Εδώ στο Αμέρικα ο καφές που προτιμούνε, άρα και ο μόνος που βρίσκεις φρέσκος, είναι όξινος σε επίπεδα... πόνου, και σκέτο εσπρεσσάκι απλά δεν πίνεται με τίποτα. Οπότε, είπα να πιάσω τα κατσαβίδια μήπως και μπορέσω να τον φέρω λίγο πιο πολύ στα γούστα μου, αυξάνοντας την πίεση στην Breville/Sage Dual Boiler. Όπως ήταν από το εργοστάσιο, με καλή προετοιμασία στο puck, ξεκίναγε κάπου στα 8.5 bar και έπεφτε μέχρι τα 7 μέχρι το τέλος του extraction. Με finer grind/παραπάνω πάτημα απλά μπούκωνε η καφετιέρα, οπότε ήταν η μόνη λύση.
Τα καλά νέα είναι ότι το χειρουργείο ήταν πιο απλό από ότι νόμιζα, το μόνο ζόρικο ήταν να μπορέσεις να προσεγγίσεις κάποιες κρυμμένες βίδες, μετά από αυτό η OPV όντως ρυθμίστηκε εύκολα και γρήγορα. Πλέον, ξεκινάμε κάπου στο 9μιση, και άμα είμαστε λίγο τεμπέληδες στο leveling/tamping πέφτουμε μέχρι το 8, άρα είμαστε... textbook.
Τα κακά νέα είναι ότι οι καφέδες ακόμα δεν πίνονται με βάση αυτό που θεωρώ εγώ ωραίο εσπρέσο (το ιταλικό στυλ). Όταν τους κάνεις latte/capuccino είναι υπέροχοι (καλύτεροι από τους ιταλικούς - αφού η αυξημένη οξύτητα ισορροπεί άψογα με το αφρόγαλο που γλυκίζει, και το αποτέλεσμα είναι μια ελαφριά ντελικάτη γεύση), αλλά σκέτοι απλά ΔΕΝ. Οπότε μάλλον πρέπει να βρω άκρη να εισάγω μόνος μου.
Τα περίεργα νέα, είναι ότι εκεί κατά το χειρουργείο που είχα εικόνα του εσωτερικού, παρατήρησα κάτι τελείως κουφό: ενώ το εσωτερικό ήταν στεγνό, υπάρχει ένα σωληνάκι το οποίο είναι λεκιασμένο με κάτι καφέ εξωτερικά. Καφές προφανώς δεν έχει καμιά δουλειά να υπάρχει εκεί μέσα, και όντως, όταν το άγγιξα για να βεβαιώσω ότι δεν είναι, ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ κολλώδες, σε βαθμό που (σε συνδυασμό με το χρώμα) σου έδινε την εντύπωση ότι είναι ρετσίνι. Χρειάστηκε να πλύνω χέρια για κάνα 5λεπτο μέχρι να ξεκολλήσουν.
Έχει κανείς καμιά ιδέα τι μπορεί να είναι αυτό; Κόλλα δεν έχει λόγο να είναι εκεί. Μήπως έχει αρχίσει αν καταστρέφεται το πλαστικό και μεταμορφώνεται σ'αυτό το πράγμα; Προφανώς εκεί μέσα παίζουν πολύ ζόρικες θερμοκρασίες.