Ποιά πιστεύετε πως θα είναι η τύχη των δίσκων μας όταν ...

[Cicadelic Ranger]

Παιδια μην πεσουμε σε μια παγιδα. Αυτη του μηδενισμου.
Στο οτι στο Γιγνεσθαι δεν υπαρχει αιωνιοτητα για τιποτα, αυτο δεν σημαινει οτι αυτο που ποθησαμε η αποκτησαμε δεν εχει αξια.
Δεν σημαινει οτι επειδη εμεις ειμαστε παροδικοι, και τα υλικα μεσα επισης, οτι η πνευματικη μας αναζητηση ειναι ψευδαισθηση.
Αυτο ας το αποφυγουμε αν δυνατον. Γιατι ισως να ειναι και πλανη.
Ας υμνουμε αυτο που αγαπαμε ως το τελος χωρις να θετουμε προυπιθεσεις για το τελος μετα το τελος κλπ...Ο Παρθενωνας (το παιρνω σαν παραδειγμα που μιλαει σε ολους μας, η τουλαχιστον σε σχεδον ολους μας) δεν ειναι του οτι επειδη καποτε ο ηλιος θα εκραγει οτι δεν ειναι Παρθενωνας. Ειναι για παντα.
Ας το παρουμε με αυτην την οψη-αποψη-κατοψη-υποψια, και για οτι αγαπαμε και εχει σχεση με το πνευμα και την δημιουργια.
"Δευτε λαβετε"...Και οποιος μπορει, και οποιος προλαβει μετα απο εμας. Εμεις ειμαστε "υπευθυνοι" (εισαγωγικα) μονο για οταν ειμαστε εδω.
Αυτο οπως και το τι θα συμβει δεν εχει καμμια σημασια ως προς την αξια της ουσιας και του ζητουμενου.
Αυτο το support μεταδιδει κατι. Αν δεν το λαβουν οι επομενοι δεν μας αφορα αφορα αυτους. Ασε ππυ μπορει να μην αφορα τις πεντε επομενες γεννιες και να το ανακαλυψουν μετα απο δεκα η πενηντα.
Πιτευω οτι τιποτα δεν χανεται, τιποτα δεν παει χαμενο, και οτι υπαρχει πραγματικα υπαρχει για παντα, ασχετων των παραληπτων του.

 

[SR-71]

Απάντηση: Re: Ποιά πιστεύετε πως θα είναι η τύχη των δίσκων μας όταν ...

Παλιά ανησυχούσα κι εγώ, τώρα πλέον, έχοντας δει ούτε κι εγώ ξέρω πόσα νοικοκυριά να καταλήγουν στα σκουπίδια, γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτά, δεν έχω ψευδαισθήσεις: Η συλλογή των δίσκων μου και το στερεοφωνικό έχουν αξία μόνο για μένα και για κανέναν άλλον.

EΞΑΙΡΕΤΙΚΗ απαντηση !

 

[Tzimisce]

Στο σπίτι έχω καθιερώσει μία "τελετουργία".
Καθόμαστε με τα παιδιά, επιλέγουμε τι θα ακούσουμε και κάποιες ώρες τις περνάμε μαζί ακούγοντας μουσική.
Αν αφήσω πίσω μου την αγάπη για τη μουσική σαν συναίσθημα και αναμνήσεις, το τι θα γίνει με τους δίσκους μου ή το στερεοφωνικό, μου είναι αδιάφορο. :smile:

 

[Sonorus]

Εγώ θα τα αφήσω όλα στην κόρη μου και ας τα κάνει ότι θέλει.

"Τι με νοιάζει και αν χαθώ αφού θα 'χω γίνει κρίνο...."

 

[supersonic]

Εγώ θα τα αφήσω όλα στην κόρη μου και ας τα κάνει ότι θέλει.

"Τι με νοιάζει και αν χαθώ αφού θα 'χω γίνει κρίνο...."

θες ένα μαντολίνο?

 

[alfaalfa]

Η άποψη μου είναι ότι η «κτήση» είναι μία πλανεμένη αίσθηση.

Στην Αγγλική γλώσσα που ΔΕΝ είναι πλουσιότερη από την Ελληνική υπάρχει ο διαχωρισμός του owner από τον keeper.
Τον όρο τον πρωτοάκουσα από κάποιον που έκανε restoration σε ένα ιστορικό J yacht (Velsheda) των αρχών του 20ΟΥ αιώνα και δήλωσε ότι δεν νοιώθει ιδιοκτήτης αλλά απλώς φύλακας του yacht .
Σε πολλά αντικείμενα (και σίγουρα στην τέχνη) δεν είσαι owner – δεν ξέρω αν υπάρχει owner , είσαι keeper.
Και μάλιστα και με πολλές ευθύνες γιατί επιπρόσθετα έχειs και το βάρος της φύλαξης του έργου για να παραδοθεί στον επόμενο keeper.

Κάπως έτσι θα γίνει και με τους δίσκους. Θα βρουν την θέση τους στο χρόνο.

Προσωπικά δεν υποτιμώ καθόλου και την «κουβέρτα» στο Μοναστηράκι ή το παλαιοπωλείο . Θα περάσει ο «επόμενος» που θα αφιερώσει τον χρόνο του και το κάποιο χρήμα του.
…. Αν ήμουν δίσκος θα ήμουν πολύ χαρούμενος με τον νέο κύκλο και μου ακούγεται σαν το καλύτερο σενάριο. Το βρίσκω και κάπως σαν ελευθερία του να βγαίνεις από ένα ζωολογικό κήπο ή κλειστό πάρκο σε αναζήτηση …

 

[Νότης]

θες ένα μαντολίνο?

XAXAXAXAXAXA καλά λένε πως στις κηδείες βγαίνει γέλιο:flipout:

 

[Cicadelic Ranger]

..…. Αν ήμουν δίσκος θα ήμουν πολύ χαρούμενος με τον νέο κύκλο και μου ακούγεται σαν το καλύτερο σενάριο. Το βρίσκω και κάπως σαν ελευθερία του να βγαίνεις από ένα ζωολογικό κήπο ή κλειστό πάρκο σε αναζήτηση …

Μ'αρεσει πολυ αυτο :music-smiley-005:

 

[supersonic]

Εγώ άκουγα τους δίσκους του πατέρα μου από 5 χρονών.
Τους ρήμαξα κυριολεκτικά.
Όμως σήμερα τους έχω και τους ακούω.
Η κόρη μου μόλις πρόσφατα απέκτησε πικαπ. Της κάνανε δώρο ένα, και ήρθε και δανείστηκε δίσκους. Ούτε για ένα λεπτό δεν σκέφτηκα ποιούς παίρνει και τι πικαπ πήρε (το είδα και φρίκαρα), αλλά απλώς τους έδωσα.
Δεν σκάω τόσο για τη δισκοθήκη.
Με ενδιαφέρει οτι μετά από αρκετά χρόνια ενασχόλησης με τα δικά της, τώρα ακούει και παίζει τα ίδια κομμάτια που άκουγα και εγώ στα 20-25.

Όμως κάποια πράγματα που έχω αποκτήσει και είναι μιας α αξίας θέλω να γνωρίζει ότι η αξία τους είναι α και όχι α/1000. Μετά θα έχει το ελεύθερο είτε να τα κρατήσει είτε να πάρει στον εαυτό της ένα καλό δώρο που να το χαρεί όσο χάρηκα εγώ αυτά.

 

[Sonorus]

θες ένα μαντολίνο?

Προφανώς!

 

[stel67]

Δύσκολη κουβέντα αυτή.
Η γυναίκα μου με ρώτησε προχθές τι θα γίνει με τους λογαριασμούς που πληρώνω μέσω ebanking, εφορία, κάρτες, αν μου συμβεί κάτι . Εδώ και χρόνια και δεν έρχεται τίποτα σπίτι ταχυδρομικά, Δεν έχω καν βιβλιαράκι για την τράπεζα.
Της έδωσα το password στη Google. "Ξέρει ο γιος μας τι να κάνει μ' αυτό" της είπα.
Επειδή άδειασα πολύ πρόσφατα το πατρικό μου, μου ήταν πολύ δύσκολο να αποχωριστώ τα κεντήματα της μάνας μου και τα εργαλεία του πατέρα μου.
Εγώ θα αφήσω laptops, PC, σκληρούς δίσκους, USB sticks, δύο κούτες καλώδια USB c ,και αντάπτορες DVI σε HDMI διαφόρων μεγεθών . Θα τα ξεφορτωθούν σε dt.
Τις βιβλιοθήκες της γυναίκας μου να δω τι θα τις κάνουν...

 

[aikon]

Για να πάρω εγώ το Brother in arms το 1986, που ήμουν 3η Γυμνασίου μου είχε βγει η παναγία να καρφώνω το καλοκαίρι κάτι ξύλα σε ένα κορνιζάδικο για χαρτζιλίκι, αντί να κοιτάζω να βρω καμιά γκόμενα εγώ άκουγα τους πειρατικούς και ήθελα Dire Straits. Για να πάρω το Violator που είχε το Policy of truth και το Enjoy the silence των Depeche, δεν έπαιρνα μπισκότα στο διάλειμμα. Και η αγωνία μου ήταν όταν έπαιρνα τον δίσκο σε κανένα φίλο μη τον χαράξει. Μια γρατζουνιά μικρή με χάλαγε.
Θυμάμαι όταν αγόρασα πολύ αργότερα Panasonic VHS hi fi stereo και είχα στήσει το πρώτο homecinema με απλό Dolby Prologic 96-97 την ίδια αγωνία είχα για την βιντεοκασέτα του Τerminator 2 μην την μασήσει κανένα παλιοβίντεο των φίλων.... και χάσω το souround.

Τίποτα δεν έχει σημασία πλέον. Όλα είναι μια ιδέα
Τους ίδιους δίσκους τους βρίσκεις τώρα μια χαρά ή στο Μοναστηράκι, ή και επανεκδόσεις δεν έχει καμιά σημασία. Tα πάντα είναι σε torrent ελεύθερα. Αύτη η άκοπη δυνατότητα να έχεις τα πάντα δεν ξέρω με τρομάζει. Χάνεται η αξία των έργων. Θα μου πεις τότε πλήρωσε για να δώσεις αξία, αλλά είναι αργά αλλοτριωθήκαμε.

 

[Αντώνης-Κ]

Αν αφήσω πίσω μου την αγάπη για τη μουσική σαν συναίσθημα και αναμνήσεις, το τι θα γίνει με τους δίσκους μου ή το στερεοφωνικό, μου είναι αδιάφορο. :smile:

Ακριβώς, εδώ είναι όλη η ουσία δεν είναι το υλικό μέσο που μας προσφέρει την μουσική, αλλά η αναμνήσεις και το συναίσθημα εκείνης τις περιόδου που επιστρέφουν μέσω τις μουσικής.

https://valueforlife.gr/psychologia/giati-i-agapimeni-mousiki-tis-efiveias-den-diagrafetai-pote-apo-ti-mnimi/

 

[Th.ARvan]

Ωραία συζήτηση.
Σου ανοίγει προοπτικές...

Ίσως δεν θα'πρεπε να δενομαστε πολύ
με αντικείμενα.

 

[SR-71]

Mα δεν δενομαστε με το βινυλιο.
Δενομαστε με τις αναμνησεις που αυτο "κουβαλα".
Και αυτες οι αναμνησεις ειναι ανεκτιμητες .... ΜΟΝΟ .... για μας.