1. Nothing To Declare
2. Breakdown
3. Blues Waltz
4. 8th Avenue
Αλλος ένα solo δίσκος τού Paul Bley πού μπορεί νά σέ αποκόψει απ´τόν έξω κόσμο κυριολεκτικά.
3 κομμάτια ποταμοί(18,16 και 14 λεπτών)καί ένα 8λεπτο φινάλε.
72 ετών είναι τό 2004 ο Paul όταν κάνει μιά εξαίσια αναδρομή απο τό blues μέχρις τον αυτοσχεδιασμό παρουσιάζοντας τόν ιδιόρρυθμο λυρισμό του, τίς σιωπές του,ανασκευάζει υποδόρια σπαρακτικά τό 'Αll the things you are'τού Jerom Kern,ξαναθυμίζει στούς νεότερους τόν Fats Waller καί εντελώς απροκατάληπτα ξεδιπλώνει τήν ιδιοφυϊα του στό πιάνο...
Ξεκινά απλά και μελωδικά γιά νά προχωρήσει μέσα σέ δαιδάλους χωρίς όμως νά χάσει ποτέ τον αρχικό μίτο πού είναι η μουσική χωρίς όρια..
Συχνά τείνω νά κάνω συγκρίσεις τού λιγότερο γνωστού Bley με τον Jarrett...
Καί παρότι ξέρω οτι η σύγκριση είναι εξ´αρχής λανθασμένη μιάς και η σύγκριση δυό γιγάντων είναι ανίερη ,νοιώθω ότι ο Bley έστω και ασυνείδητα δηλώνει μέσα απ´τό ερμητικό,αλλά ποτέ χαοτικό παίξιμό του πώς ´άμα θέλω μπορώ και γίνομαι Keith απλά δέν τόχω ανάγκη´...
Οταν στά 72 του ένας καλλιτέχνης σάν τον Bley παράγει τέτοιο πιανιστικό μανιφέστο είναι λογικό νά μήν έχει τήν ανάγκη ´νά δηλώσει τίποτα πλέον´...Αρκούν όσα αποκόμισε,δημιούργησε και ανέπτυξε πάνω σέ αυτό πού αγαπούσε..
Είναι πώς κάποιοι άνθρωποι πού παρότι ζούν σέ έναν ζοφερό κόσμο γεμάτο σκουπίδια γύρω τους ,κατορθώνουν νά ορθώσουν τό ανάστημά τους και χωρίς πολλά-πολλά νά αισθανθούν αληθινές υπάρξεις μέ λίγες αλλά ουσιώδεις απολαύσεις, διατηρώντας βασικά πιστεύω τους καί προσπαθώντας νά μήν επηρεάζονται απο τήν κτηνωδία πού επικρατεί παραδίπλα..
Αυτό έκαναν απο μικροί,αυτό κάνουν καί τώρα..
Διατηρούν τήν ζωή τους,τούς φίλους τους και οσους αγαπούν μαζί μέ τίς Μουσικές τους και ότι άλλο δημιουργικό έχει δωρίσει η φύση προσπαθώντας νά αγνοήσουν τρωκτικά και ύαινες....
.
Ο Paul Bley μέσα απ´τό ´Nothing to Declare'διδάσκει τήν σοφία τής Τέχνης πού κατέκτησε μέ κόπο καί αγάπη,σάν τον αγρότη πού μόλις τελειώσει τον θερισμό κάνει τον σταυρό του ευχαριστώντας πού μέ ιδρώτα ολοκλήρωσε μιάν ακόμα δημιουργική μέρα ,σάν τον οιοδήποτε άνθρωπο πού μπορεί νά γεμίζει τίς μέρες του μέ δημιουργική εργασία,αλλά καί τίς αργίες του μέ μικρές στιγμές ευτυχίας..
Paul Bley :Nothing to Declare..
Συστήνεται ανεπιφύλακτα στούς φίλους τής Κατηγορίας.
2. Breakdown
3. Blues Waltz
4. 8th Avenue
Αλλος ένα solo δίσκος τού Paul Bley πού μπορεί νά σέ αποκόψει απ´τόν έξω κόσμο κυριολεκτικά.
3 κομμάτια ποταμοί(18,16 και 14 λεπτών)καί ένα 8λεπτο φινάλε.
72 ετών είναι τό 2004 ο Paul όταν κάνει μιά εξαίσια αναδρομή απο τό blues μέχρις τον αυτοσχεδιασμό παρουσιάζοντας τόν ιδιόρρυθμο λυρισμό του, τίς σιωπές του,ανασκευάζει υποδόρια σπαρακτικά τό 'Αll the things you are'τού Jerom Kern,ξαναθυμίζει στούς νεότερους τόν Fats Waller καί εντελώς απροκατάληπτα ξεδιπλώνει τήν ιδιοφυϊα του στό πιάνο...
Ξεκινά απλά και μελωδικά γιά νά προχωρήσει μέσα σέ δαιδάλους χωρίς όμως νά χάσει ποτέ τον αρχικό μίτο πού είναι η μουσική χωρίς όρια..
Συχνά τείνω νά κάνω συγκρίσεις τού λιγότερο γνωστού Bley με τον Jarrett...
Καί παρότι ξέρω οτι η σύγκριση είναι εξ´αρχής λανθασμένη μιάς και η σύγκριση δυό γιγάντων είναι ανίερη ,νοιώθω ότι ο Bley έστω και ασυνείδητα δηλώνει μέσα απ´τό ερμητικό,αλλά ποτέ χαοτικό παίξιμό του πώς ´άμα θέλω μπορώ και γίνομαι Keith απλά δέν τόχω ανάγκη´...
Οταν στά 72 του ένας καλλιτέχνης σάν τον Bley παράγει τέτοιο πιανιστικό μανιφέστο είναι λογικό νά μήν έχει τήν ανάγκη ´νά δηλώσει τίποτα πλέον´...Αρκούν όσα αποκόμισε,δημιούργησε και ανέπτυξε πάνω σέ αυτό πού αγαπούσε..
Είναι πώς κάποιοι άνθρωποι πού παρότι ζούν σέ έναν ζοφερό κόσμο γεμάτο σκουπίδια γύρω τους ,κατορθώνουν νά ορθώσουν τό ανάστημά τους και χωρίς πολλά-πολλά νά αισθανθούν αληθινές υπάρξεις μέ λίγες αλλά ουσιώδεις απολαύσεις, διατηρώντας βασικά πιστεύω τους καί προσπαθώντας νά μήν επηρεάζονται απο τήν κτηνωδία πού επικρατεί παραδίπλα..
Αυτό έκαναν απο μικροί,αυτό κάνουν καί τώρα..
Διατηρούν τήν ζωή τους,τούς φίλους τους και οσους αγαπούν μαζί μέ τίς Μουσικές τους και ότι άλλο δημιουργικό έχει δωρίσει η φύση προσπαθώντας νά αγνοήσουν τρωκτικά και ύαινες....
.
Ο Paul Bley μέσα απ´τό ´Nothing to Declare'διδάσκει τήν σοφία τής Τέχνης πού κατέκτησε μέ κόπο καί αγάπη,σάν τον αγρότη πού μόλις τελειώσει τον θερισμό κάνει τον σταυρό του ευχαριστώντας πού μέ ιδρώτα ολοκλήρωσε μιάν ακόμα δημιουργική μέρα ,σάν τον οιοδήποτε άνθρωπο πού μπορεί νά γεμίζει τίς μέρες του μέ δημιουργική εργασία,αλλά καί τίς αργίες του μέ μικρές στιγμές ευτυχίας..
Paul Bley :Nothing to Declare..
Συστήνεται ανεπιφύλακτα στούς φίλους τής Κατηγορίας.
Last edited:
