Τα "αφιερώματα" και οι "επικήδειοι" δεν είναι το δυνατό μου σημείο...
Αντ' αυτών προτείνω σε όποιον δεν έχει ακούσει ποτέ ούτε μια στιγμή την τρομπέτα του Freddie Hubbard να το κάνει τώρα που ο σπουδαίος αυτός μουσικός δεν είναι πλέον στη ζωή.
Ίσως το καλύτερο στουντιακό άλμπουμ του (τουλάχιστον επί ημερών Blue Note) με εκπληκτικούς συνοδούς τον Elvin Jones στα πολύ καλά του (ενώ ήδη έπαιζε και με τον Coltrane) και έναν Tyner που είναι ακόμα μικρός αλλά ξεδιπλώνει το ταλέντο του χωρίς καμμία συστολή...Επίσης Shorter στο σαξόφωνο, Davis στο μπάσο και τον Bernard McKinney που ήταν πάντα low profile αλλά στο πλευρό μεγάλων μουσικών παίζοντας το euphonium όπως εδώ ή τρομπόνι τα οποία άλλως τε μοιάζουν.
Ένας μεγάλος λιγότερο...
Αντ' αυτών προτείνω σε όποιον δεν έχει ακούσει ποτέ ούτε μια στιγμή την τρομπέτα του Freddie Hubbard να το κάνει τώρα που ο σπουδαίος αυτός μουσικός δεν είναι πλέον στη ζωή.
Ίσως το καλύτερο στουντιακό άλμπουμ του (τουλάχιστον επί ημερών Blue Note) με εκπληκτικούς συνοδούς τον Elvin Jones στα πολύ καλά του (ενώ ήδη έπαιζε και με τον Coltrane) και έναν Tyner που είναι ακόμα μικρός αλλά ξεδιπλώνει το ταλέντο του χωρίς καμμία συστολή...Επίσης Shorter στο σαξόφωνο, Davis στο μπάσο και τον Bernard McKinney που ήταν πάντα low profile αλλά στο πλευρό μεγάλων μουσικών παίζοντας το euphonium όπως εδώ ή τρομπόνι τα οποία άλλως τε μοιάζουν.
Ένας μεγάλος λιγότερο...
