Είχα την εσφαλμένη εντύπωση ότι μόνο παλιές αξιόλογες ταινίες στερούνταν Ελληνικών υποτίτλων, αλλά έκανα λάθος. Υπάρχουν και ταινίες (σινεφίλ ιδίως) του σήμερα, που δεν βρείσκετε Ελληνικούς υπότιτλους ή αδυνατείτε μα τις προμηθευτείτε στην Ελληνική αγορά. Δεν εννοώ ότι όλες αυτές οι ταινίες δεν κυκλοφόρησαν στη χώρα μας, αλλά αν κάποτε κυκλοφορήσαν, σήμερα δεν μπορείτε να τις βρείτε με τίποτε. Το νήμα που άνοιξα με τον τίτλο «παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες», δεν με καλύπτει για τέτοιες ταινίες, γιατί με τίποτα δεν θεωρό ότι περσινές ή προπέρσινες ταινίες είναι παλιές. Γι αυτό λοιπόν ταινίες από το 1990 και δώθε θα τις παρουσιάζω εδώ.
Μία από αυτές τις ταινίες είναι και η Γαλλο-Ιρανική ταινία:
Η ταινία διαπραγματεύεται την ιστορία μιας Αφγανής πρόσφυγος που εργάζεται ως δημοσιογράφος στον Καναδά. Η Αφγανή αυτή επιστρέφει στην πατρίδα της για να βοηθήσει την αδελφή της να διαφύγει, διότι αυτή είναι τόσο απελπισμένη με τη ζωή της στη χώρα αυτή, που αποφάσισε, όπως της γράφει, να αυτοκτονήσει ανήμερα της τελευταίας για την χιλιετία μας έκλειψης του ηλίου.
Μπορεί το σενάριο να είναι μυθοπλασία, αλλά τα επιμέρους γεγονότα δεν είναι καθόλου φανταστικά. Γέλια μας πιάνουν βλέποντας στην ταινία τα πέφτουν με αλεξίπτωτα τεχνητά μέλη για να για να τροφοδοτήσουν γιατρούς φιλανθρωπικών οργανώσεων, που θα περιθάλψουν ακρωτηριασμένους! Το γέλιο όμως παγώνει στα χείλη μας όταν βλέπουμε ακρωτηριασμένους ανθρώπους να εκλιπαρούν για ένα τεχνητό μέλος. Έχουν μάλιστα τόσο εξοικειωθεί με την ιδέα του ακρωτηριασμού, ώστε προσπαθούν να προμηθευτούν τεχνητά μέλη και όταν ακόμα είναι υγιείς, διότι το θεωρούν δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα ακρωτηριαστούν!
Το έργο αν και είχε πάρει αρκετές διακρίσεις σε διάφορα φεστιβάλ, στην Αμερική πέρασε – πιθανών λόγο Ιρανών – στο ντούκου, μέχρι να συμβούν τα γεγονότα της ενάτης Σεπτεμβρίου. Τότε η Αμερική άλλαξε στάση και χρησιμοποίησε το έργο για να προπαγανδίσει την εκστρατεία εναντίων του Αφγανιστάν, που το μόνο που πέτυχε είναι να αυξήσει τον αριθμό των ακρωτηριασμένων.
Υπότιλους που ετοίμασα για την ταινία θα βρείτε εδώ ή εδώ.
Μία από αυτές τις ταινίες είναι και η Γαλλο-Ιρανική ταινία:
Safar e Ghandehar 2001
orKandahar
orThe Sun Behind the Moon
Η ταινία διαπραγματεύεται την ιστορία μιας Αφγανής πρόσφυγος που εργάζεται ως δημοσιογράφος στον Καναδά. Η Αφγανή αυτή επιστρέφει στην πατρίδα της για να βοηθήσει την αδελφή της να διαφύγει, διότι αυτή είναι τόσο απελπισμένη με τη ζωή της στη χώρα αυτή, που αποφάσισε, όπως της γράφει, να αυτοκτονήσει ανήμερα της τελευταίας για την χιλιετία μας έκλειψης του ηλίου.
Μπορεί το σενάριο να είναι μυθοπλασία, αλλά τα επιμέρους γεγονότα δεν είναι καθόλου φανταστικά. Γέλια μας πιάνουν βλέποντας στην ταινία τα πέφτουν με αλεξίπτωτα τεχνητά μέλη για να για να τροφοδοτήσουν γιατρούς φιλανθρωπικών οργανώσεων, που θα περιθάλψουν ακρωτηριασμένους! Το γέλιο όμως παγώνει στα χείλη μας όταν βλέπουμε ακρωτηριασμένους ανθρώπους να εκλιπαρούν για ένα τεχνητό μέλος. Έχουν μάλιστα τόσο εξοικειωθεί με την ιδέα του ακρωτηριασμού, ώστε προσπαθούν να προμηθευτούν τεχνητά μέλη και όταν ακόμα είναι υγιείς, διότι το θεωρούν δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα ακρωτηριαστούν!
Το έργο αν και είχε πάρει αρκετές διακρίσεις σε διάφορα φεστιβάλ, στην Αμερική πέρασε – πιθανών λόγο Ιρανών – στο ντούκου, μέχρι να συμβούν τα γεγονότα της ενάτης Σεπτεμβρίου. Τότε η Αμερική άλλαξε στάση και χρησιμοποίησε το έργο για να προπαγανδίσει την εκστρατεία εναντίων του Αφγανιστάν, που το μόνο που πέτυχε είναι να αυξήσει τον αριθμό των ακρωτηριασμένων.
Υπότιλους που ετοίμασα για την ταινία θα βρείτε εδώ ή εδώ.
