Re: Rogue One: A Star Wars Story (2016)
Μark my words ... :smash:
Οι φοβοι του VaderGr ειναι και δικοι μου φοβοι.
Ομως, καλως η κακως, διαννυουμε το χωροχρονικο πλαισιο ΠΡΙΝ την πρεμιερα.
Οποτε ειναι εντελως τιμιο απεναντι στους εαυτους μας (οσοι ειμαστε Γουκια)
να ελπιζουμε και αναμενουμε το καλυτερο. Εαν ειναι να αφησουμε την λογικη
να κυριαρχησει, οι οιωνοι δεν ειναι με το μερος μας. Οχι γιατι ειμαστε απαισιοδοξα
παιδακια αλλα γιατι η οπτικη με την οποια εμποτισθηκαμε ολοι οι παλιοτεροι .... ΕΛΗΞΕ.
Το καραβι της ΑστροΠολεμιαδας ΔΕΝ το οδηγει ο Lucas. Ηδη, ο ιδιος ο Lucas, απο το
The Phantom Menace και μετα .... επαψε να ειναι ΑστροΠολεμιαδα. Οποτε, τι να πουμε
για ολους τους νεουπες wannabe Lucas που θα τον ακολουθησουν. Ολοι βιαζονται να
αφησουν την δικη τους υπογραφη. Το λενε ανοιχτα (οπως ισως καναμε και εμεις στην
θεση τους). Και αυτο σημαινει μονο ενα πραγμα για την οπτικη μας .... ΩΩΩΩΧΧΧΧ !!!
Ομως ... πριν μας "εκτελεσουν" ξανα .... ΖΟΥΜΕ και ονειρευομαστε ενα Rogue One
που το εχει αναλαβει ενας νεος Lucas ..... στα 30 του :blink: (που αυταποδεικτα δεν ισχυει).
Ομως, ο σινεμας (και ιδιως, ο space western σινεμας) δεν μας ζητησε ποτε την Λογικη
(παρα σε ελαχιστες δοσεις). Μπορουμε να παιξουμε με τα καρουζελ μας (τις εικασιες μας)
οπως παιξαμε και ΠΡΙΝ την πρεμιερα του The Force Awakens. Γιατι σημασια σ'αυτο τον κοσμο
εχει η διαδρομη και (ασχετα τι πολεμαει να μας επιβαλλει ο ορθολογικος, δυτικος, ακαμπτος
εαυτος μας) oχι το τερμα ! We will always have Paris ... ΟΤΙ απογοητευσεις και αν ερθουν.
Ως ενα σημειο, ειναι υποχρεωση μας (και εδω μεσα και εκει εξω) να λειτουργουμε ως
αυτοκλητοι Lucas. Μπορεις να ξηλωσεις τα γονιδια του πατερα σου (στην προκειμενη
περιπτωση, το καδρο του Lucas, τι αφηνει και τι κοβει) ? Οσο ανεπαρκης και καπιταλας
και αν αποδειχτηκε αργοτερα .... ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ. Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι
να μεταλλασεις αυτα τα γονιδια .... οσο μπορεις, και οσο θελεις και οσο αντεχεις.
Οτι κανει καθε παιδι .... ετσι και εμεις .... ειμαστε παιδια μιας πολυ συγκεκριμενης
κινηματογραφικης ρατσας (που μας "γεννησε" το 1977) και, ακομα και αν ντρεπομαστε
να το δεχτουμε (λογω 2001, Solaris, Contact, Interstellar, κλπ, κλπ) πρεπει να κανουμε
ειρηνη με τα κινηματογραφικα μας γονιδια !!! .... οχι πολεμο ....
Αυτο που ηθελε καθε Γουκας (με διορθωνετε) ηταν μεγαλειωδεις κλιμακες, 3 η 4 νεοι κοσμοι
σε καθε νεα ταινια και ... ultimately ... διχοτομηση προθεσεων σε ΚΑΛΟΥΣ και ΚΑΚΟΥΣ με ....
την εντελως παιδικη οπτικη ενος 12χρονου. Ουτε εξερευνησεις, ουτε ορθολογισμοι, ουτε νεες
επιστημονικες θεωριες, ουτε υπερβασεις αντιληπτικων οριων και πεποιθησεων. Υπαρχουν ουκ ολιγα
αλλα franchises και ταινιες που ειναι φτιαγμενες για τετοιες προσεγγισεις. Ειναι αστειο που γραφω
κατι τετοιο στα 49, αλλα .... η ΑστροΠολεμιαδα ειναι ενας κοσμος χωρις τιποτα γνωστικο προς εξερευνηση.
Ειναι η τελικη καταληξη στο ΤΙ προτιθεται η συνειδηση του καθενος να προβαλλει στο συμπαν (που ουτε καν
ξερει τι ειναι). Οχι ποιο ειναι το συμπαν και τι μυστικα κρυβει (Star Trek), αλλα τι θελει να κανει η συνειδηση του
μεσα σ'αυτο ... ποια ειναι η τελικη παραγοντοποιηση των πολυωνυμων, ο τελικος παρονομαστης, το ακροτελευτιο
κβαντο της ψυχικης του ταυτοτητας.
Εαν θελουμε να ειμαστε συνεπεις ..... ΚΑΙ με εκεινη την εποχη που το ειδαμε (και μπολιαστηκαμε)
ΟΛΑ στο Star Wars universe .... ειναι ΨΥΧΗ, ΟΡΑΜΑ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ και ΜΕΓΑΛΕΙΟ.
