ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ1) Punishment Park, 88´, Έγχρωμο, 1971
Η πιο γνωστή ταινία του Watkins. Οι Η.Π.Α. στην κορύφωση του πολέμου του Βιετνάμ ιδρύουν κέντρα αναμόρφωσης για τους διαφωνούντες. Τα Γκουαντανάμο και Αμπού Γκράιμπ εν έτει 1971. Αξίζει να σημειωθεί πως ο υπεύθυνος ήχου της ταινίας ήταν ο Μάικλ Μουρ, πασίγνωστος σήμερα σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, το έργο του οποίου είναι σαφώς επηρεασμένο από τον Peter Watkins.
«Το 1971 ήταν πράγματι πια τρομακτική ταινία. Το ίδιο είναι και σήμερα» Nouvelle Observatere
«Το Γκουαντανάμο συναντά το Big Brother» Metro
«Το αριστούργημα του cinema Verite. Μια από τις καλύτερες καταγραφές της καταπίεσης στις Η.Π.Α.»
Rolling Stone 1971, στη λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
«Ένα αποστομωτικό δράμα και μια ανατριχιαστική πρόγνωση» San Francisco Chronicle
«Άνετα το πιο υπονομευτικό φιλμ εδώ και πολύ καιρό» Time out
2) The War Game, 48´, Α/Μ, 1965
Η Αγγλία δέχεται πυρηνική επίθεση. Σκηνές αρχείου και δραματοποιημένα περιστατικά κι ένα σοκ για το BBC, παραγωγό του φιλμ. Η προβολή της ταινίας απαγορεύεται καθώς θεωρείται σαφώς επιθετική εναντίον της κυβέρνησης Ουίλσον εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, θα προβληθεί στην Μ. Βρετανία 30 χρόνια μετά. Παραδόξως, έχοντας υποβληθεί στην Ακαδημία πριν την απαγόρευση, το War Game κερδίζει Όσκαρ δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ. Ο Watkins περιθωριοποιείται οριστικά. Η ταινία, όμως, χρησιμοποιήθηκε με ουσιαστικό τρόπο από το ειρηνιστικό κίνημα ενώ επηρέασε καλλιτέχνες σαν τον Τζον Λένον και τη Γιόκο Όνο και οδήγησε στη δημιουργία τραγουδιών όπως το Give Peace a Chance.
3) Η Κομούνα (La Commune), 345´, Έγχρωμο, 2000
Ο Watkins κινητοποιεί 200 ερασιτέχνες ηθοποιούς και επιστρέφει στην ξεχασμένη για πολλούς ιστορία της Παρισινής Κομούνας. Το τολμηρό αριστούργημα του Watkins, επαναστατικό τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο μας οδηγεί σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες, ασφαλείς αναγνώσεις του παρελθόντος και αναπόφευκτα σε ένα στοχασμό του παρόντος. Μια χειρονομία αντίθεσης στον μεταμοντερνιστικό κυνισμό που επικρατεί κι ένα από τα τελευταία αμιγώς πολιτικά φιλμ που γυρίστηκαν.
«Εκπληκτικό! Ένα τεράστιο, ηρωικό επίτευγμα» L.A. Weekly
«Η καλύτερη ταινία της χρονιάς! Σε καθηλώνει.» Village Voice
«Τολμηρό και μοναδικό.» New York Post
4)The Freethinker, 276´, Έγχρωμο, 1994
Ανασκόπηση στη ζωή και την τέχνη του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, του Σουηδού δραματουργού, ενός εικονοκλάστη που αψηφούσε τους κανόνες και καταφερόταν εναντίον των συμβάσεων και της υποκρισίας της κοινωνίας του 19ου αιώνα. Εκτός από την παρουσίαση βασικών περιστατικών από τη ζωή του Στρίντμπεργκ, η ταινία ξεδιπλώνεται μέσα από μια πολύπλοκη δομή που αντανακλά το αυξανόμενο ενδιαφέρον του Watkins για την ισχύ των οπτικοακουστικών μέσων.
5) The privilege, 103´, Έγχρωμο, 1967
Στο εγγύς μέλλον, ένας pop star χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση για το μανιπουλάρισμα των νέων. Φαινομενικά ένα φιλμ για την μουσική βιομηχανία, στην ουσία ένα δοκίμιο για την αναλογία pop ειδωλολατρίας και φασισμού. Με τον Paul Jones, καθόλου συμπτωματικά η Patti Smith διασκεύασε ένα από τα τραγούδια του φιλμ.
6) The Gladiators, 90´, Έγχρωμο, 1969
Σε μια μελλοντική εποχή, η Ανατολή και η Δύση λύνουν τις διαμάχες τους με μονομαχίες επιλεγμένων αντιπάλων που μεταδίδονται σε παγκόσμια κάλυψη. Η πρώτη ταινία του Watkins εκτός Αγγλίας (Σουηδία), μια πικρή σάτιρα των πραγμάτων που ήδη έχουν έλθει.
«Μια από τις καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες των τελευταίων χρόνων. Ένα ψύχραιμο και πειστικό σχόλιο πάνω στον διεθνή μιλιταρισμό. Κι όλα αυτά με πανέμορφη τεχνική και ευφάνταστη κινηματογράφηση.» New York Magazine
7) Edvard Munch, 174´, Έγχρωμο, 1974
Ένα φιλμ για τον μεγάλο ζωγράφο και την εποχή του και μια ανεπανάληπτη ταινία εποχής μηδενικού προϋπολογισμού, βασισμένη αποκλειστικά στη δουλειά σε κάμερα και ήχο.
Βραβείο Βρετανικής Ακαδημίας για παραγωγή του εξωτερικού
«Στα όρια μεγαλοφυΐας και παράνοιας» The Daily Telegraph
«Το έργο μια ιδιοφυΐας» Ingmar Bergman
«Το ίδιο σημαντικό με τον Πολίτη Κέιν, όμως πιο τολμηρό και εφευρετικό σε αφηγηματικές τεχνικές» The Guardian
8) Culloden, 69´, Α/Μ, 1964
O Watkins φιλμάρει «ντοκουμαντερίστικα» τη μάχη του Culloden, την τελευταία μάχη που διεξήχθη σε Βρετανικό έδαφος το 1746 και τη σφαγή των Ιακωβιτών. Ουσιαστικά, χρησιμοποιεί το γεγονός ως ευκαιρία για μια αλληγορία για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Οι Άγγλοι κριτικοί υποδέχθηκαν με διθυράμβους το φιλμ.
«Ένας καλλιτεχνικός θρίαμβος» - The Scotsman
«Ένα αξέχαστο πείραμα… φρέσκο και τολμηρό» - The Guardian
«Μια αποκάλυψη» - Observer
«Σοκαριστικά πειστικό» - Observer weekly review
9) Eveningland, 110´, Έγχρωμο, 1977
Ίσως η πιο ακριβοθώρητη από τις ταινίες του Watkins, το Eveningland, εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους η κοινωνία- πρότυπο της Δανίας μπορεί να επηρεαστεί από τις τρέχουσες κοινωνικές ασθένειες - ανεργία, τρομοκρατία, εθνικές απεργίες, κ.ο.κ. Έχοντας διαφορετικό στιλ από την υπόλοιπη δουλειά του Watkins, η διαλεκτική της ταινίας οδηγεί το κοινό να επανεκτιμήσει τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές φόρμες.
10) Diary of an unknown soldier, 17´, Α/Μ, 1959
Το «The Diary of an Unknown Soldier» είναι μια αξιοσημείωτη από κάθε άποψη ερασιτεχνική ταινία για την οποία ο Watkins κέρδισε βραβείο στο διαγωνισμό για τις 10 καλύτερες ερασιτεχνικές ταινίες το 1959. Εδώ, ο Watkins εγκαινιάζει το στιλ κινηματογράφησης με το οποίο πειραματίστηκε και ανέπτυξε με συνέπεια σε όλες τις επαγγελματικές του ταινίες.
11) Forgotten Faces, 18´, Α/Μ, 1961
Το «Forgotten Faces», μια κινηματογραφική αναπαράσταση της Ουγγρικής Επανάστασης του 1956, έδωσε στον Watkins, το βρετανικό «Όσκαρ» ερασιτεχνικής ταινίας και μέχρι σήμερα, η ταινία εγκωμιάζεται στην Αγγλία ως «μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες ερασιτεχνικές ταινίες που έγιναν ποτέ».
12) Τhe Universal Clock, 76´, Έγχρωμο, 2001
Ένα ντοκιμαντέρ για τον Peter Watkins από τον Geoff Bowie.
Μια διεισδυτική ματιά στον επαναστάτη ντοκιμαντερίστα, που με τη δουλειά του αμφισβητεί τα αποβλακωτικά πρότυπα των Μ.Μ.Ε. Παρακολουθούμε τον Watkins στα γυρίσματα της Κομούνας( Παρίσι, 1871), το σπουδαίο έργο του στο οποίο αναβιώνει το πνεύμα της αντίστασης που ενέπνευσε τους επαναστάτες της Παρισινής Κομούνας το 1871.
απο το δελτιο τυπου της new star
.
