Μου αρεσε ο τεταρτος κύκλος καθως και το κλεισιμο της σειρας.
Δεχθηκα την χρηση του extreme για να αναδειχθει η αναγκη
πληρους αποδοχης της διαφορετικοτητας απο την κοινωνια.
Αν και ασχολειται κατα κυριο λογο με το θεμα της ομοφυλοφυλιας,
δεν ξεχναει τα δικαιωματα των αναπηρων, τα προβληματα της μονογονεικης οικογενειας, την αναγκη για συντροφικοτητα των διαφορετικων ατομων, τα κακοποιημενα παιδια, και οτι αλλο διαφορετικο μπορει να υπαρξει διπλα μας σε μια κοινωνια.
Θεωρω οτι το story των παραλληλων προσωπικων προβληματων των μαθητων ειχε μια απολυτα ομαλη ροη και καταληξη, χωρις να
πλατιασει η να χρησιμοποιησει αφυσικα τρυκς.
Επισης αναμενομενη ηταν και η καταληξη της σχεσης του πρωταγωνιστικου
ζευγους και το μονο που ισως με ξενισε λιγο ηταν η τελικη αποφαση του Ερικ.