Την ώρα που γραφόντουσαν χθές τα παραπάνω μηνύματα, εγώ τη είχα κάνει, μην αντέχοντας άλλο τη ζοφερή-εν πολλοίς- ατμόσφαιρα που έπνιγε το φόρουμ. Πώς στην ευχή βρίσκουμε συνέχεια αφορμές για να γίνεται τζέρτζελο, δεν μπορώ να το καταλάβω.
Είναι που είναι λιγοστές λόγω συνθηκών, οι επισκέψεις μου τελευταία, ψάχνω να διαβάσω και κάτι χαρούμενο και δε βρίσκω..
Έλεγα λοιπόν, πως χθές πήρα παραμάσχαλα καμμιά 50αριά δισκάκια, μέρος της προίκας που μου έχει προσφέρει η συντροφιά των περισσοτέρων σας εδώ μέσα τα τελευταία δύο χρόνια, και πήγα σε κάποιους φίλους για μιά ακρόαση, η οποία εξελίχθηκε τελικά σε μια καθαρτήρια, σχεδόν πεντάωρη διαδικασία συνοδεία των σχετικών αναψυκτικών.. :food-smiley-005:
Τα παιδιά βέβαια ήταν ενήμερα εξ αρχής, οτι αυτά που ακούγαμε τα είχα γνωρίσει όλα εδω μέσα.
Το πρόγραμμα ασφαλώς δεν είχε ενιαίο ύφος-πως θα μπορούσε άλλωστε- αλλά τα φιλαράκια το βρήκαν απο εξαιρετικά ενδιαφέρον έως καταπληκτικό , σε σημείο που επέστρεψα σπίτι χωρίς τα δισκάκια, τα οποία και ξέμειναν για παραπέρα ...πιστοποίηση.
Η πλάκα είναι οτι κάνοντας και πρόλογο για ότι επρόκειτο να ακούσουμε , μου ερχόντουσαν αυτόματα και φράσεις απο τις σχετικές παρουσιάσεις και συνάμα σκιαγράφησα και ορισμένους εξ υμών.. Η ατάκα του ενός, το καλαμπούρι του άλλου, ο αφορισμός του τρίτου... Αν φταρνιζόσασταν, τώρα ξέρετε γιατί..
Ρε σύ ωραία παρέα είστε, είπαν κάποια στιγμή..
Ήμασταν, είπα απο μέσα μου. Και μα το Θεό σχεδόν το πίστευα πλέον....
Να ξέρατε μόνο πόσο θα χαρώ να βγώ ψεύτης....-bye-