Rock CD επανεκδόσεις, τι παίζει με την ποιότητα;

[kiriak]

(Δεν ξέρω αν είναι η κατάλληλη κατηγορία εδώ)


Η αγάπη μου είναι η Rock μουσική, και με χαρά βλέπω να επανεκδίδονται πολλά CD από δίσκους που κυκλοφορήσανε γύρω στο 70 και τα οποία CD έχουν και πολύ καλές τιμές.

Πρόσφατα όμως ανακάλυψα ότι πολλά από αυτά είναι πολύ ακριβότερα στην αρχική τους έκδοση (που συνήθως δεν έχει και τα έξτρα tracks). Αυτό συμβαίνει λόγω σπανιότητας (αν υπάρχει τέτοιο θέμα στα CD) ή για άλλους λόγους; Και γιατί το ίδιο παρατηρεί κανείς στις τιμές στο itunes για παράδειγμα;
Για κάποια έτυχε να διαβάσω σε κριτικές κοινού στο αμαζον ότι έχουν συμπιεσμένο δυναμικό εύρος και πάσχουν από ποιότητα.
Ξέρει κανείς αν ισχύει κάτι τέτοιο;

Οπότε τσάμπα κυνηγάω διαμάντια των 5-7 ευρώ; Άνθρακες ο θησαυρός; (από πλευρά ηχητικής ποιότητας πάντα, γιατί σε αυτά τα λεφτά ανακαλύπτω φοβερούς δίσκους όπως τα πρόσφατα αγορασμένα The Allman Brothers : Live at Fillmore East και το Atomic Rooster : Death Walks Behind You)


Κυριάκος

 

[panos_adgr]

Οι σύγχρονες επανεκδόσεις (remastered) δεν είναι πάντοτε οι καλύτερες. Πολλά remastered ''πάσχουν'' από συμπιεσμένα δυναμικά αλλά και υπερβολικό loudness, για το οποίο έχει ανοιχτεί άλλο νήμα εδώ. Επίσης η ποιότητα εγγραφής εξαρτάται κι από το πώς και το πότε έγινε η εγγραφή παραγωγή. Πολλά group δεν είχαν το budget για καλές παραγωγές ή κάποιοι άλλοι επίτηδες είχαν ''συμπιεσμένo'' (80's - 90's metal).

Η μουσική μετράει πάνω απ' όλα. Αυτά από εμένα. Ίσως κάποιος συμφορουμίτης να μπορεί περισσότερα. Αυτό που έχω παρατηρήσει πάντως είναι ότι παλιά γίνονταν καλές εγγραφές και δεν τις ''πείραζαν'' με αυξημένο loudness που συνεπάγεται συμπιεσμένα δυναμικά. Γι' αυτό και πολλές φορές θα ακούσεις να λένε ότι ''σαν τις παλιές εγγραφές δεν έχει''.
Ο εξοπλισμός και η τεχνολογία σήμερα στα studio είναι πολύ υψηλού επιπέδου από ποτέ αλλά το θέμα είναι τι γίνεται στο mastering....

 

[Magellan]

(Δεν ξέρω αν είναι η κατάλληλη κατηγορία εδώ)


Η αγάπη μου είναι η Rock μουσική, και με χαρά βλέπω να επανεκδίδονται πολλά CD από δίσκους που κυκλοφορήσανε γύρω στο 70 και τα οποία CD έχουν και πολύ καλές τιμές.

Πρόσφατα όμως ανακάλυψα ότι πολλά από αυτά είναι πολύ ακριβότερα στην αρχική τους έκδοση (που συνήθως δεν έχει και τα έξτρα tracks). Αυτό συμβαίνει λόγω σπανιότητας (αν υπάρχει τέτοιο θέμα στα CD) ή για άλλους λόγους; Και γιατί το ίδιο παρατηρεί κανείς στις τιμές στο itunes για παράδειγμα;
Για κάποια έτυχε να διαβάσω σε κριτικές κοινού στο αμαζον ότι έχουν συμπιεσμένο δυναμικό εύρος και πάσχουν από ποιότητα.
Ξέρει κανείς αν ισχύει κάτι τέτοιο;

Οπότε τσάμπα κυνηγάω διαμάντια των 5-7 ευρώ; Άνθρακες ο θησαυρός; (από πλευρά ηχητικής ποιότητας πάντα, γιατί σε αυτά τα λεφτά ανακαλύπτω φοβερούς δίσκους όπως τα πρόσφατα αγορασμένα The Allman Brothers : Live at Fillmore East και το Atomic Rooster : Death Walks Behind You)


Κυριάκος

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω βρεί ακόμη το απόλυτο σε επανέκδοση- remaster παλαιότερων ηχογραφήσεων
ειδικά σε ροκ της δεκαετίας του ´70..Η όλη υπόθεση μοιάζει περισσότερο με αρπαχτή παρά με σοβαρή
επεξεργασία και επανέκδοση.

Τελευταία ελπίδα ήταν οι επανεκδόσεις σε SHM cd αλλά....μάπα το καρπούζι.
Τραβηγμένες στα άκρα οι μεσουψηλές συχνότητες και στεγνές( αν και πιο εκτεταμένες από την αρχική ηχογράφηση)
χαμηλές, κάνουν τα ηχεία να αποδίδουν σαν μόνιτορ, είναι δεν είναι!

Είχα παραγγείλει από Deep Purple τα Burn και Stormbriger
καθώς και σχεδόν όλα τα άλμπουμ των Rainbow..Εξακολουθώ να ακούω τις παλιές version,για
τους λόγους που προανέφερα.

Αντίθετα εξαιρετικής ποιότητας αλλά με κόστος γύρω στα 50ευρώ οι εκδόσεις σε SHM-Sacd.
Μουσικότητα, ανάλυση μεγάλο soundstage σε σημείο που νομίζεις οτι ακούς άλλο δίσκο, αλλά το οικονομικό τίμημα, βαρύ!

Αν διατίθεται το ποσόν που απαιτείται για την απόκτηση τους, νομίζω πως( μέχρι στιγμής) είναι μονόδρομος
για τους συλλέκτες μουσικής εκείνης της ανεπανάληπτης εποχής.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Υπάρχουν και άλλες εκδόσεις που δεν έχουν καμία απολυτως σχέση με αυτά που αναφέρονται παραπάνω. Λ.Σ.

 

[sokmav]

Εδώ υπήρχαν διαφορές ακόμα ανάμεσα και στις παραγωγές τού ίδιου δίσκου.Έχω το ίδιο live των Rainbow σε ελληνική και σε γερμανική έκδοση και είναι διαφορετικά.Δεν έχω ακούσει πάντως Cd ακόμα που να μου δίνει την ατμόσφαιρα της εποχής.(Δεν είμαι ειδικός στον ήχο,το αντίθετο θα έλεγα,το δικό μου κριτήριο είναι μόνο η αίσθηση,το πως νιώθω όταν ακούω.)

 

[Magellan]

Υπάρχουν και άλλες εκδόσεις που δεν έχουν καμία απολυτως σχέση με αυτά που αναφέρονται παραπάνω. Λ.Σ.

Εχουνε και παρα-έχουνε...
Το Who Do We Think We Are των DP
στην έκδοση της Mobile Fidelity δεν καταφέρνει να ξεφύγει
από τα όσα περιέγραψα παραπάνω.

 

[DomieMic65]

Έχει ακουσει κανεις σε αντιπαραβολή τις δυο εκδοσεις του "Famous blue Raincoat" με την Jennifer Warnes;
Εγώ έχω μόνο την παλιά "κανονική" έκδοση σε απλό cd το οποίο είναι μάλλον το πιο χαμηλου gain cd που έχω... παρ' όλα αυτά ακουγεται εξαιρετικά ΙΜΟ αν το παίξεις σε μια φυσιολογική στάθμη ακρόασης... δλδ το ποντεσιομετρο αρκετά ψηλά!!!
Αραγε η επανέκδοση της -cisco αν δεν κάνω λάθος;- (η οποία ποτέ δεν μου "εκατσε" να την πάρω.. εννοώ την ειχα παραγγείλει αλλά τελικά δεν μου την έστειλαν γιατι είχε εξαντληθεί και θα έκανε πολύ καιρο να ρθει ... εκ τοτε δεν ξαναετυχε να την παραγγείλω) έχει πέσει θυμα του loudness war κλπ κλπ ή αξιζει να την πάρει κανεις;

Ρωτάω γιατι μου έχει κάνει εντυπωση το πόσο "σιγα" είναι γραμμενο το εν λόγω cd...

 

[PanMan]

Νομιζω Κωστα το συγκεκριμενο ειναι της audio fidelity η οποια στην ουσια κανει επανεκδοσεις της dcc.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Έχει ακουσει κανεις σε αντιπαραβολή τις δυο εκδοσεις του "Famous blue Raincoat" με την Jennifer Warnes;
Εγώ έχω μόνο την παλιά "κανονική" έκδοση σε απλό cd το οποίο είναι μάλλον το πιο χαμηλου gain cd που έχω... παρ' όλα αυτά ακουγεται εξαιρετικά ΙΜΟ αν το παίξεις σε μια φυσιολογική στάθμη ακρόασης... δλδ το ποντεσιομετρο αρκετά ψηλά!!!
Αραγε η επανέκδοση της -cisco αν δεν κάνω λάθος;- (η οποία ποτέ δεν μου "εκατσε" να την πάρω.. εννοώ την ειχα παραγγείλει αλλά τελικά δεν μου την έστειλαν γιατι είχε εξαντληθεί και θα έκανε πολύ καιρο να ρθει ... εκ τοτε δεν ξαναετυχε να την παραγγείλω) έχει πέσει θυμα του loudness war κλπ κλπ ή αξιζει να την πάρει κανεις;

Ρωτάω γιατι μου έχει κάνει εντυπωση το πόσο "σιγα" είναι γραμμενο το εν λόγω cd...

Η επανέκδοση [20ετής επέτειος] σε κουτί 3 δίσκων 45 στροφών σε 6000 αντίτυπα πουλήθηκε με μιας στους αντιπροσώπους. Εγώ πήρα 50 τεμάχια. Δεν υπάρχει περίπτωση να το βρεις εκτός και αν ξέμεινε κανένα αντίτυπο κάπου. Έχω δει ένα 200-300 ευρώ. Το μόνο που υπάρχει είναι το χρυσό cd. Παλαιότερα είχαμε την 10ετή επέτειο που είχε εκδόσει η Classic records σε χρυσό cd και ένα βινύλιο 33 στροφών ΗQ-180gr. Κατόπιν συγκρίσεων καμία απολύτως σχέση οι επανεκδόσεις με τις εκδόσεις του εμπορίου.
Επιπλέον η επετειακή 20ετής επανέκδοση της Cisco Music έγινε από αναλογικές ταινίες.
Επαγγελματίας του χωρου μου είχε ζητήσει να του πάω [μαζί με έναν Atma-sphere για δοκιμή] και ένα χρυσό cd της Cisco και όταν τον επισκέφτηκα είδα ότι το είχε και νόμισα ότι το ήθελε για να το δώσει δώρο. Βάζει που λέτε το δικό του παίζει λίγο και μετά βάζει το δικό μου. Ήταν απίστευτη η διαφορά. Νόμιζα ότι ήθελε να μου κάνει πλάκα. Και αυτό διότι εξωτερικά και τα δυο ήταν ίδια, ακριβώς με το ίδιο σκληρό μπλε εξώφυλλο, μόνο που ήταν η απλή έκδοση του εμπορίου και όχι η audiophile. Λ.Σ.

 

[supersonic]

H απάντηση στο ερώτημα του φίλου μας είναι: εξαρτάται.

 

[Sonus Naturalis]

H απάντηση στο ερώτημα του φίλου μας είναι: εξαρτάται.

Ακριβώς!
Και είναι πάρα πολλοί, οι παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται.

Και η κάθε συγκεκριμένη έκδοση πρέπει να κρίνεται χωριστά. Δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε ενιαίους κανόνες...

 

[supersonic]

και για να παινέψουμε και λίγο το σπίτι μας.
Εχουμε μια εξαιρετική μουσική κατηγορία.
Ένα απλό ερώτημα, και ...πιθανότατα θα υπάρχει απάντηση για την έκδοση που ενδιαφέρει τον καθένα.
Τα μέλη μας διακρίνονται για την σχολαστικότητά τους και την απαιτητηικότητα τους (άλλα) στην ηχητική ποιότητα και (άλλα) για την μουσική ποιότητα ή και (άλλα) για τα δυό.

 

[Magellan]

Έχει ακουσει κανεις σε αντιπαραβολή τις δυο εκδοσεις του "Famous blue Raincoat" με την Jennifer Warnes;
Εγώ έχω μόνο την παλιά "κανονική" έκδοση σε απλό cd το οποίο είναι μάλλον το πιο χαμηλου gain cd που έχω... παρ' όλα αυτά ακουγεται εξαιρετικά ΙΜΟ αν το παίξεις σε μια φυσιολογική στάθμη ακρόασης... δλδ το ποντεσιομετρο αρκετά ψηλά!!!
Αραγε η επανέκδοση της -cisco αν δεν κάνω λάθος;- (η οποία ποτέ δεν μου "εκατσε" να την πάρω.. εννοώ την ειχα παραγγείλει αλλά τελικά δεν μου την έστειλαν γιατι είχε εξαντληθεί και θα έκανε πολύ καιρο να ρθει ... εκ τοτε δεν ξαναετυχε να την παραγγείλω) έχει πέσει θυμα του loudness war κλπ κλπ ή αξιζει να την πάρει κανεις;

Ρωτάω γιατι μου έχει κάνει εντυπωση το πόσο "σιγα" είναι γραμμενο το εν λόγω cd...

Εχω και τις δύο εκδόσεις Μιχάλη..

Πολύ καλή η απλή, αλλά η έκδοση της cisco είναι απλά ε-ξαι-ρε-τι-κή!

Bέβαια έχει βάλει οχι απλά το χεράκι του, αλλά όλη του την
τέχνη και ο Bernie Grundman που έκανε το remaster.

Tην επόμενη φορά που θα έρθεις, θύμησε μου να ακούσουμε και τις
δύο εκδόσεις..

 

[Magellan]

Νομιζω Κωστα το συγκεκριμενο ειναι της audio fidelity η οποια στην ουσια κανει επανεκδοσεις της dcc.

Εχεις απόλυτα δίκιο, Πάνο!

Της audio fidelity είναι και όχι της Mobile!

Από την πολύ fidelity χάσαμε τα αυγά και τα καλάθια!

 

[Totsipaki]

Μεγάλο θέμα αυτό.

Η αλήθεια ίναι οτι κάποια εποχή στο πρόσφατο παρελθόν (όταν τα cd ακόμα πουλάγανε σαν ζεστά ψωμάκια) ψηφιοποιήθηκε τεράστιος δισκογραφικός όγκος απο την τρομερή μουσικά δεκαετία του 70 κυριολεκτικά στο πόδι προμοτάροντας έμμεσα και εν αγνοία των συντλεστών της παλαί πότε μουσικής βιομηχανίας την επιβίωση του βινυλίου καλώς για αυτούς που το αγάπησαν, κακώς για κάποιους που το μίσησαν.Φυσικά ο πολύς ο κόσμος που ξεφορτώθηκε άρω άρων τα κουρεμένα κακομεταχειρισμένα του βινύλια και τις κασέτες (και καλά έκανε)δεν πήρε τίποτα χαμπάρι..

Είναι όμως γεγονός οτι αρκετοί μουσικόφιλοι μετάνιωσαν πικρά που αντικατέστησαν την rock δισκοθήκη τους με τις συχνά πυκνά απαράδεκτες ηχητικά εκδόσεις της σε cd (μιλάμε πάντα κυρίως για vintage ηχογραφήσεις) και κάποιοι επέστρεψαν σανμ μετανοούσες Μαγδαληνές πίσω στο βινύλιο άρων άρων.

Αργότερα προς τα τέλη της δεκαετίας του 90 τα παράγματα βελτιώθηκάν αλλα σε μικρότερο όγκο κυκλοφοριών, τα καινούιρια remasters υπερείχαν σαφώς των παλαιοτέρων αλλα αν και πεντακάθαρα με αψογα δυναμικά και ανάλυση ακούγονται σε σχέση με μια καλή κόπια σε βινύλιο "ψυχρά" με το βινύλιο (καλή κόπια πάντα) να τα φτάνει σε όλα τα άλλα οπότε πάλι μισοδουλειές.

Κάπου εκεί νομίζω οτι άρχισε να παγιώνεται και η άποψη οτι το βινύλιο υπερέχει του cd το οποίο λόγω του internet και λόγω της ηλικίας του κουρασμένο άρχισε σιγά σιγά να παραδίνει τα όπλα και να αφήνει το βινύλιο να ξαναανθίσει με την γωντσή του πια επανάκαμψη.. Μάλιστα τόσο έντονο ήταν το ψυχολογικό στίγμα αυτής της παράδωσης που άρχισαν κάποιοι να υποστηρίζουν οτι η αναλογική τεχνολογία στον ήχο υπερέχει γενικώς και αορίστως της ψηφιακής (κάτι το εντελώς αναληθές και λαθεμένο)και οτι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Ξαφνικά άρχισαν να γίνονται πάλι της μόδας και τα μπομπινόφωνα..

Παράλληλα έτρεξε και η γνωστή ιστορία με τα sacd's. Mια πονεμένη ιστορία με λάθος timing αλλα και εγκληματική στρατηγική η οποία οδήγησε το format που θα μπορούσε να δώσει τέλος σε όλα τα προβλήματα και διαμάχες άπαξ διαπαντώς σε μαρασμό και περιθωριοποήση.
Κρίμα αφου οι δυνατότητες του έδειχναν την ξεκάθαρη υπεροχή του ψηφιακύ ήχου ένα γεγονός που το κρατάει ακόμα στην ζωή αφου όσοι το αγάπησαν πολύ δύσκολα θα το αποχωριστούν..
Όλες οι επανεκδόσεις σε sacd ειναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία εξαιρετικές όμως κατα την ταπεινή μου άποψη τότε προέκυψε ένα άλλο θέμα ειδικά στις rock επανεκδόσεις που οδήγησε σε μια νέα παραξήγηση..

Οι τρομερές αποκαλυπτικές ικανοτητες του sacd ξεβράκωσαν στην κυριολεξία τις παλιές εγγραφές του 70 οι οποίες ήταν "κουρδισμένες" για να παίξουν στα ηχοσυστήμτατα της εποχής αλλα και πολλές φορές φτιαγμενες με πρόχειρο εξοπλισμό/δαιδικασίες με αποτέλεσμα ξαφνικά να μας φαίνονται "ξερές" πριμάτες, συμπιεσμένες κλπ. Κλασικό παράδειγμα οι πρόσφατες επανεκδόσεις σε sacd των πρώιμων άλμπουμ των genesis.

Κατα την γνώμη μου σαφώς και φταίει το format αυτό που πρόδωσε τις αδυναμίες πολλών παλιών αναλογικών εγγραφών αν και προέβαλε και τις χάρες των πολλών εξαιρετκών σε προτωφανή βαθμό. Για εμένα ήταν πια προφανές οτι είναι αδύνατον να σταθουν οι περισότερες παλιές rock εγγραφές με τις δυνατότητες που παρείχε πλέον η τεχνολογία χωρίς προσεκτικό και "μαστόρικο πείραγμα"

Και ερχόμαστε στην τελευταία τριετία με εμένα να δικαιόνωμαι πανηγυρικά με την ιστορική κατα την άποψη μου απο άποψη ποιότητας επανέκδοση των άλμπουμ των BEATLES apo thn EMI.

Mε μεγάλη μου έκληξη άκουσα για πρώτη φορά απλα cd να παίζουν καλύτερα απο τις καλύτερες κόπιες σε βινύλιο που είχα ακούσε απο Beatles με ήχο που να υπερέχει όχι μόνο στα κλασικά του ψηφιακού όπως δυναμικά ανάλυση κλπ αλλα και με αξιοζήλευτη μουσικότητα που κόντραρε στα ίσια για να μην πώ ξεπερνουσε τα βινύλια σε αυτόν τον τομέα.

Σαφώς πειραγμένα αλλα με τόσο μαστόρικο και διακριτικό τρόπο που η επέμβαση όχι μόνο δεν ειναι προφανής αλλα νόμισα οτι για να τα ακουσω έτσι επο βινύλιο ένας θεός ξέρει πόσα θα έπρεπε να ξοδέψω σε συγκεκριμένες κόπιες και εξοπλισμό.

Δύο χρόνια αργότερα ήρθαν και οι επανεκδόσεις των Piink Floyd να επαναλάβουν πανηγρικά το ίδιο σκηνικό.
Το cd έδειχνε για πρώτη φορά τις δυνατότητες του αλλα μάλλον αργά πιά.. Εξάλου το κόστος μιας τέτοιας ποιοτικής επανέκδοσης που έχεινα κάνει και με ανθρώπινα και πολύ χέρια και όχι μόνο με εξοπλισμό είναι τόσο υψηλό που το βρίσκω σχεδόν απίθανο να επαναληφθεί η ίδια ιστορία σε μεγάλη έκταση..


Οκ αρκετά σας ζάλισα και τι βγαίνει απο όλα αυτά;..

Λοιπόν για όσους βαρέθηκαν να διαβάσουν τα προηγούμενα
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ



1)Καταρχάς συμπέρασμα δικό μου είναι οτι ο μουσικόφιλος χρεάζεται όλα τα format γενικής αποδοχής όπως και το βινύλιο γιανα έχει πρόσβαση όχι μόνο στην ποιότητα που θέλει αλλα και στην μουσική που θέλει στην τιμή και την ποιότητα που πρέπει.

2)Όσον αφορά τις δεκαετίες του 60-70 με εξαίρεση πιό πρόσφατες και λίγες περιποιημένες εκδόσεις είναι αδύνατον να έχει κάποιος πρόσβαση στις καλύτερες ηχητικά εκδόσεις μόνο ψηφιακά γιατι πολύ απλά δεν έχουν επανεκδοθεί ολα οπως τους πρέπει.

3)Τα shm cd είναι σε γενικές γραμμές πολύ καλά αλλα δεν αξίζουν πάντα τα ξεφτά τους όπως και τα γιαπωνέζικα ενώ τα scad's με κορυφή τα shm sacd's είναι σχεδόν πάντα κορυφή με μοναδικό πρόβλημα την "ξεβρακωτική τους φύση" Κρίμα που δεν περπάτησε το format όσο θα έπρεπε και ακόμα πιό κρίμα που είναι τόσο αδικαιολόγητα ακριβα τα λίγα Rock Sacd's..

4)Beatles/Pink floyd και Rolling Stones δεν αξίζει να τα αγοράσει πιά κάπιος σε βινύλιο με την ποιότητα τω νέων remastres παρα μόνο απο φετίχ ενώ η ποιότητα το δείχνει για πρώτη φορά το λαμπρό ψηφιακό μέλλον (άς υπήρχε και αγορά στην σημερινή κρίση να το προωθήσει) το οποίο με την μουσική βιομηχανία σε στάχτες μαλον θα αργήσει πολύ..

5)Τέλος αξίζει να αναφέρω την τεράστια έκπληξη που είχα ακούγοντας το ομώνυμο των Doors κατεβασμένο σε 96/24 απο την HD tracks.
Με μεγάλη μου έκπληξα άκουσα το άλμπου αυτό με ποιότητα ανάλογη των επανεκδόσεων που ανέφερα τλευταίες αλλα και με αξωπραγματικά δυναμικά/μικροδυναμικά/διαφάνεια τρισδιάστατη στερεοφωνία και το κυριότερο με αξεπέραστη μουσικότητα! Πραγματικά μου έπεσε κάτω το σαγόνι!

Αν είναι αυτο το μέλλον τότε καλώς να ορίσει.
Μέχρι να ορίσει πάντως έχουμε καιρό μπροστά μας με τις δυσκολίες στη αγορά να φρενάρουν τις εξελίξεις και μέχρι τότε όλα χρειάζονται και ενα καλό πικάπ είναι για εμένα αλλα και θα είναι για αρκετά χρόνια πολύτιμο εργαλείο για κάθε σοβαρό μουσικόφιλο..

Αυτά με την ανάλυση και παρακαλώ σημειώστε οτι όλο οι σχολιασμοί και τα συμπεράσματα είναι καθαρά προσωπικά μου και φυσικά όλα τα σχόλια δεκτά καθώς και η καλοπροαίρετη κριτική.

 

[supersonic]

Οι τρομερές αποκαλυπτικές ικανοτητες του sacd ξεβράκωσαν στην κυριολεξία τις παλιές εγγραφές του 70 οι οποίες ήταν "κουρδισμένες" για να παίξουν στα ηχοσυστήμτατα της εποχής αλλα και πολλές φορές φτιαγμενες με πρόχειρο εξοπλισμό/δαιδικασίες με αποτέλεσμα ξαφνικά να μας φαίνονται "ξερές" πριμάτες, συμπιεσμένες κλπ. Κλασικό παράδειγμα οι πρόσφατες επανεκδόσεις σε sacd των πρώιμων άλμπουμ των genesis.

πότε γίνανε όλα αυτά και δεν τα πήραμε χαμπάρι?

φαίνεται δεν σου έτυχε ποτέ ηχογράφηση των 70'ς και ριπαρισμένη κάπου στο 80τόσο να είναι καλύτερη από την έκοδση σε sacd ή αντίστοιχα όταν βγήκε η dsd λόγω sacd και κοπιαρίστηκε σε cd να είναι και τα δυό μέσα παντελώς ίδια

δεν είναι καλό να γενικεύουμε.

κάθε δίσκος έχει την δική του ιστορία και κάθε έκδοσή του επίσης.
Υπάρχουν δίσκοι που ήταν τυχεροί να υπάρχουν κατάλληλα διαχωρισμένα τα όργανα στις αρχικές μήτρες ώστε μετά να γίνει εξαιρετική δουλειά.
Κάποια άλλα απλώς ατύχησαν.
Πχ το θέμα με τους doors, δεν είναι θέμα HD tracks.
Απλά ήταν τα masters του αρχικού παραγωγού Bruce Botnick που είχε απλά τεράστια έμπνευση. Αν τα ακούσεις στην έκδοση των 6 ευρώ του μετρόπολις θα δείς ότι οι διαφορές με τα HD ίσως είναι και ανύπαρκτες.

 

[Totsipaki]

H άποψη σου είναι σεβαστή, όπως ελπίζω να είναι και η δική μου απο εσένα.
Κατα καιρούς γίνεται προφανές οτι η αντήλιψη μας για κάποια πράγματα είναι εντελώς αντίθετη η απέχει έτη φωτός.
Φυσικά ο κόσμος θα ήταν βαρετός αν όλοι συμφωνούσαν μεόλους
Δεν νομίζω λοιπόν οτι είναι και απαράιτητο να συμφωνήσουμε για να συνυπάρξουμε..

 

[supersonic]

δεν περιμένω να συμφωνήσουμε.
όμως δεν μπορούν να γίνονται εδώ γενικεύσεις, ιδίως όταν ρωτάει κόσμος.

Είναι καλύτερα να καταγράφονται μεμονωμένες περιπτώσεις.

Για τους δε genesis, θα έλεγα ότι οι επανεκδόσεις είναι εξαιρετικά εντυπωσιακές, χορταστικές τσιτωμένες, πουσαρισμένες, αλλά οι παλιές παρά την στεγνότητά τους ακούγονται πιό ευχάριστα.

 

[kiriak]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, οι οποίες έχουν και πολύ θεωρητικό ενδιαφέρον πέρα από το πρακτικό του θέματος.

Οπότε αν κατάλαβα καλά, ο μόνος δρόμος είναι αγορά και δοκιμή ή αν τύχει και βρεις κάπου αξιόλογα σχόλια. Το δεύτερο όμως είναι δύσκολο ειδικά αν αφορά όχι ιδιαίτερα δημοφιλή θέματα.

Για παράδειγμα αγόρασα πρόσφατα το Death Walks Behind You από Atomic Rooster ( την reamastered έκδοση με τα έξτρα τρακς). Έχω την εντύπωση ότι ακούγεται πάρα πολύ καλά (και λέω έχω την εντύπωση, γιατί ίσως είμαι επηρεασμένος από τα κομμάτια που δεν τα ήξερα και έπαθα πλάκα μόλις τα άκουσα). Η έκδοση αυτή κάνει 5 λίρες στο άμαζον και η "κανονική-απλή" κάνει 10.5 λίρες. Δε θα μάθω ποτέ ίσως αν έχουν διαφορές στην ακουστική ποιότητα.

Που θα μπορούσα για παράδειγμα να έβρισκα τις πληροφορίες που θέλω για το συγκεκριμένο cd; τα reviews στο ίντερνετ από αγοραστές (και αν υπάχουν) είναι ιδιαίτερα υποκειμενικά και συχνά από ανθρώπους που δεν μπορούν να κρίνουν την ηχητική ποιότητα.

Και σίγουρα σημασία έχει η μουσική και όχι πως είναι η ηχογράφηση.
Αλλά από τότε που αναβάθμισα το σύστημα (και δε μιλάμε για τίποτε ιδιαίτερο), ανακάλυψα ότι ορισμένα από τα cd που έχω είναι τόσο χάλια που δε θέλεις να τα ακούσεις, ενώ τα ίδια τραγούδια ακούς ευχάριστα στο παλιοραδιόφωνο του αυτοκινήτου.
Και από την άλλη υπάρχουν μερικά που νομίζω ότι ακούω high end :BDBDG54:

 

[supersonic]

Κατα καιρούς γίνεται προφανές οτι η αντήλιψη μας για κάποια πράγματα είναι εντελώς αντίθετη η απέχει έτη φωτός.
Φυσικά ο κόσμος θα ήταν βαρετός αν όλοι συμφωνούσαν μεόλους
Δεν νομίζω λοιπόν οτι είναι και απαράιτητο να συμφωνήσουμε για να συνυπάρξουμε..

επειδή βλέπω έκανες διορθώσεις.

Δεν είναι θέμα αντίληψης (αν τίθεται ως ικανότητα) αλλά είναι ο τρόπος που εκλαμβάνει ο καθένας ένα γεγονός.
Το δεύτερο είναι καθαρά θέμα αισθητηρίων αλλά και παιδείας = εκπαίδευσης στο να ακούμε.
Και δεν είναι θέμα ούτε αντίληψης ούτε πρόσληψης του ακουστικού ερεθίσματος να δούμε εάν, ενδεχομένως, ο χ παραγωγός έκανε το master που στη συνέχεια μεταφέρθηκε αυτούσιο σε ένα ψ ή ω μέσο.

Οι επεμβάσεις που κάνουν οι παραγωγοί σε remaster είναι τόσο τεράστιες που ισοπεδώνουν κυριολεκτικά τις λιλιπούτειες διαφορές των σύγχρονων μέσων αναπαραγωγής.
Το να φουσκώσει πχ ο παραγωγός σε ένα remaster την περιοχή των 85 κύκλων που θα δώσει ένα εξαιρετικά αληθοφανές μπάσο, ενώ δεν έχει συμβεί στην πρώτη ηχογράφηση και στη συνέχεια το ακούσουμε σε sacd ή hd tracks δεν σημαίνει ότι υπερέχουν τόσο πολύ τα δυό τελευταία σε σχέση με το red book.
Αν ακούσεις το ίδιο σε red book θα είναι εξ ίσου καλό.