Resurrection-Mahler Symphony No 2

[Σπύρος Σούρλας]

O Mahler από τό 1888 προβληματιζόταν στό πώς θά μπορούσε να ´παντρέψει´τήν ανθρώπινη φωνή μέ τήν Ορχήστρα....
Γιά την 2η Συμφωνία του εργάστηκε 6 χρόνια περίπου.
Παρ´ότι δέν επιθυμούσε το έργο αυτό να έχει προγραμματικό χαρακτήρα ήταν παγκοίνως γνωστό στούς φίλους του ότι είχε κατά νου ένα υπαρξιακό θέμα πού ήθελε να πραγματευτεί.
Σάν άνθρωπος ταλανιζόταν από ´αγωνίες´γιά τον σκοπό και τό νόημα τής ύπαρξης.
Στήν 2η συμφωνία του ξεκινά από τον θάνατο ενός ´Ηρωα´.
Το πρώτο μέρος(Αllegro Maestoso)σέ φόρμα σονάτας ξεκινά μέ μιά φρενήρη εισαγωγή τών εγχόρδων(τσέλλων,κοντραμπάσων κυρίως)πρίν τήν μαζική είσοδο τών πνευστών.
Πρόκειται στην ουσία γιά ένα Πένθιμο Εμβατήριο,πού θρηνεί γιά τήν απώλεια τού ανθρώπου.
Μέρος τολμηρό,πού από τήν αρχή ως τό τέλος του κρατά τον ακροατή καθηλωμένο...Συναρπαστικές εναλλαγές από την θύελλα στήν γαλήνη καταλήγει σέ μιά άφατη ηρεμία υπό την μορφή σιωπής(ο ίδιος θεωρούσε,ότι μεταξύ πρώτου και δεύτερου μέρους θα έπρεπε να υπάρχει μιά παύσις 5 λεπτών).


Το δεύτερο μέρος (ένα από τά πιό απλά ,μουσικά θέματα,τού Mahler)είναι ένα Αndante,γεμάτο νοσταλγία γιά την χαμένη αθωότητα καί τά ανέμελα χρόνια...


Tό τρίτο μέρος υπο την μορφή Scherzo αφορά στήν απογοήτευση τού ´ήρωα´(μιά κραυγή απελπισίας,όπως σημειώνει ο συνθέτης),πού χάνει τήν πίστη του στήν Ζωή,στον εαυτό του και στόν Θεό...


Ο Μahler ευφυώς χρησιμοποιεί μουσικά,ένα από τά τραγούδια τού ´Μαγικού Κόρνου´,που έχει να κάνει μέ τον ´κήρυγμα´τού Αγ.Αντωνίου τής Πάντοβα στά ψάρια,μιά και η εκκλησία του ήταν άδεια από ανθρώπους...


Μέρος επιφανειακά λαμπερό αλλά βαθύτατα ειρωνικό,πού αποδεικνύει περίτρανα τήν μεγάλη ενορχηστρωτική ικανότητα τού Mahler..
Στό τέταρτο μέρος,τον κύριο ρόλο αναλαμβάνει η ανθρώπινη φωνή...
Πάλι από το Knaben Wunderhorn..το μαγευτικό Ulricht γιά contralto.
Θυμίζει τήν εισαγωγή τού μπάσου στην 9η τού Beethoven,πρίν το φινάλε..


Από την ´ανυπαρξία´τού τρίτου μέρους εισερχόμαστε στό φώς και στήν ελπίδα,η οποία εκφράζεται πλήρως στό Πέμπτο μεγαλειώδες και μαγευτικό μέρος.
Είναι το μεγαλύτερο μέρος τής Συμφωνίας και θεματικά χωρίζεται σέ δύο ενότητες..
Η πρώτη ,αμιγώς ορχηστρική,αφορά στό ´Εμβατήριο τών Νεκρών´την Ημέρα τής Κρίσεως.
Η μουσική είναι θυελλώδης και προκαλεί βαθύτατη συγκίνηση...
Η είσοδος τής Χορωδίας τής Soprano καί τής Contralto αλλάζει τό κλίμα...
Το κείμενο βασίζεται στήν ´Ανάσταση´τού Klopstock,αλλά ο Mahler προσθέτει πολλές δικές του φράσεις.
Η τελευταία φράση τής Χορωδίας Die i shall,so as to Live οδηγεί στο φινάλε Ορχήστρας,Χορωδίας και Σολίστ,μέσα σέ μιά αισιοδοξη ματιά...
Ο Άνθρωπος ξαναβρίσκει τήν Ελπίδα του....
Rise again you will
my heart,in a trice
Your pulsation
will carry you to God.


Η 2η Συμφωνία τού Mahler αποτελεί έργο υπαρξιακό και μυστικιστικό και αποτελεί δωρεά στην Ανθρωπότητα.
Γιά μένα αυτή η Συμφωνία μέ οδήγησε να αγαπήσω τον Mahler και να διερευνήσω τό έργο του συνολικά...
Εχω ακούσει πολλές εκτελέσεις τού έργου αλλά έχω καταλήξει(πρός το παρόν) σε 4 εκτελέσεις...
Τίς αναφέρω κατά σειράν προτιμήσεως.
1)Otto Klemperer,Philarmonia Orchestra& Chorus,Schwartzkopf,Rossi-Maidan..E.M.I.
Ο φρενήρης τρόπος ,πού χρησιμποιεί τά έγχορδα ο Ηer Otto στην έναρξη τού έργου,δέν έχει αποτυπωθεί ξανά ,έτσι,σέ ηχογράφηση..
Ο Klemperer κατανοεί πλήρως τό έργο καί μέ τον γνωστό ,γρανιτωδώς δομημένο τρόπο διευθύνσεως τής Ορχήστρας ,παράγει μιά εκπληκτική εκτέλεση.
2)Simon Rattle,Συμφωνική τού Μπέρμπιγχαμ,Baker,Auger E.M.I.
O Rattle διευθυνει μιά Ορχήστρα,πού στίς μέρες του διήγε περίοδο δόξης...
Στιβαρή διευθυνση γεμάτη ένταση,φέρνει αυτή την ερμηνεία στά επίπεδα τού Klemperer πλήν τής εισαγωγής...Χορωδία και φωνές σέ υψηλόταταο επίπεδο..
Mακράν η καλύτερη σύγχρονη εκτέλεση μέ εξαιρετικό και ισορροπημένο ήχο.
3)Bruno Walter,New York Philarmonic Orchestra,Forrester,Coundari...
Σε ένα ελκυστικό πακέτο μαζί με την 1η συμφνία από την Sony...
Hχογραφημένη το 1958,δεν πρέπει να λείπει απο κανέναν θαυμαστή τού Mahler(ο Walter γνωρίζει τόσο καλά τον Mahler,σάν μαθητής του)...
Σημαντικότατη ηχογράφηση γιά πολλούς λόγους..


4)Maris Jansons,Συμφωνική τού Oslo.,Lott,Harnari,Chandos...
Εξαιρετική ηχογράφηση μέ κύρια σημεία αναφοράς το τέταρτο καί πέμπτο μέρος...
Είχα την τύχη να δώ τον Jansons σε αυτό τό έργο στο Μέγαρο Μουσικής,με την Συμφωνική τού Oslo,που την απογείωσε...

Μεγάλο έργο απο έναν μεγάλο Συνθετη,πού κάποια στιγμή σημείωνε:'Δέν υπάρχει καμιά Κρίση....Καμιά Τιμωρία....Γνωρίζουμε καί Υπάρχουμε....´

 

[Σπύρος Σούρλας]

 

[Σπύρος Σούρλας]

 

[Σπύρος Σούρλας]

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Και σε HD DVD !!!!

Με Piere Boulez και Berliner Staatskapelle

Από τις 26/2 προς πώληση.

Θα το αγοράσω Σπυράκο μια και κατέχω το άθλημα,οπότε επιβάλλεται θέαση/ακρόαση σπίτι μου

 

[Σπύρος Σούρλας]

Μπορεί νά έχω αδικήσει τον Boulez ,Δημήτρη...
Γενικά εκτιμώ τίς ερμηνείες του στον Mahler(ειδικά 7η και 8η,που την ηχογράφησε φετος ανακοινώνοντας και τήν οριστική εγκατάλειψη τής μπαγκέτας....).
Δέν τον έχω ακούσει όμως στην 2η.

 

[Tasos_Th]

Ευχαριστούμε και για αυτήν την παρουσίαση. Όπως πάντα ο πήχης παραμένε ψηλά !

Αναρτήθηκε στο Index στα ταξινομημένα .

Υ.Γ Απο εδώ και πέρα θα ενημερώνω μέσα στο νήμα για την ανάρτηση στο Index αν σε περίπτωση δεν δείτε μήνυμα μου που να το αναφέρει στείλτε ενα pm να ενημερώσετε .

 

[Σπύρος Σούρλας]

Ευχαριστούμε και για αυτήν την παρουσίαση. Όπως πάντα ο πήχης παραμένε ψηλά !

Αναρτήθηκε στο Index στα ταξινομημένα .

Υ.Γ Απο εδώ και πέρα θα ενημερώνω μέσα στο νήμα για την ανάρτηση στο Index αν σε περίπτωση δεν δείτε μήνυμα μου που να το αναφέρει στείλτε ενα pm να ενημερώσετε .

Θα κάνεις τίς ταξινομήσεις αμέσως_??
Yποκλίνομαι.

 

[Tasos_Th]

Θα προστίθονται στην κατηγορία που είναι ήδη δημιουργημένη ανα ομάδες γραμμάτων . Μόλις συννενοηθώ με τον chief θα ταξινομήσω τα υπάρχοντα.

Εκ φύσεως των αφιερωμάτων η ταξινόμηση εν μπορεί να έχει αυστηρά κριτήρια. Ενδεχομένως στο τελικό στάδιο να έχουμε ανα γράμμα ταξινόμηση αλλά και πάλι με κάποια ελαστικότητα. Φυσικά θα δικαιολογείται εν συντομία η τοποθέτηση στην συγκεκριμένη θέση του Index.

 

[Busoni]

Πρωτάκουσα την 2η με τον Segerstam σε CD του Ηχου γυρω στο '95-'96 και ήταν το πρώτο έργο του Mahler που άκουγα. Η πρώτη ηχογράφηση που αγόρασα αργότερα ήταν του Haitink, αρκετά πομπώδης κατα τη γνώμη μου. Προσωπικά προτιμω τον Mehta με την Crista Ludwig, αν και, μετά τo "κόλλημα" με την 7η του Beethoven με τον Klemperer(η πρώτη περίπτωση που προτιμώ παλιά ηχογράφηση για την ερμηνεία και μονο), θέλω να δω και τον Klemperer. Σχετικά με τον Rattle, είδα σε DVD την 5η του Mahler με την Φιλαρμονικη του Βερολίνου και μου έκανε εντύπωση η εκφραστικότητά του...διηύθυνε σχεδον εκστατικά. Οπότε θα τον ψαξουμε μελλοντικά κι αυτον.

Το 3ο μέρος της δεύτερης συμφωνίας ακούγεται φοβερά ειρωνικό ειδικά στις φράσεις του κλαρινέτου. Κορυφαία στιγμή για μένα η γαλήνια μελωδία των κόρνων με τη συνοδεία της άρπας μετά την πρώτη κορύφωση(tutti) της ορχήστρας.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Στην 5η ο Rattle με απογοητευσε,με την Berliner,παρά τά όσα ενθουσιώδη γράφτηκαν..
Πού τον θυμήθηκες τον Mehta και εσύ???
Κlemperer,Rattle.
Αλλος Skakinen μάς βρήκε με τις νέες ηχογραφήσεις.:Banane0::Banane0:
Υπ´όψιν η Ε.Μ.Ι. έχει κάνει σπουδαία ηχογράφηση στον Otto.
Y.Γ.
7η Beethoven,με Kleiber καλέ μου φίλε...:ernaehrung004::ernaehrung004:

 

[Busoni]

Re: Απάντηση: Resurrection-Mahler Symphony No 2

Y.Γ.
7η Beethoven,με Kleiber καλέ μου φίλε...:ernaehrung004::ernaehrung004:

Χεχε...τον εχω κι αυτον, κι όντως ειναι παρα πολύ καλός. Η διαφορά υπερ του Klemperer, για μένα, είναι στο δεύτερο μερος. Σε αυτό έχω ακούσει τους Kleiber, Toscanini και Gardiner εκτός του Klemperer. Πιο κοντα στον Otto o Kleiber αλλά προτιμώ τον Otto κι ας είναι λίγο συγκρατημένος στο tempo και τη δυναμική στο 1ο και 3ο μέρος της 7ης.

Όσο για τις ηχογραφήσεις...ομολογώ οτι κι εγώ δύσκολα θα εκτιμήσω μια κακή ηχογράφηση για την καλή της ερμηνεία. Δεν εχω ακούσει
πολλές βέβαια και σκοπεύω να δοκιμάσω. Πρόσφατα πηρα 2η του Mahler με τον Walter σε διπλο βινύλιο κι ακόμα δεν την εχω παίξει.
Σήμερα πάλι άκουγα τα αποσπάσματα του Skakinen στην δική μου ηχογράφηση, καθώς και την Petrouchka, κι έπιανα τον εαυτό μου να απολαμβάνει μόνο τους ήχους. Βέβαια, αυτή από μόνη της δεν είναι η ουσία της μουσικης. Δεν είναι όμως και η μελωδία μονον, αλλά συνύπαρξη ήχου και μελωδίας. Γι αυτό έχει διαφορά ν'ακούει κανείς, για παράδειγμα, τα Κατα Ματθαίον με δυο μεγάλες ορχήστρες και δυο χορωδίες από το ν' ακούει με μια ορχήστρα και δυο μικρές χορωδίες. Η πρώτη περίπτωση, αφορά μια ηχογράφηση του Herr Otto στην EMI το 1961, που με είχε κατασυγκινήσει όταν την άκουσα. Η δεύτερη ήταν δυστυχώς ζωντανή εμπειρία και είχα πραγματικά βαρεθεί.

 

[Skakinen]

Re: Απάντηση: Resurrection-Mahler Symphony No 2

Αλλος Skakinen μάς βρήκε με τις νέες ηχογραφήσεις.:Banane0::Banane0:

Μη νομίζεις ότι δεν σε ακούω...:ears:
:icon15:

















...είπαμε , μπήκα εδώ μέσα για να ''διορθωθώ''...

 

[Σπύρος Σούρλας]

Ο Otto είναι η μεγάλη μου αγάπη...
Τον προδίδω μόνον για Kleiber και καμιά φορά για Furtwangler..
Και προσφάτως(την τελευταία διετία δηλαδή)άρχισα να εκτιμώ τον Gardiner..
Πολύ καλός κύκλος συμφωνιών τού Beethoven.
Λοιπόν επιστρέφω στο θέμα μου γιατί το παραέβγαλα off-topic.:ADFADF1::ADFADF1:

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Resurrection-Mahler Symphony No 2

Μη νομίζεις ότι δεν σε ακούω...:ears:
:icon15:

















...είπαμε , μπήκα εδώ μέσα για να ''διορθωθώ''...

Xέχέ...
Πάντως οι 3/4 ηχογραφήσεις ,που ανέφερα για την 2η είναι εξαιρετικές(Rattle,Jansons,Klemperer).

 

[Δημοκηδής]

To υπόψη έργο αποτελεί κατάκτηση και πολιτιστική κληρονομιά όλης της ανθρωπότητος.

Αξίζει κανείς να το ακούσει, χωρίς να έχει στο μυαλό του 'το πρόγραμμα' της συμφωνίας, όπως αυτό ανάγλυφα παρουσιάσθηκε από τον Σπύρο. Μόνον συγκέντρωση στην μουσική καθ' αυτή. Σύντομα θα αντιληφθεί ότι πρωτόγνωρες εικόνες θα κατακλύζουν τον πνευματικό του κόσμο, συναισθήματα από όλη την ανθρώπινη αισθαντική παλλέτα, αντικρουόμενα, μανιασμένα, ορμητικά και εν τέλει λυτρωτικά....

Πέραν του Κλέμπερερ που πανθομολογουμένως πρέπει να υπάρχει στην δισκοθήκη κάθε ενδιαφερόμενου για τον Μάλερ, εγώ και αρκετοί μαλερικοί ανά την υφήλιο έχω ισοψηφούσα στην πρώτη θέση την εκτέλεση του Κιούμπελικ εικόνα της οποίας επισυνάπτω.

Για τους χαιφιντελιστές φίλους μας η εκτέλεση του Λίττον στην 'Δήλος' η οποία υπάρχει και σε sacd συνδυάζει καλή εκτέλεση και εξαιρετική ηχογράφηση ....

ΥΓ. : Αν υπάρχει ένα έργο του Μάλερ που μπορεί να κάνει τον φίλτατο Ντοκ να 'αναθεωρήσει' αυτό είναι η 2η. Βέβαια αυτός κωφεύει και προτιμά να επενδύει σε αμφιλεγόμενες προτάσεις 'μονδέρνας' μουσικής, οι οποίες σύντομα παίρνουν την άγουσα των αγγελιών ......

 

[Maestro]

H ερμηνεία του Mehta με τη φιλαρμονικη του Ισραηλ που κυκλοφορει σε DVD Audio ειναι εξαιρετικη. Τον ίδιο τον είχα ακουσει live στο Ηρωδειο με την 7η Mahler και παλι ειχα συγκλονιστεί.

Γενικότερα, στον συγκεκριμένο συνθέτη προτιμώ περισσότερο μοντέρνες προσεγγίσεις, τύπου Abbado, Rattle, Μehta.... Είναι πολύ μελωδική και "χειμμαρώδης" μουσική για να συμβιβάζεται στα σχετικά πομπώδη προτυπα του '50 ,'60..

 

[Skakinen]

To υπόψη έργο αποτελεί κατάκτηση και πολιτιστική κληρονομιά όλης της ανθρωπότητος.
Αξίζει κανείς να το ακούσει, χωρίς να έχει στο μυαλό του 'το πρόγραμμα' της συμφωνίας, όπως αυτό ανάγλυφα παρουσιάσθηκε από τον Σπύρο. Μόνον συγκέντρωση στην μουσική καθ' αυτή. Σύντομα θα αντιληφθεί ότι πρωτόγνωρες εικόνες θα κατακλύζουν τον πνευματικό του κόσμο, συναισθήματα από όλη την ανθρώπινη αισθαντική παλλέτα, αντικρουόμενα, μανιασμένα, ορμητικά και εν τέλει λυτρωτικά....

Μαζί σου με 1000!!!

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Resurrection-Mahler Symphony No 2

To υπόψη έργο αποτελεί κατάκτηση και πολιτιστική κληρονομιά όλης της ανθρωπότητος.

Αξίζει κανείς να το ακούσει, χωρίς να έχει στο μυαλό του 'το πρόγραμμα' της συμφωνίας, όπως αυτό ανάγλυφα παρουσιάσθηκε από τον Σπύρο. Μόνον συγκέντρωση στην μουσική καθ' αυτή. Σύντομα θα αντιληφθεί ότι πρωτόγνωρες εικόνες θα κατακλύζουν τον πνευματικό του κόσμο, συναισθήματα από όλη την ανθρώπινη αισθαντική παλλέτα, αντικρουόμενα, μανιασμένα, ορμητικά και εν τέλει λυτρωτικά....

Πέραν του Κλέμπερερ που πανθομολογουμένως πρέπει να υπάρχει στην δισκοθήκη κάθε ενδιαφερόμενου για τον Μάλερ, εγώ και αρκετοί μαλερικοί ανά την υφήλιο έχω ισοψηφούσα στην πρώτη θέση την εκτέλεση του Κιούμπελικ εικόνα της οποίας επισυνάπτω.

Για τους χαιφιντελιστές φίλους μας η εκτέλεση του Λίττον στην 'Δήλος' η οποία υπάρχει και σε sacd συνδυάζει καλή εκτέλεση και εξαιρετική ηχογράφηση ....

ΥΓ. : Αν υπάρχει ένα έργο του Μάλερ που μπορεί να κάνει τον φίλτατο Ντοκ να 'αναθεωρήσει' αυτό είναι η 2η. Βέβαια αυτός κωφεύει και προτιμά να επενδύει σε αμφιλεγόμενες προτάσεις 'μονδέρνας' μουσικής, οι οποίες σύντομα παίρνουν την άγουσα των αγγελιών ......

Εννοείς πανθομολογουμένως όπως εδώ; :

An internetforum for classical music afficionados that I visit at times, has a recurring topic called "name the greatest recording of (a particular work)". Over time, I started noticing that no matter what the work was, the vast majority of recordings nominated would stem from the early sixties, the fifties, and not rarely even earlier. I tend to regard this as a peculiar brand of musical snobbism, but try to keep an open mind. So when this Klemperer disc from 1962 was voted, with overwhelming majority, to be the greatest recording ever of Mahler 2, I went ahead and got myself a copy. I generally tend to avoid such old recordings because in my experience, their sonics are simply not up to the task set by a symphony of this size and complexity. Surprisingly, however, the sound may well be the best feature of this recording. No doubt some clever fiddling with the "Prism SNS system" (see the back cover) squeezed every last drop of sound out of the original tape. The bass is impressively rich, even too rich at times, and the antiphonal first and second violins are clearly detailed throughout. Yet the dynamic range is truncated at both ends, and, as usual in recordings this old, big, intricate climaxes are not handled at all well. Which unfortunately means that the thrilling, goosebump provoking culmination points that Mahler works so hard to achieve in this symphony, end up as featureless, opaque blurs. The famous percussion crescendos in the finale are total non-events, and the final climax does not blaze. It's like watching a complicated thriller and then being ushered out of the cinema just before the dénouement.

But if only that were all. However, sonics aside, I must admit that after listening to this disc I was left completely puzzled as to why this would qualify as a "great recording of the century". Simply because Klemperer is conducting and we are allowed to hear Schwarzkopf's disappointingly wobbly soprano? Klemperer met Mahler, so his Mahler must be good? Has the mythology around these names evolved sufficiently to convince us that sloppy ensemble, out of tune instruments, ignoration of the composer's instructions, and general lack of inspiration amount to great music making? Well, not for me; even in the brief fragment of the first track that you can listen to here on Amazon, you'll hear a bassoon defiantly coming in a full beat too early. And it goes on like that, and on and on. The violins are out of sync on many occasions. Instrumental entrances are incomprehensibly approximate, time and again. The Scherzo is plodding and humourless, and features horribly out of tune flutes somewhere near the beginning. The first few bars of Urlicht struck me as refreshingly unfussy, but lead into an ungainly, foursquare reading that lacks any poetry whatsoever, and has an ugly crescendo on "leuchten", where Mahler writes pp. Then again, Klemperer does not care much about Mahler's many markings anyway. Rather than giving us an "ernst" and "feierlich" first movement, Klemperer hurries through as if he has a train to catch. Phrases are hardly allowed to breathe. At the end, where Mahler wants Tempo I for the downward runs of triplets, Klemperer makes a mad dash for it. Another characteristic instance occurs just before nr. 46 in the finale: Mahler writes "nicht schleppen" and K. slows down; then, at 46, Mahler writes "Langsam" and K. switches to a faster tempo. If that is greatness, I can do without it. I'm a long-time fan of Kaplan's first recording of this work, which is dedicated, precise, exciting and moving all at the same time. But Haitink, Bernstein (DG), Mehta (Decca) and many others too offer alternatives that are far more impressive than this unbelievably overrated disc.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Οποιος και ναναι ο γράφων,δεν ξέρει τι τού γινεται.
Δεν πα νάναι ο μεγαλύτερος μουσικολόγος τού κόσμου..
Προφανώς θαχει τελειώσει επαρχιακό ωδείο και διαβάζει νότα-νότα..
Anyway,κολοκυθόπιτα.
Και ακόμα και στην περίπτωση που δεν αρέσει ο Klemperer αυτό δεν ακυρώνει την τεράστια αξία τού έργου.