Πολύ περισσότερο θετική από ότι ίσως φανταζόμουν ήταν η πρώτη μου επαφή με τους King Crimson.To Lizard για το οποίο τολμώ να πω ότι είχα και μια διαίσθηση από την στιγμή που το έπιασα στα χέρια μου με κερδίζει εύκολα και τα cirΚus, happy family και lizard έχω την αίσθηση ότι στο μέλλον θα παίξουν και πέρα από την λογική των καλών κομματιών από Crimson.Δηλαδή μάλλον θα τα γουστάρω γενικότερα ως κομμάτια και όχι μόνο ως καλά του συγκεκριμένου group.Για το lizard δε έχω να πω πως είναι κομματάρα(και αναφέρομαι σαφώς σε όλα τα μέρη του)
Το red αναμενόμενα και όπως και εσείς αναφέρατε είναι ένα σκοτεινό και αρκετά δύσκολο lp που αρχικά φαίνεται να με δυσκολεύει και νομίζω περισσότερο στα red και fallen angel λιγότερο στο one more red nightmare ενώ στα providence starless έχω δώσει πια τα ρέστα μου που λένε.
Δεδομένου ότι όπως είπατε και εσείς σε σαράντα χρόνια πορείας το γκρουπ δεν έχει ένα μέτριο δίσκο(Ντοκ said) σκέφτομαι να μείνω λίγο στους Crimson εκμεταλλευόμενος τις προτάσεις σας και τα όσα έχετε γράψει πριν μπω στους Υες. Σαφώς θα τσεκάρω και τα ιταλικά groups που προτείνετε..
Σε επίπεδο επιρροών ναι υπάρχουν αλλά εκτός του ότι αφορούν συγκεκριμένα σημεία όπως είχα υποψιασθεί αναπτύσσονται με τελείως διαφορετικό τρόπο. Η λογική συνήθως των ost είναι να συνοδεύουν την εικόνα γι αυτό και πολλές φορές ακολουθείται άλλη λογική σπάνια δε βλέπει κανείς την εσωτερικότητα την εμβάθυνση κλπ, εξάλλου μιλάμε και για πολύς μικρής διάρκειας κομμάτια συνήθως(αναφέρομαι στα Poliziotteschi/Italian thrillers κλπ).Πχ η χαρακτηριστική εισαγωγή του happy family κάποια μέρη από το one more red nightmare χαρακτηριστικά έχουν παίξει, το“ξέσπασμα” δε του Lizard μετά τα 13 μιση περίπου λεπτά σχεδόν έχει γίνει copy/paste.Πάντα όπως είπα με τελείως διαφορετικό τρόπο.
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.