η απόγευση = η αίσθηση που προσωπικά μου άφησε διαβάζοντάς το, η ελληνική γλώσσα έχει πολλούς τρόπους έκφρασης και χρωματισμού, αρνητική αίσθηση μου άφησαν οι ακόλουθες αναφορές...
Δεν ξεφεύγει από την στασιμότητα που διέπει τις επίπεδες ψηφιακές τηλεοράσεις του 2012.
H πρώτη παρέχει κυρίως μία καλή διαχείριση του χρώματος, αλλά το πρόβλημα της διόρθωσης της θερμοκρασίας παραμένει, χωρίς όμως να επιτρέπει την εκμετάλλευση της ρύθμισης ισορροπίας λευκού.
Πράγματι, σε αυτήν την προ-επιλογή η τηλεόραση, αν και παρουσιάζει πρόβλημα ο συντελεστής gamma που έχει τιμή στο 1.82 και κακή καμπύλη, εν τούτοις παρέχει 189 nits φωτεινότητας.
όμως η αντίδραση του φωσφόρου με το φως παραμένει με αποτέλεσμα να υπάρχει το χαρακτηριστικό μόνιμο γκρι background.
Ένα ακόμα στοιχείο είναι η σάρωση. Μπορεί η Panasonic να κάνει λόγο για μερικές χιλιάδες Hz, οι αναλαμπές της εικόνας όμως παραμένουν και είναι εκνευριστικές.
Ρύθμιση του σε υψηλή στάθμη επιφέρει προβλήματα και το διαπιστώσαμε στην καταστροφή στην κυριολεξία του σήματος Burst, με το Intelligent Frame Creation ρυθμισμένο στο μέγιστο. Απαιτείται ισορροπία στην ρύθμιση ώστε να έχουμε κέρδος στην ευκρίνεια της εικόνας κατά την κίνηση και την λιγότερη δυνατή ζημία στην παρουσία artifacts.
Δεν ισχύει όμως το ίδιο όσο η φωτεινότητα απλώνεται στην οθόνη. Εκεί η δυναμική της τηλεόρασης γονατίζει, ρίχνοντας την φωτεινότητα στα 50nits [100% Window].
Η TX-P50VT50 δεν πρέκειται να σας γοητεύσει με τον ρεαλισμό της, ούτε να φωτίσει το δωμάτιο με φως. Ακολουθεί τις smooth κινηματογραφικές επιταγές.
Η μόνιμη γκρι χροιά στο backgorund που δεν γίνεται ποτέ 100% black, ενοχλεί.
Όχι, δεν μπορεί να συγκριθεί με μία Samsung, ή ακόμα περισσότερο με μία Philips. Εδώ, ο αέρας της κίνησης δεν είναι τόσο τεχνοκρατικός, ψηφιακός, ακριβής. Θα επιθημούσα περισσότερη οξύτητα. Εάν συνηγορούσε και η φωτεινότητα με λίγο ζωηράδα, όλα θα ήταν καλύτερα.
Τα γυαλιά δεν μας ικανοποίησαν, όσο περιμέναμε.
Παράλληλα, διαπιστώσαμε μεγαλύτερο flicker, ακόμα και σε φυσικό φωτισμό, από την TX-L47WT50.
Eπίσης, έγινε αισθητή η ίδια καθυστέρηση ζεύξης με την τηλεόραση.
Τα δυναμικά όμως είναι οριακά και η εικόνα δείχνει ασθενική σε ότι αφορά στον αποδιδόμενο ρεαλισμό.
Μπορεί εύκολα να σε πάρει ο ύπνος...
όσο και λάθος να είναι να απομονώσω το κείμενο, είναι τόσο χρωματισμένο από μόνο του που η απόγευση είναι αρνητική...