Ποίηση....γιατί όχι;

[Κάλλη Συνοδινού]

The Road Not Taken - Robert Frost (1874-1963)

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Then took the other, as just as fair[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]And having perhaps the better claim,[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Because it was grassy and wanted wear;[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Though as for that, the passing there[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Had worn them really about the same, [/FONT]

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]And both that morning equally lay[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]In leaves no step had trodden black[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Oh, I kept the first for another day![/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Yet knowing how way leads on to way,[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]I doubted if I should ever come back.[/FONT]

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]I shall be telling this with a sigh[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Somewhere ages and ages hence:[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]two roads diverged in a wood, and I - [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]I took the one less traveled by,[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]And that has made all the difference. [/FONT]

http://www.youtube.com/watch?v=oLIQIq_VWb4&feature=related

Robert Frost said:
"One stanza of 'The Road Not Taken' was written while I was sitting on a sofa in the middle of England: Was found three or four years later, and I couldn't bear not to finish it. I wasn't thinking about myself there, but about a friend who had gone off to war, a person who, whichever road he went, would be sorry he didn't go the other. He was hard on himself that way."

 

[caerbannog]

Especially when the October wind


Especially when the October wind
With frosty fingers punishes my hair,
Caught by the crabbing sun I walk on fire
And cast a shadow crab upon the land,
By the sea's side, hearing the noise of birds,
Hearing the raven cough in winter sticks,
My busy heart who shudders as she talks
Sheds the syllabic blood and drains her words.

Shut, too, in a tower of words, I mark
On the horizon walking like the trees
The wordy shapes of women, and the rows
Of the star-gestured children in the park.
Some let me make you of the vowelled beeches,
Some of the oaken voices, from the roots
Of many a thorny shire tell you notes,
Some let me make you of the water's speeches.

Behind a post of ferns the wagging clock
Tells me the hour's word, the neural meaning
Flies on the shafted disk, declaims the morning
And tells the windy weather in the cock.
Some let me make you of the meadow's signs;
The signal grass that tells me all I know
Breaks with the wormy winter through the eye.
Some let me tell you of the raven's sins.

Especially when the October wind
(Some let me make you of autumnal spells,
The spider-tongued, and the loud hill of Wales)
With fists of turnips punishes the land,
Some let me make of you the heartless words.
The heart is drained that, spelling in the scurry
Of chemic blood, warned of the coming fury.
By the sea's side hear the dark-vowelled birds.

Dylan Thomas

 

[Stellios papa]

Οχι δεν μ αρεσαν ποτε τα μελοποιημενα τραγουδια ποιητων
Καρυωτακη Βαρναλη Καβαδια Ριτσο κλπ

Προτιμω να τα διαβαζω

.

 

[caerbannog]

Εμένα μου αρέσουν όταν είναι επιτυχημένα.Στην Ελλάδα έχουμε πολλά καλά παραδείγματα.Πιστεύω όμως ότι το μέλος ενυπάρχει στον ποιητικό λόγο και για αυτό έβαλα και τα παραπάνω χωρίς αντίστοιχα links.
Παρεμπιπτόντως έχουν τα δυο τελευταία έχουν μελοποιηθεί χωρίς δυστυχώς ιδιαίτερη επιτυχία. Ως φιλόμουσοι οφείλουμε να ανακαλύπτουμε τη μουσική εκεί που μπορεί να βρίσκεται. Καλό διάβασμα και καλές ακροάσεις.

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Εμένα μου αρέσουν όταν είναι επιτυχημένα.Στην Ελλάδα έχουμε πολλά καλά παραδείγματα.

Δύο πολύ αγαπημένες μου μελοποιήσεις στίχων του Βάρναλη και του Καρυωτάκη. Από τον Νίκο Ξυλούρη και τα δύο. Κι είναι ο Ξυλούρης ο μόνος κατά την ταπεινή μου άποψη που μπορεί να αποδώσει ταυτόχρονα τη δύναμη και την τρυφερότητα, τον πόνο και την λύτρωση, τη διαύγεια των Κρητικών βουνών και το σκοτάδι της Κόλασης, πόσο εύκολα σε κάνει να κλαις και να ξεσηκώνεσαι ταυτόχρονα...μαχητής τη μια στιγμή και τρυφερό αγόρι, έτοιμο να χωθεί στην αγκαλιά σου και να κλάψει την άλλη...δεν έχω λόγια...



Κώστα Βάρναλη - Οι Πόνοι της Παναγιάς

http://www.youtube.com/watch?v=YFHkxbii2eY

Πού να σε κρύψω γιόκα μου
να μη σε φτάνουν οι κακοί
σε ποιο νησί του ωκεανού
σε πια κορφή ερημική.

Δε θα σε μάθω να μιλάς
και τ' άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα χεις την καρδιά
τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής
ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.

Συ θα'χεις μάτια γαλανά
θα 'χεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή
και από κακό καιρό

Από το πρώτο ξάφνιασμα
της ξυπνημένης νιότης
δεν είσαι συ για μάχητες
δεν είσαι συ για το σταυρό
εσύ νοικοκερόπουλο
όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης

Κι αν κάποτε τα φρένα σου
το δίκιο φως της αστραπής
κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε
παιδάκι μου να μην τα πεις

Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν
το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή
απ' την αλήθεια της σιωπής
χίλιες φορές να γεννηθείς
τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν


Κώστα καρυωτάκη - Κι αν έσβησε

http://www.youtube.com/watch?v=h0Gm7YHGbAg

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά

Κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί

Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ-
καθάραιια πως ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!

 

[Haagenti]

Κώστα καρυωτάκη - Κι αν έσβησε



Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά

Κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί

Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ-
καθάραιια πως ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!

Αν μου επιτρέπετε άλλη μια προσπάθεια μελοποίησης στο ποίημα του Καρυωτάκη


http://www.youtube.com/watch?v=iPplwzCwx-I

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

http://www.youtube.com/watch?v=niutpU9Gg-k

Το τρένο με τις κούκλες των ενοχών
και των αραχνιασμένων παραμυθιών
το λένε Happy-End-Express για καμουφλάζ
ΣΑΜΠΟΤΑΖ! Θα του κάνουμε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!

Οι κούκλες καθισμενες ζευγαρωτά
κρατώντας χαλασμένα ζαχαρωτά
μέσα σε ροζ και χρυσαφένια αμπαλάζ
ΣΑΜΠΟΤΑΖ! Θα τους κάνουμε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!

Κι αν αντί για το τρένο εκτροχιαστούμε εμείς
ας πούμε πως ακόμα για μας είναι νωρίς
Ίσως να'ρθουν άλλα παιδιά
με μάτια λέιζερ και μαλλιά τιρκουάζ
και να κάνουνε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!

Ζευγάρια κουρδισμένα, μηχανικά
συμβόλαια κρατώντας ερωτικά
χαμογελάνε πίσω απ´ τ'άσπρα βουαλάζ*
ΣΑΜΠΟΤΑΖ! Θα τους κάνουμε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!

Το τρένο με τις κούκλες των ενοχών
και των αραχνιασμένων παραμυθιών
μέσα μας εχει χαραχτεί σαν τατουάζ
ΣΑΜΠΟΤΑΖ! Θα του κάνουμε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

http://www.youtube.com/watch?v=-_9HVZUQB1s

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

http://www.youtube.com/watch?v=5KNd...18480E97F&playnext_from=PL&playnext=1&index=6

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

η Λένα Πλάτωνος μελοποιεί Καρυωτάκη

http://www.youtube.com/watch?v=q9AZMWL2XnU

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

η Λένα Πλάτωνος μελοποιεί Καρυωτάκη ΙΙ

http://www.youtube.com/watch?v=cDcFtdwjmSI

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Αν μου επιτρέπετε άλλη μια προσπάθεια μελοποίησης στο ποίημα του Καρυωτάκη


http://www.youtube.com/watch?v=iPplwzCwx-I

Ομολογώ, πως παρ' ότι έβλεπα συνέχεια μπροστά μου το κλιπάκι των Διάφανων Κρίνων στο You tube, δεν το είχα ακούσει Σπύρο. Δεν ήθελα να φύγει απ' το μυαλό μου η φωνή του Ξυλούρη κι η μουσική του Θάνου, τόσο ταιριαστά με τους στίχους....δεν μετανιώνω που δεν το έκανα. Στο πρώτο, ο πόνος, η απώλεια, η δύναμη, το ασβεστο πάθος, αναδεικνύονται από τους στίχους, τη μουσική και φυσικά τη φωνή του Ξυλούρη. Στο δεύτερο, από πρίζες και ηχεία. Δεν τα χρειάζονται.
Υπάρχει και τρίτη εκδοχή. Αλλά ΙΜΗΟ πάντοτε ο Λουκάς Θάνου, ανέδειξε μοναδικά και τα δύο ποιήματα.

 

[Haagenti]

Ομολογώ, πως παρ' ότι έβλεπα συνέχεια μπροστά μου το κλιπάκι των Διάφανων Κρίνων στο You tube, δεν το είχα ακούσει Σπύρο. Δεν ήθελα να φύγει απ' το μυαλό μου η φωνή του Ξυλούρη κι η μουσική του Θάνου, τόσο ταιριαστά με τους στίχους....δεν μετανιώνω που δεν το έκανα. Στο πρώτο, ο πόνος, η απώλεια, η δύναμη, το ασβεστο πάθος, αναδεικνύονται από τους στίχους, τη μουσική και φυσικά τη φωνή του Ξυλούρη. Στο δεύτερο, από πρίζες και ηχεία. Δεν τα χρειάζονται.
Υπάρχει και τρίτη εκδοχή. Αλλά ΙΜΗΟ πάντοτε ο Λουκάς Θάνου, ανέδειξε μοναδικά και τα δύο ποιήματα.

Ναι δεν διαφωνώ..και εγώ όταν κυκλοφόρησε καταρχήν απόρησα με τον τρόπο που το έχουν μελοποιήσει (περίμενα κάτι πιο κοντά στο Θα πεθάνω ένα πένθιμο... του Κώστα Ουράνη)-που μελοποίησαν παλαιότερα ,,ίσως ακόμα ακόμα και κάποιο άλλο ποίημα του Καρυωτάκη....σε μια συνέντευξη που είχα διαβάσει άφησαν να εννοηθεί πως ήταν καθαρά επιλογή του Θάνου Ανεστόπουλου και πως η υπόλοιπη μπάντα δεν "καιγόταν" με το συγκεκριμένο...

Παρόλα αυτά μετά το δεύτερο λεπτό ,το κομμάτι παίρνει τις ουσιαστικότερες διαστάσεις του χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήταν και η καλύτερη επιλογή για την μπάντα....

Προσωπικά περίμενα ίσως την Μυγδαλιά η τον Δρόμο

 

[Δημήτρης Θ.]

Εμένα Σπυράκο μου άρεσε. Merci.

 

[Haagenti]

Re: Απάντηση: Ποίηση....γιατί όχι;

Εμένα Σπυράκο μου άρεσε. Merci.

tu vas bien:flipout:

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Dylan Thomas - Do Not Go Gentle Into That Good Night

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rage at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.

Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.

Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.

Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.

And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.

.....
​

http://www.youtube.com/watch?v=PyWiE1vNSxU



με τον John Cale, αλλά εδώ, θα συμφωνήσω με τον Στέλιο

http://www.youtube.com/watch?v=maISWZ8Tpsc

 

[caerbannog]

Το Μεγάλο Μας Τσίρκο

Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω
περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.

Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,
αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες.

Και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.
Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.

Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι.

Κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.


Ιάκωβος Καμπανέλλης
σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Μιχάλης Κατσαρός: Κατά Σαδδουκαίων (1953)

Πλήθος Σαδδουκαίων
Ρωμαίων υπαλλήλων
μάντεις και αστρονόμοι
(κάποιος Βαλβίλος εξ Εφέσου)
περιστοιχίζουν τον Αυτοκράτορα.
Κραυγές απ' τον προνάρθηκα του Ναού.
Απ' τη φατρία των Εβιονιτών κραυγές:
Ο ψευδο-Μάρκελος να παριστάνει το Χριστό.
Διδάσκετε την επανάστασιν κατά του πρίγκιπος
Οι Χριστιανοί νάχουνε δούλους Χριστιανούς.
Η αριστοκρατία του Ναού να εκλείψει.

Εγώ απέναντί σας ένας μάρτυρας
η θέλησή μου που καταπατήθηκε
τόσους αιώνες.

Τους ύπατους εγώ ανέδειξα στις συνελεύσεις
κι αυτοί κληρονομήσανε τα δικαιώματα
φορέσαν πορφυρούν ατίθασον ένδυμα
σανδάλια μεταξωτά ή πανοπλία
εξακοντίζουν τα βέλη τους εναντίον μου –
η θέλησή μου που καταπατήθηκε
τόσους αιώνες.

Τους άλλους απ' την πέτρα και το τείχος μου
καθώς νερό πηγής τους είχα φέρει
η θρησκεία τους μυστηριώδης δεισιδαιμονία
τ' άλογά τους απ' τον κάμπο μου∙

δε μου επέτρεψαν να δω τον Αυτοκράτορα
τους ύπατους δεν άφηναν να πλησιάσω
σε μυστικά συμπόσια και ένδοξα
τη θέλησή μου την καταπατήσανε
τόσους αιώνες.

Τώρα κι εγώ υποψιάζομαι
όλο το πλήθος των αυλοκολάκων
όλους τους ταπεινούς γραμματικούς
τους βραβευμένους με χρυσά παράσημα
λεγεωνάριους και στρατηλάτες
υποψιάζομαι τις αυλητρίδες τη γιορτή
όλους τους λόγους και προπόσεις
αυτούς που παριστάνουνε τους εθνικούς
τον πορφυρούν χιτώνα του πρίγκιπος
τους συμβουλάτορες και τους αιρετικούς
υποψιάζομαι συνωμοσία
νύκτα θα ρεύσει πολύ αίμα
νύχτα θα εγκαταστήσουν τη βασιλεία τους
νέοι πρίγκιπες με νέους στεφάνους
οι πονηροί ρωμαίοι υπάλληλοι του
αυτοκράτορος
τοιμάζουνε κρυφά να παραδώσουν
να παραδώσουν τα κλειδιά και την
υπόκλισή τους.
Εγώ πάλι μέσα στο πλήθος διακλαδίζομαι
η θέλησή μου διακλαδίζεται μέσα στο πλήθος
μαζεύω τους σκόρπιους σπόρους μου
για την καινούρια μακρινή μου ανάσταση
μαζεύω.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Μιχάλης Κατσαρός: Βησιγότθοι


Άξαφνα η πόρτα μας άνοιξε.
πρώτος κατέβαινε ο αυτοκράτορας
με καινούργια στολή
ο νέος αρχιεπίσκοπος
ο υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων
(η εργάτρια Ντούμπιοβα παρήγαγε
δεκαπέντε χιλιάδες ποτήρια)
ο στρατάρχης ήρωας της μάχης Σαρώ
πιο πίσω οι αυλοκόλακες
οι υπάλληλοι όλοι με τας συζύγους των
ο πρόεδρος τους ανωτάτου δικαστηρίου
στο τέλος ένα παιδί που ήταν ο γελωτοποιός.

Εγώ αντιπροσώπευα τα στρατεύματα της Κορέας
των Γάλλων πατριωτών
των Ισπανών εξόριστων
την παυμένη εφημερίδα «Ελεύθερη Γνώμη»
την άλλη που έμεινε μόνον ο τίτλος της.

Οι ποιητές κρατώντας τα λάβαρα
έγραφαν ύμνους
κρατούσαν την αναπνοή μπροστά στους
επισήμους
χειροκροτούσαν ακατάπαυστα όλους
τους ρήτορες.
Τώρα το πώς εγίνηκε το απαίσιο πλήθος
να στριμώχνεται πάλι στα κάγκελα
το πώς εγίνηκε
το συνδικάτο των οικοδόμων να στέλνει
ομόφωνα ψηφίσματα
να στρώνει χαλιά γι αυτή την παρέλαση
μην το ρωτήσετε.
Φταίει αυτός που ήτανε δίπλα μου
όπου στην κρίσιμη ώρα σʼ αυτή τη σιωπή
εψιθύρισε:
Η μύτη της κυρίας Δημάρχου θυμίζει τη γεωγραφία.

Το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται.
Διαδόθηκε μέσα στο αδιάφορο πλήθος η φήμη
οι υπουργοί θορυβήθησαν
ο πυγμάχος που έγινε χωροφύλακας έλαβε θέση
στους διπλανούς διαδρόμους οι πυροσβέστες
πλησιάσαν
ο πρόεδρος χτυπούσε μέσα στην αίθουσα
τον κώδωνα
σβηστήκαν τα κεριά του ναού
και κει στη μεγάλη τους σύγχυση τα κατάφερα
μʼ ένα μικρό βηματάκι άξαφνα να βρεθώ
να θαυμάζω το θέαμα.

Όταν τα φώτα ξανάναψαν
η χάλκινη πόρτα αμίλητη έκλεισε όπως φαίνεται
και δίπλα μου οι γυναίκες ξεφώνιζαν
τραβούσαν τα μαλλιά τους τσιρίζοντας
όχι γιατί δεν πρόλαβαν την παρέλαση
όλων των επισήμων
αλλά που χάσανε μέσα στο σκότος
τους άντρες τους.

Οι πάροδοι που οδηγούσαν προς τις εξέδρες
στις πόρτες των ναών και των φυλάκων
στους διαδρόμους των εξοχών
στα δημόσια πάρκα
στα κρατικά εκπαιδευτήρια
στη δουλειά με το κομμάτι
στην ποινή του θανάτου
παντού παντού παντού
ως και σε μένα τον αδιάφορο
είχανε εισχωρήσει σα μυστικοί χωροφύλακες
οι Βησιγότθοι.

Μη σκεφτείς άσκημα για τους Βησιγότθους
είναι κάτι ακίνητα μαζεμένα υποκείμενα
που παριστάνουν τους επιδρομείς.

Πάντως θα καταλάβατε τον αρχαίο ναό
τι αντιπροσώπευε ο γελωτοποιός
τι αντιπροσώπευα εγώ ο γελοίος
ποιοι οι Βησιγότθοι οι αρχιεπίσκοποι
κι ο ένδοξος αυτοκράτορας.

Υπάρχουνε προϋποθέσεις
για μια καινούργια άνοιξη.

 

[Σπύρος Σούρλας]

http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=36402
Αρχηγέ σε μιά παρουσιαση του Κατσαρού πούχα κάνει υπάρχει και το link(στό πρώτο post) για το οπτικοακουστικό αρχειο τής ΕΡΤ πού εχει ένα θαυμάσιο αφιέρωμα,απο την εκπομπή ´Μονόγραμμα´.
Αξιζει τον κόπο.