Πόθος, Πάθος, Τρυφερότητα, Θάνατος. Tchaikovsky: Συμφωνία Νο 6 ''Παθητική''

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Πόθος Πάθος Τρυφερότητα Θάνατος Tchaikovsky, Συμφωνία Νο 6 ‛Παθητική’

Υ.Γ.Σπύρε,το οτι ο Σωτήρης είναι μόνο δύο χρόνια μικρότερός μου Banane0: :HTEHETH63: )δεν σημαίνει οτι πρέπει να με πάρετε με τις πηρούνες και τα δίκρανα:smash:

Eννοείται Δημήτρη μου...:grandpa:
Πού να σηκώνουμε δίκρανα και πηρούνες μέ 40 βαθμούς όξω_???:flipout::flipout::flipout:

 

[Δημοκηδής]

Re: Πόθος Πάθος Τρυφερότητα Θάνατος Tchaikovsky, Συμφωνία Νο 6 ‛Παθητική’

Χμμμμ, :chinscratch: ο Δαμιανός παλαιότερα είχε μιλήσει για βουκέντρα ..... Τώρα που το ξανασκέπτομαι .....

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Πόθος Πάθος Τρυφερότητα Θάνατος Tchaikovsky, Συμφωνία Νο 6 ‛Παθητική’

Πρό διμήνου περίπου ´κατέφτασε´μιά απο τίς πιό ´Κλασσικές´Εκτες ,μέ ηχητική επεξεργασία απο την Naxos.
1938,Φιλαρμονική τού Βερολίνου και Wilhelm Furtwangler.
Eποχή πού ο Karajan εμφανιζόταν ως βασικός αντίπαλος τού Furt και ευνοημένος απο τίς ´πολιτικές περιστάσεις´.
Ο Furt διευθύνει μιά Παθητική γεμάτη συναισθηματική ένταση και αντιφάσεις χωρίς ομώς Υπερβολές και Υστερία.
Η Παθητική αυτή είχε πρωτοκυκλοφορήσει σέ δίσκους τών 78 στροφών απο την HMV..
Ο Furtwangler καταθέτει συγκλονιστικά τήν συνολική προσωπική του άποψη γιά τήν Απελπισία και τραγικότητα τού Εργου...
Το φινάλε οπως αποδίδεται απο τά μαγευτικά έγχορδα,κυρίως,τού Βερολίνου είναι απο τά ωραιότερα πού υπάρχουν στην Δισκογραφία.
Οσο για το πρώτο μέρος το γεμάτο εναλλαγές συναισθημάτων ερμηνεύεται λές και η Ψυχή ειναι έτοιμη να εκραγεί αλλά ακόμα δέν έχει πλήρως παραδοθεί στην οριστική Εγκατάλειψη..
Στον ιδιο δίσκο το Πρελούδιο τής Πρώτης Πράξης απο τον Τριστάνο και Ιζόλδη τού Wagner αλλά και το Liebestod..
Iστορική Ηχογράφηση που διατηρεί την μεγάλη της Αξία.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Re: Πόθος Πάθος Τρυφερότητα Θάνατος Tchaikovsky, Συμφωνία Νο 6 ‛Παθητική’

Τώρα τι να γράψεις, τι να προτείνεις 10 χρόνια μετά το τελευταίο post.
Είναι πια πολύ δύσκολο να προτείνεις κάποια εκτέλεση.

To 2009 μας είχαν εντυπωσιάσει οι εκτελέσεις του Jurowski



Μετά ήρθαν οι ηχογραφήσεις τριών σημαντικών σύγχρονων μαέστρων ( Fischer, Honeck,Currentzis) σε εξαιρετικές ηχογραφήσεις.



Τέλος μια εξαιρετική, πολύ πρόσφατη, ηχογράφηση και εκτέλεση του νέου διευθυντή της φιλαρμονικής του Βερολίνου Kirill Petrenko.

 

[Sonorus]

Του Petrenko είναι πολύ καλή χωρίς καμία υπερβολή και ακροβασία (βλέπε Currentzis που είναι επίσης πολύ καλή)

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Εχω λιώσει του Κουρεντζή , σε βινύλιο και cd καθώς και του Ροστροπόβιτς σαν εναλλακτική..

 

[Sonorus]

Του Κουρεντζή μου αρέσει πάρα πολύ (εντάξει όλος ο Κουρεντζής μου αρέσει...)
Του Rostropovich ποια?
Από τον κλασσικό κύκλο της EMI?
Την βρίσκω πολύ λυρική και χωρίς νεύρο.

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Απάντηση: Re: Πόθος, Πάθος, Τρυφερότητα, Θάνατος. Tchaikovsky: Συμφωνία Νο 6 ''Παθητι

Του Κουρεντζή μου αρέσει πάρα πολύ (εντάξει όλος ο Κουρεντζής μου αρέσει...)
Του Rostropovich ποια?
Από τον κλασσικό κύκλο της EMI?
Την βρίσκω πολύ λυρική και χωρίς νεύρο.

Ναι σε επανέκδοση της warner.

Για το λυρική συμφωνώ και για αυτό την χρησιμοποιώ σαν εναλλακτική εκτέλεση.

Την περιγραφή και το νεύρο τα παίρνω απ τον Currentzis και έτσι κρατάω μια ισορροπία.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Re: Πόθος, Πάθος, Τρυφερότητα, Θάνατος. Tchaikovsky: Συμφωνία Νο 6 ''Πα

...Την περιγραφή και το νεύρο τα παίρνω απ τον Currentzis και έτσι κρατάω μια ισορροπία.

Να μην τον ακούσεις στις όπερες του Μότσαρτ που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Πολύ ...νεύρο, δεν είναι Μότσαρτ αυτό.
Ακουσέ τες με τον Karl Bohm. Και τις συμφωνίες του με τον Kripps ή, εναλλακτικά, πάλι με τον Bohm.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Πρόσφατα άκουσα ξανά τον Monteux.

Η αρχή μου φάνηκε απογοητευτική, άνευρη και μικροαστική, σα να μην ήθελε να παραδοθεί στο πάθος και τον στρόβιλο συναισθημάτων του Τσαϊκόφσκυ. Του έδωσα όμως μια ευκαιρία και το δεύτερο μέρος με αποζημίωσε: είναι γεμάτο μελωδικότητα και χάρη-ο Monteux ήταν μεγάλος μάστορας στο μπαλέτο και εδώ φαίνεται. Το τρίτο μέρος σφύζει απο ζωή και πάθος, αλλά πάντα σε αφήνει να ψυχανεμίζεσαι μια υποβόσκουσα απειλή. Στο Ρέκβιεμ του φινάλε κλείνει ο κύκλος και γίνεται κατανοητό γιατί το πρώτο μέρος ήταν τόσο restrained: Ο ήρωας της Συμφωνίας μας αντιμετωπίζει τα αχαλίνωτα πάθη του και τον αναπόφευκτο χαμό του με αξιοπρέπεια και το μέτωπο ψηλά, Κύριος μέχρι το τέλος. Όπως θα έλεγε ο Χεμινγουέη 60 χρόνια αργότερα He is crashed, but not beaten.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Re: Πόθος, Πάθος, Τρυφερότητα, Θάνατος. Tchaikovsky: Συμφωνία Νο 6 ''Πα

Να μην τον ακούσεις στις όπερες του Μότσαρτ που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Πολύ ...νεύρο, δεν είναι Μότσαρτ αυτό.
Ακουσέ τες με τον Karl Bohm. Και τις συμφωνίες του με τον Kripps ή, εναλλακτικά, πάλι με τον Bohm.

Για τις συμφωνίες υπάρχει και ο φοβερός Rudolf Barshai. Μόνο που δεν ξέρω αν έχουν βγει σε CD. Στις όπερες must είναι και ο Figaro του πατρός Kleiber και οι πρώιμες μονοφωνικές ηχογραφήσεις του Κάραγιαν σε Μαγικό Αυλό και Cosi fan Tutte. ήταν λίγο πριν γίνει Αρχιμουσικός στο Βερολίνο και ξεφύγει τελείως.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

a) O Κουρεντζής έχει πολύ ενδιαφέρον και τον παρακολουθώ, αλλά νόμισε ότι έκανε καλύτερο Don Giovanni από τον Giulini ή τον Bohm.

b) Δημήτρη ποτέ δεν αγοράζω νέα παραγωγή σε βινύλιο (παρότι είμαι βινυλιάκιας) που έχει βγεί ταυτόχρονα σε υψηλή ανάλυση. Θεωρώ ότι γίνεται μόνο για εισπρακτικούς λόγους.

Αντίθετα αγοράζω sacds όταν δεν μπορώ να βρώ κάτι αλλιώς σε καλή εγγραφή όπως αυτο
https://www.ebay.com/p/Sir-Thomas-B...ies-SACD-Hybrid-Limited-Japan-F-s/10006197757

Δεν αγοράζω sacd όταν βλέπω αυτό.
https://www.ebay.com/p/PSL-Barbirol...cords-From-Japan/23022412150?iid=113238702182
Ενώ η παλιά έκδοση των cds ξυρίζει τα βινύλια είναι κρυφο-audiophlie. Έτσι με 20 ευρώ για όλο το κουτί Barbirolli -Sibelius άκουσα μια από τις καλύτερες πρώτες (πρόσφατη αγορά μόνον αυτήν πρόλαβα).

Κώστα Ζαγγογιάννη και εμένα η ανάμνηση μου από τον Monteux ήταν κακή αλλά με όσα γράφεις να ξαναπροσπαθήσω.

 

[Sonorus]

Re: Απάντηση: Re: Πόθος, Πάθος, Τρυφερότητα, Θάνατος. Tchaikovsky: Συμφωνία Νο 6 ''Πα

Να μην τον ακούσεις στις όπερες του Μότσαρτ που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Πολύ ...νεύρο, δεν είναι Μότσαρτ αυτό.
Ακουσέ τες με τον Karl Bohm. Και τις συμφωνίες του με τον Kripps ή, εναλλακτικά, πάλι με τον Bohm.

Συνεχίζω να προτιμώ τον κύκλο του Gardiner , πολύ καλύτερος από τον Theodor.
Στις συμφωνίες ο Pinnock παραμένει κορυφαίος.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Re: Πόθος, Πάθος, Τρυφερότητα, Θάνατος. Tchaikovsky: Συμφωνία Νο 6 ''Πα

Συνεχίζω να προτιμώ τον κύκλο του Gardiner , πολύ καλύτερος από τον Theodor.
Στις συμφωνίες ο Pinnock παραμένει κορυφαίος.

Theodor?

 

[Sonorus]

Teodor (πιο σωστά)

 

[Cicadelic Ranger]

Επειδη αναφερθηκε Μοτζαρτ,
Θα συνυπογραψω Kripps και Bohm αλλα και Pinnock που αναφερει ο Σονορους, γιατι οχι και Gardiner.

Αλλα θα προσθεσω με παθος και ζηλο Nikolaus Harnoncourt στην Teldec Και φυσικα Sir Neville Mariner στην Philips.

Tελος παρενθεσης.

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πόθος, Πάθος, Τρυφερότητα, Θάνατος. Tchaikovsky: Συμφωνία

Να μην τον ακούσεις στις όπερες του Μότσαρτ που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Πολύ ...νεύρο, δεν είναι Μότσαρτ αυτό.
Ακουσέ τες με τον Karl Bohm. Και τις συμφωνίες του με τον Kripps ή, εναλλακτικά, πάλι με τον Bohm.

Ναι,δεν είναι Μότσαρτ αλλά είναι μια ενδιαφέρουσα οπτική την οποία δεν μπορώ να παρακάμψω.

Σαφώς και προτιμώ τον Μπέμ,τον Gardiner και τις συμφωνίες τις έχω με τον Κρισπ.Κλασσικά πράγματα.

Αλλά έχει κάτι ο άτιμος που με κερδίζει γαμώτο,σε ότι έχει διευθύνει..

 

[Sonorus]

Επειδη αναφερθηκε Μοτζαρτ,
Θα συνυπογραψω Kripps και Bohm αλλα και Pinnock που αναφερει ο Σονορους, γιατι οχι και Gardiner.

Αλλα θα προσθεσω με παθος και ζηλο Nikolaus Harnoncourt στην Teldec Και φυσικα Sir Neville Mariner στην Philips.

Tελος παρενθεσης.

Δεν μπορώ παρά να μην σχολιάσω ότι με τον Harnoncourt πολύ αγαπημένες φοβερές ερμηνείες
αν και χωρίς όργανα εποχής και ο κύκλος με τις πρώιμες συμφωνίες με τους Concentus Musicus με όργανα εποχής απλά κορυφαίος.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Στα κουτιά των εταιριών μπορείς να βρεις εκπλήξεις που αποδεικνύονται θησαυροί. Έτσι και σε αυτό το κουτί της Orfeo υπάρχει εκτός της γνωστής και ονομαστής 4ης του Beethoven με τον Carlos Kleiber και μια 6η του Tchaikovsky του 1960 με τον Fricsay και την Bayerische Rundfunk. Ιδιέταιρα στο τέταρτο μέρος η συναισθηματική εμπλοκή του ακροατή είναι αναπόφευκτη. Συνεπώς ο Fricsay μας έχει προσφέρει μια από τις καλύτερες ένατες του Beethoven αλλά και αντίστοιχης ποιότητας Tchaikovsky. Εδώ η εγγραφή είναι καλή, πολύ καλύτερη από μια προηγούμενη μονοφωνική με το Βερολίνο.
Κάποιες από τις υπόλοιπες ηχογραφήσεις έχουν περισσότερο ιστορικό ενδιαφέρον.

 

[Cicadelic Ranger]

Οι μουσικοί του κλαμπ ας μου επιτρέψουν ένα υπεραπλουστευτικό μουσικό νεολογισμό …. όταν στο μυαλό μου, κάποιες φορές ‛τραγουδώ’ μία αγαπημένη μου συμφωνία από σάξονα συνθέτη, τότε πάει κάπως σαν ‛’παμ παμ παμπαμ παμμμ παμμ’’, κλπ. . Υπάρχει μία ‛’κρουστή’’, διακριτή υφή στην μουσική καθ’ αυτή σε αντίθεση με τις συμφωνίες των σλάβων, όπου υπάρχει μία ρέουσα/ μελίρρυτη υφή που το μυαλό μου μεταφράζει / εκτελεί σαν ‛’λαλαλαλα λαλαλα λαλαλααα λαλαλαλα ‛’ κλπ. …. Όχι παμ παμ αλλά λαλα ….. δεν ξέρω αν με πιάνετε ….

Λέγαμε με τον Λύμπε τι χάρισμα μεγάλο είναι να είναι ο συνθέτης και μελωδός, και πως λίγοι τελικά είχαν αυτή την πηγαία, άμεση ευχέρεια να γεννούν ακατάπαυστα μελωδίες …. Πχ. ο αγαπημένος μου Μάλερ, χτίζει και αποδομεί απίθανους ενορχηστρωτικούς κόσμους, αναπαριστά την φύση, τα πάθη, την λύτρωση (καλά όλα αυτά όχι για τον Ντοκ … ) αλλά μελωδός δεν ήταν ….. μεγάλος μελωδός ήταν ο Τσαϊκόφσκι …

Αν σε καταλαβαινω λεει ; Θα μπορουσα να το εγραφα και εγω. 100% συμφωνος.