α) Δεν πρέπει να σε προβληματίζει ούτε να αποτελεί κριτήριο επιλογής γιατί ΟΛΕΣ οι μοντέρνες κεραίες δίνουν απευθείας σύνδεση με το καλώδιο (συνήθως με κονέκτορ τύπου F). Πολύ-πολύ παλιά οι τεχνικοί έφτιαχναν αυτοσχέδιο προσαρμογέα με έξτρα καλώδιο (
φωτο), αργότερα ο προσαρμογέας έγινε τυπωμένο κύκλωμα (pcb) και απλά βίδωνες το καλώδιο στα άκρα της πλακέτας (
φωτό και
φωτό β), ενώ τώρα πιά ο προσαρμογέας υπάρχει κλεισμένος σε πλαστικό κουτάκι (για κλειστά δίπολα) , η σύνδεση γίνεται απεyθείας σε κονέκτορα εξωτερικό και για LPDA μοιάζει με αυτό (
φωτό).
β) Η "επίπεδη" συμπεριφορά θα σε ένοιαζε πιό πολύ άν είχες να συνδέσεις (μια YAGI πχ) σε ενισχυτή, όπου κάποια "ατίθασα" κανάλια θα ενισχυόντουσαν πέραν του αρχικού υπολογισμού που είχες κάνει και ίσως "μπούκωναν" ενισχυτή ή δέκτη.
γ) Σχεδόν όλες πλέον οι επώνυμες κατασκευές είναι με στοιχεία αλουμινίου.Αυτό που με έκανε και επέλεξα μία LPDA για τον πεθερό μου στο Γαλάτσι ( αναλογική λήψη από Πάνθηρα) ήταν το γεγονός ότι με μία μονο κεραία θα έκανα λήψη UHF-VHF ταυτόχρονα κρατώντας την ήδη πηγμένη ταράτσα σε υποφερτό επίπεδο ασχήμιας και ευκολία στην εγκατάσταση (1 κεραία μικρό βάρος κλπ). Από το 2004 δεν ξανανέβηκα να τη δώ, το μόνο σίγουρο ότι θα την έχουν καταχέσει τα περιστέρια.
Ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ για τη μή διαδοσή τους μέχρι τώρα είναι αποκλειστικά το μικρό κέρδος των 7-9 db που τις καθιστά ανεπαρκείς για τυπικές κεντρικές εγκαταστάσεις πολυκατοικιών. Στην Αθήνα τα 15-18 db μιας μεγάλης YAGI θα δώσουν επίπεδα των 80-88 dbμV στον κεντρικό ενισχυτή που με τη σειρά του και τα +30 ονομαστικά db, θα δώσει στην έξοδο τα "θεωρητικά" 115-120 dbμV για να μοιραστούν στα διαμερίσματα.
Για ατομικές εγκαταστάσεις και ειδικά τώρα με την ψηφιακή που έχει λιγότερες απαιτήσεις σε ισχύ, η επιλογή μιας Lpda δε φαίνεται να δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Τώρα,... για το Πασαλιμάνι και χωρίς οπτική επαφή μάλλον είναι trial and error situation εφόσον δεν έχεις πρόσβαση σε πεδιόμετρο.
