστριας όπου για πρώτη φορά ακούγονται σε Γαλλική ταινία λέξεις για πηδήματα και πέη! Ο πραγματικός όμως λόγος που σόκαρε η ταινία είναι ο τρόπος που αναφέρονται οι λέξεις αυτές. Η Βερόνικα, τελείως απελευθερωμένη, μιλά πολύ φυσιολογικά και αθώα για πηδήματα και πέη σα να μιλά για χορούς και τραγούδια. Δηλώνει δε πως οι γυναίκες που επιθυμούν να συνευρεθούν με έναν άνδρα αλλά δεν τολμούν να του το προτείνουν είναι τουλάχιστον ανόητες.
Οι ιδέες αυτές πιστεύω είναι που σόκαραν και όχι ατές οι ίδιες οι λέξεις.
Για τους υπότιτλους σας τα είπα. Αυτό που θέλω μα τονίσω είναι ότι τόσο στο εμπόριο όσο και στο διαδίκτυο τα DVD που διατίθενται προέρχονται από μεταφορά του έργου σε DVD από βιντεοκασέτα. Δεν προσφέρεται μεγάλη ποιότητα ως εκ τούτου. ¨Πριν από λίγο καιρό μάλιστα μπορούσε κανείς να βρει μόνο ταινίες με τους Αγγλικούς υπότιτλους καμένους απάνω τους. Πρόσφατα όμως ανέβηκε και ταινία χωρίς καμένους υπότιτλους. Στην ταινία αυτή συγχρόνισα τους υπότιτλούς μου και θα τους βρείτε, μαζί με πληροφορία για το που βρίσκεται ξη ταινία, εδώ:
http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/4465948/la-maman-et-la-putain-el

 

[Stellios papa]

ταινιες που αλλαζουν το κινηματογραφικο σκεπτεσται
ο Μαης του 68 πανω σ ενα κρεββατι
απο τους μεγαλυτερους Γαλλους αρτιστες Jean-Pierre L ...

ταινια για αρρωστους σινε φιλ

δεν ηταν ομορφη αλλα την ερωτευτηκα


:grinning-smiley-043

 

[opsim]

Re: Απάντηση: Παλιές Ενδιαφέρουσες Ταινίες

ταινιες που αλλαζουν το κινηματογραφικο σκεπτεσται
ο Μαης του 68 πανω σ ενα κρεββατι
απο τους μεγαλυτερους Γαλλους αρτιστες Jean-Pierre L ...

ταινια για αρρωστους σινε φιλ

δεν ηταν ομορφη αλλα την ερωτευτηκα


:grinning-smiley-043

Ταινία "must see" για όλους τους σινεφίλ όπως έγραψες Στέλιο.
Ο πρωταγωνιστής Jean Pierre Leaud είναι ο μικρός πρωταγωνιστής στα "400 χτυπήματα" του Truffaud 14 χρόνια πριν αυτήν την ταινία, παραμένει ακόμα ενεργός κινηματογραφικά με την τελευταία του εμφάνιση να είναι στο 'Λιμάνι της Χάβρης' του αγαπημένου σου Άκι.

 

[Stellios papa]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Παλιές Ενδιαφέρουσες Ταινίες

Ταινία "must see" για όλους τους σινεφίλ όπως έγραψες Στέλιο.
Ο πρωταγωνιστής Jean Pierre Leaud είναι ο μικρός πρωταγωνιστής στα "400 χτυπήματα" του Truffaud 14 χρόνια πριν αυτήν την ταινία, παραμένει ακόμα ενεργός κινηματογραφικά με την τελευταία του εμφάνιση να είναι στο 'Λιμάνι της Χάβρης' του αγαπημένου σου Άκι.

πεστα ρε Πανο .....
εχουμε μεινει τοσο λιγοι

( τυχεροι αυτοι της μουσικης κατηγοριας ειναι 80% κλασσσικατοι
και μιλανε για αδυναμιες προβολης )

.

κ ( )

 

[opsim]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Παλιές Ενδιαφέρουσες Ταινίες

πεστα ρε Πανο .....
εχουμε μεινει τοσο λιγοι

( τυχεροι αυτοι της μουσικης κατηγοριας ειναι 80% κλασσσικατοι
και μιλανε για αδυναμιες προβολης )

.

κ ( )

Λίγοι αλλά πολύ καλοί Στέλιο.....και δεν μας πειράζει καθόλου που είμαστε λίγοι! :a0210:

 

[oldman]

Pollyanna (1960)

Σενάριο και σκηνοθεσία: David Swift.
Από τη νουβέλα της Eleanor H. Porter
Παίζουν: Hayley Mills, Jane Wyman, Richard Egan και άλλοι.

Η Πολυάννα, ήταν μία σειρά βιβλίων, 13 τον αριθμό, που κυκλοφόρησαν στην Αμερική από το 1913 και μετά και εντάσσονταν στην παιδική λογοτεχνία. Μόνο τα δύο πρώτα τα έγραψεη Eleanor H. Porter και μετά συνέχισαν άλλοι συγγραφείς. Η σειρά αυτή των βιβλίων σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Στην χώρα μας μάλιστα εκδοθήκαν από την «Άγκυρα» και είχαν ενθουσιώδες φανατικό κοινό. Κατά γενική ομολογία όμως, μόνο τα δύο πρώτα είναι αξιόλογα. Περιγράφουν της περιπέτειες μιας μικρούλας ορφανής που έρχεται να ζήσει στης πλούσιας θείας της το σπίτι και με την τσαχπινιά και υπεραισιοδοξία της, αλλάζει τη διάθεση όχι μόνο των κατοίκων της μικρής πόλης, αλλά και αυτή της στριφνής θείας της. Έχει μάλιστα επινοήσει το παιχνίδι να χαίρεται και με τα άσχημα πράγματα, υπό την έννοια ότι δεν είναι χειρότερα από ότι θα μπορούσαν να είναι. Το παιχνίδι αυτό της το δίδαξε ο Πάστορας πατέρας της όταν κάποτε μια φιλανθρωπική οργάνωση της έστειλε από λάθος για δώρο, αντί για κούκλα, ένα ξύλινο πόδι! Ο πατέρας της την παρηγόρησε λέγοντάς της ότι θα έπρεπε να είναι χαρούμενη διότι δεν χρειάζεται το δώρο αυτό. Το παιχνίδι αυτό το ασπάστηκε ως τρόπο ζωής. Τώρα αν μου βρείτε έστω και ένα παιδί που να μεγάλωσε με τέτοιες απόψεις…
Η Πολυάννα επηρέασε και την ορολογία στις επιστήμες της ψυχιατρικής και ψυχολογίας. Πολιάννα χαρακτηρίζονται λοιπόν τα άτομα με υπερβολική αισιοδοξία. Μερικές φορές όμως ο όρος χρησιμοποιείται υποτιμητικά για να χαρακτηρίσει ένα άτομο ως «χαζοχαρούμενο».
Οι περιπέτειες της Πολυάννα μεταφέρθηκαν μερικές φορές στο κινηματογράφο Το 1920 π.χ. ως βωβό φιλμ, μα η σπουδαιότερη μεταφορά έγινε το 1960 από την Walt Disney.
Το 1959. η μικρούλα Hayley Mills, κόρη του μεγάλου John Mills, άφησε άναυδους τους πάντες με την ερμηνεία της στην ταινία: «Tiger Bay», ή στα ελληνικά « ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΕΙΔΑΝ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ»

Αμέσως η Walt Disney που κατάλαβε περί τίνος πρόκειται, βούτηξε κυριολεκτικά τηνμικρούλα και της έκλεισε συμβόλαιο για πέντε χρόνια.
Η πρώτη της δουλεία ήταν η ερμηνεία της στην ταινία Pollyanna, όπου και πρωταγωνιστούσε στον ομώνυμο ρόλο. Η επιτυχία της ήταν μεγάλη. Όσοι δεν έτυχε να είχαν δει την πρώτη της ταινία, την πρωτογνώρισαν στην ταινία αυτή με αποτέλεσμα να επανακυκλοφορήσει η ταινία Tiger Bay και να κόψει πολύ περισσότερα εισιτήρια απ’ ότι την πρώτη φορά. Το σενάριο δεν ακολουθεί πιστά το μυθιστόρημα. Σε γενικές γραμμές όμως δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές. Η μικρή Πολυάννα είναι και εδώ η τσαχπίνα και χαριτωμένη μικρή που με την συμπεριφορά της επηρεάζει μια ολάκερη πόλη προς το καλλίτερο.

Η θεία Πόλη είναι η στριφνή και αυταρχική γυναίκα που θέλει να καπελώνει κάθε πρωτοβουλία των κατοίκων, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι σχεδόν όλοι εργάζονται στις επιχειρήσεις της, που τις κληρονόμησε από τον πατέρα της. Η αθωότητα και καλοσύνη της μικρής όμως θα αλλάξουν και αυτή τη θεία.

Εν ολίγοις, αν και το σενάριο προέρχεται από την παιδική λογοτεχνία, το έργο απευθύνεται σε όλους όσους εξακολουθούν να αισθάνονται παιδιά. Το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Με μεγάλη ευχαρίστηση έφτιαξα τους υπότιτλους, αφού ξανάζησα τη νιότη μου.
Θα τους βρείτε εδώ:

http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/4101707/pollyanna-el

 

[lakiss51]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Παλιές Ενδιαφέρουσες Ταινίες

Λίγοι αλλά πολύ καλοί Στέλιο.....και δεν μας πειράζει καθόλου που είμαστε λίγοι! :a0210:

Φυσιολογικο δεν ειναι να ειμαστε λιγοι; Ποιος απο τους νεωτερους ξερει (αν εχει ακουσει και ποτε) την "Πολλυαννα" ή το "Κοκκινο μπαλλονι" ή "τα τεκνα του Πλοιαρχου Γκραντ" (η Χεηλι Μιλς δεν επαιζε εκει; ); Ισως...κανεις!
Αλλα με την "Πολυαννα" με ξαναεκανες ...παιδι! Και ως αναγνωσμα (πρωτα και βασικα!) και ως ταινια - νασαι καλα Oldman! Αληθεια, υπαρχει κανενα "μαγαζι" για να βρουμε ολες αυτες τις ταινιες; Αν και με το κυνηγητο που πεφτει...

 

[oldman]

Σας ενημερώνω ότι όσοι έχετε πρόσβαση στον Τράκτορα: «Blue-White GT», θα βρείτε εκεί την ταινία «La maman et la putain» με τους υπότιτλούς μου ανεβασμένη από «Mouca».
Γενικά στον τράκτορα αυτό τα παιδιά έχουν ανεβάσει πολλές από τις ταινίες που έχω μεταφράσει τους υπότιτλους.

 

[oldman]

The Lodger:
A Story of the London Fog (1927)​

Ο Ενοικιαστής​

[/SIZE]

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock
Σενάριο: Marie Belloc Lowndes, Eliot Stannard
Παίζον: June, Ivor Novello, Marie Ault

Ένας κατά συρροή δολοφόνος που αυτοαποκαλείται «εκδικητής» τρομοκρατεί την πόλη του Λονδίνου, σκοτώνοντας κάθε Τρίτη, νέες και όμορφες ξανθές γυναίκες.

Με τους αυτόπτες μάρτυρες να μιλούν για ένα ψηλό άντρα που καλύπτει το μισό πρόσωπό του με ένα μαντήλι.

Οι ενδείξεις οδηγούν στον ενοικιαστή ενός διαμερίσματος, καθώς παράλληλα με την άφιξή του στη γειτονιά, ξεκινά και μία σειρά δολοφονιών (που παραπέμπουν στα εγκλήματα του Τζακ του Αντεροβγάλτη).
Δεν ήταν η πρώτη ταινία του Χίτσκοκ αυτή. Δύο άλλες που γύρισε προηγουμένως, οι παραγωγοί τις άφησαν στα ράφια διότι πίστευαν ότι το κοινό δεν ήταν εξοικειωμένο με εξπρεσιονιστικές εικόνες και περίεργες γωνίες λήψεις. Του έδωσαν όμως μια ακόμα ευκαιρία αλλά ούτε και τότε άλλαξαν γνώμη. Τελικά, μετά από κάποια καθυστέρηση, δόθηκε η ταινία για προβολή και γνώρισε την αποθέωση! Πρωταγωνιστούσε το ίνδαλμα της εποχής, ο Ivor Novello.

Αυτός με καμία περίπτωση δεν δεχόταν να παίξει τον δολοφόνο. Έτσι το σενάριο τροποποιήθηκε και «ο ένοικος» εμφανίζεται ως αθώος.
Ο ίδιος ο Χίτσοκ υποστηρίζει ότι αυτή είναι ουσιαστικά η πρώτη του ταινία. Όσοι είναι λάτρεις των «Χιτσκοκικών» ταινιών, των «film-noir». και των «θρίλερ», η ταινία αυτή είναι must.
Τους υπότιτλους θα βρείτε εδώ:
http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/4104574/the-lodger-a-story-of-the-london-fog-el

 

[poromenos]

http://www.imdb.com/title/tt0057012/
Πιστεύω ότι σατιρίζει εύστοχα το ψυχροπολεμικό κλίμα.

 

[superfly]

Aδερφε η ταινια εχει αναφερθει πολλες φορες και σε αλλα θεματα.Επισης αν ριξεις μια ματια στο παρον νημα θα καταλαβεις οτι δεν ανεβαινει απλα ενα λινκ με μια ταινια,αλλα γινεται και μια συντομη (και οχι μονο) παρουσίασή της.Ας μην χαλαμε το νημα με απλες παραθεσεις λινκ.Αν ειναι να αναφερθεις σε ταινια εδω,κανε εναν κοπο να γραψεις και ενα κειμενο,μια παρουσιαση αυτης στην οποια αναφερεσαι.
Το ιδιο συμβουλευω να κανει ο οποιοσδηποτε θελει να παρουσιασει παλια ταινια εδω.

 

[oldman]

South Pacific (1958)
Νότιος Ειρηνικός

Σκηνοθεσία: Joshua Logan
Σενάριο: Paul Osborn, Richard Rodgers
Παίζουν: Rossano Brazzi, Mitzi Gaynor , John Kerr, κ.α.

Και κάποτε έφθασε η ώρα να αποκτήσουμε και στην Ελλάδα κινηματογράφο με σύστημα TOD-AO! Μπορεί η ταινία «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες» να παίχτηκε σε συμβατικές αίθουσες στην απλή cinemaskop έκδοσή της, αλλά η ώρα της μεγάλης αλλαγής είχε φθάσει και σε μας.

Στις εφημερίδες της εποχής διάβαζα ότι ο κινηματογράφος «ΑΠΌΛΛΟΝ» ανακατασκευάζεται και εξοπλίζεται με τμ νέο σύστημα «TOD-AO»!
Πράγματι, με κάθε ευκαιρία περνούσα απ’ έξω, μήπως και πάρω ιδέα του τι είναι το νέο σύστημα. Στις προθήκες υπήρχε ένα κομμάτι κλασικής ταινίας 35mm και ένα της νέας 70mm. Εξηγούντο δε τα πλεονεκτήματα του νέου συστήματος

Επίσης υπήρχε διάγραμμά που παρίστανε τα έξι ηχεία στον χώρο και εξηγούσε τα του στερεοφωνικού ήχου. Σήμερα όλα αυτά μπορεί να μη φαντάζουνε σπουδαία, αλλά τότε που μας βάζανε μια ψαροκασέλα κάτω από την οθόνη και αυτό το λέγανε «ηχείο» ήταν κάτι το επαναστατικό!

Και η μεγάλη μέρα έφτασε! Η καινοτομία ήταν ότι οι θέσεις ήσαν αριθμημένες όπως στο θέατρο και έπρεπε να παρευρίσκεσαι πριν την ώρα έναρξης. Μέχρι τότε, τα σινεμά δουλεύανε με την μέθοδο «NO STOP». Έβγαλα λοιπόν εισιτήριο και πήγα να δω πρωινή παράσταση. (Κοπάνα γαρ).
Ξεκινούσε με ένα ντοκιμαντέρ που εξηγούσε τα του σύστημα «TOD-AO»

και μετά άρχισε η ταινία: «Νότιος Ειρηνικός».

Επρόκειτο για ένα μιούζικαλ το οποίο τότε δεν με ενθουσίασε. Σήμερα μετά από τόσα χρόνια που το ξανάδα, αποφάνθηκα ότι δεν ήταν και τόσο άσχημο. Ίσως τότε να μην υπήρχε μετάφραση των στοίχων των τραγουδιών και αυτό είναι μεγάλο μειονέκτημα για ένα μιούζικαλ. Πράγματι και σήμερα ψάχνοντας στο internet διαπιστώνω ότι υπότιτλοι κυκλοφορούν σε διάφορες γλώσσες (Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά κλπ.) αλλά οι στοίχοι των τραγουδιών δεν είναι μεταφρασμένοι! Έχω την εντύπωση ότι οι μόνοι μεταφρασμένοι στοίχοι είναι αυτοί στους δικούς μου υπότιτλους. Και δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ακόμα και Αμερικανοί έβγαιναν στο διαδίκτυο για να ρωτήσου τι θέλει να πει ο «Ποιητής» σε ορισμένους στοίχους. Συγκεκριμένα, σε μια στροφή η πρωταγωνίστρια τραγουδά ότι αισθάνεται «Σαν καλαμπόκι τον Αύγουστο στο Κάνσας»! Αμερικανοί αναρτιόντουσαν τι να εννοείτο. Ένας έδωσε την εξής απάντηση: Τον Αύγουστο στο Κάνσας είναι η περίοδος συγκομιδής του καλαμποκιού και ως εκ τούτου το προϊόν αυτό έχει την τιμητική του. Η πρωταγωνίστρια κατεχόμενη από ευφορία αισθάνεται ότι έχει κι αυτή την τιμητική της όπως το καλαμπόκι.

Γενικά ανακάλυψα ότι το μιούζικαλ αυτό έχει φανατικούς θαυμαστές οι οποίοι το πρωί παίρνοντας το ντους τους τραγουδούν άσματα από το μιούζικαλ αυτό!
Για την ταινία να πούμε ειδικότερα τα εξής:
Οι Γκλεν Κλόονζ και Χάρι Κόνικλ Τζούνιορ, βραβευμένοι με τα βραβεία Tony και Grammy αντίστοιχα, πρωταγωνιστούν σε μια συναρπαστική ιστορία αγάπης, που εκτυλίσσεται σε ένα απομονωμένο τροπικό νησί του Νότιου Ειρηνικού καθώς οι Αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις περιμένουν να αρχίσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος

Γενικά ανακάλυψα ότι το μιούζικαλ αυτό έχει φανατικούς θαυμαστές οι οποίοι το πρωί παίρνοντας το ντους τους τραγουδούν άσματα από το μιούζικαλ αυτό! Για την ταινία να πούμε ειδικότερα τα εξής: Οι Γκλεν Κλόονζ και Χάρι Κόνικλ Τζούνιορ, βραβευμένοι με τα βραβεία Tony και Grammy αντίστοιχα, πρωταγωνιστούν σε μια συναρπαστική ιστορία αγάπης, που εκτυλίσσεται σε ένα απομονωμένο τροπικό νησί του Νότιου Ειρηνικού καθώς οι Αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις περιμένουν να αρχίσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.

[CENTER][IMG]http://1.bp.blogspot.com/-MYk1IgF3GDE/T5ARwkR5IMI/AAAAAAAAA4w/5RjRFqVIHeQ/s1600/South+Pacific4.jpg [/CENTER]

Πρόκειται για τη διασκευή του γνωστού μιούζικαλ των Ρότζερς και Χάμερστεϊν "South Pacific", βασισμένου στο βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο του Τζέιμς Μίσενερ - που γυρίστηκε το 1958. Απολαύουμε ένα εκπληκτικό καστ σε μια εξίσου εκπληκτική ταινία, που καταφέρνει να συνδυάσει με μοναδικό τρόπο τον πόλεμο, τον έρωτα και τη μουσική.

Και κάτι πολιτικό. Κάποια στιγμή η πρωταγωνίστρια εκφράζει μια ρατσιστική προκατάληψη και θέλει να δώσει τέλος στο ειδύλλιο με τον πρωταγωνιστή όταν μαθαίνει ότι αυτός ήταν παντρεμένος με ντόπια ιθαγενή η οποία απεβίωσε και με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Τότε αυτός τραγουδά ότι θα πρέπει κανείς να του έχουν πιπιλίσει τα μυαλά από μικρή ηλικία, από τριών, τεσσάρων ετών για να έχει τέτοιες αντιλήψεις. Δεν μπορεί κανείς να γίνει ξαφνικά ρατσιστής σε μεγάλη ηλικία. Τα άσμα αυτό θεωρήθηκε φιλοκομουνιστικό με αποτέλεσμα ορισμένες πολιτείες απαίτησαν να επαλειφθούν οι στοίχοι αυτοί, προκειμένου να παιχθεί το μιούζικαλ σε αυτές. Η ρατσιστική κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής μάλιστα το 1963, απαγορεύει το μιούζικαλ των Ρότζερς και Χάμερστιν, επειδή διακηρύσσει την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των φυλών.
Γενικά έχω ακούσει και από ανθρώπους που δηλώνουν ότι δεν συμπαθούν τα μιούζικαλ να λένε ότι αυτό το συγκεκριμένο το απόλαυσαν. Έχω κάνει αρκετούς υπότιτλους αλλά μόνο για λίγους από αυτούς αισθάνομαι υπερήφανος. Μεταξύ αυτών είναι και οι παρόντες υπότιτλοι.
Θα τους βρείτε εδώ:
http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/4070191/south-pacific-el

 

[Almuric]

Απάντηση: Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

Μήπως κάποιος από τους φίλους που παρεπιδημούν εδώ έχει την ταινία "Posse"; Είναι του 1975, με τον Kirk Douglas και τον Bruce Dern.
Δεν θυμάμαι να είχε βγεί στην Ελλάδα σε VHS και, απ όσο ξέρω, δεν κυκλοφόρησε εδώ ούτε σε DVD.

Ας βοηθήσω λιγάκι, έστω και μα καθυστέρηση..τεσσάρων και, ετών. Η ταινία έχει προβληθεί στην Ελλάδα και ο τίτλος που της αποδόθηκε είναι "Απόσπασμα Καταδιώξεως". Δεν πρέπει να κυκλοφόρησε σε βιντεοκασέτα. Δε θυμάμαι να την έχω πετύχει ποτέ.