Εργο για 2 βιολιά,βιόλα,τσέλλο και πιάνο ,που μόλις παρουσιάστηκε (14/9/1940)έγινε πολύ δημοφιλές στην τότε Σ.Ενωση.
Απο τα ωραιότερα έργα δωματίου τής παγκόσμιας μουσικής σκηνής,μοιάζει δομικά με έργο τού Βach.
Ο συνθέτης προσθέτει ένα prelude ως πρώτο μέρος και μιά φούγκα ως δευτερο ,δείγμα τιμής πρός τον Κάντορα.
Εργο εκπληκτικής καθαρότητας,με λυρισμό και ειρωνεία,ξεκινά με τήν είσοδο τού πιάνου(Prelude-Lento),για να εισβάλλουν μελωδικά τα έγχορδα.Μοναδική συνομιλία,που οδηγεί στο adagio με την μορφή φούγκας.Εδώ το βιολί ξεκινά solo και σιγά-σιγά προστίθενται στο όργανο αυτό τα υπόλοιπα 4 σαν να μάς συστήνονται.
Το μέρος αυτό αποκτα σταδιακά μιά ιδιάζουσα μουσική ´βαρύτητα´και ανέρχεται σπειροιδώς σε ένα λυρικό ´κλείσιμο´.Ενδιάμεσα το κάθε όργανο ´ανασαίνει´αφ´εαυτό,διαυγέστατα,ενώ το πιάνο σχολιάζει την αναπτυσσόμενη μελωδία.Ενταση,δράμα και πάθος .
Το Scherzo(allegretto)γεμάτο ρυθμική ειρωνεία,θυμίζει ακόμα και στρατιωτικό εμβατηριο,σε παραλλαγή.Τα πλήκτρα κυριολεκτικά σφυροκοπούνται ενώ τα έγχορδα δίνουν έναν ομοιογενή marcato τόνο.Θυμίζει το τελευταίο μέρος απο το κοντσέρτο για πιάνο τού ιδίου.Μαγευτικό.
Ακολουθεί ένα Intermezzo (Lento)βαθειά μελαγχολικό ,που δανείζεται ιδέες απο το δευτερο μέρος ,αλλά περιέχει σωρό απο μουσικούς χρωματισμούς,που καταλήγουν σε ένα ´ήρεμο τελείωμα´χωρίς ομως να αφαιρέσουν την μελαγχολική χροιά τού όλου μέρους.
Και όπως κάνει συχνά ο συνθέτης,στο πέμπτο μερος (Finale-Allegretto)αλλάζει ρότα και μάς παραδίδει μιά μελωδία που εξελίσσεται σε ένα σχεδόν θριαμβικό φινάλε,γεμάτο χιούμορ και λεπτότητα.
Το έργο προτείνεται σε 3 εκτελέσεις
1)Borodin Trio,απο Chandos.Μαζί υπάρχει και το Piano Trio τού ιδιου συνθέτη.
2)Symphonia Quartet και Glenn Gould.Στον ίδιο δίσκο υπάρχει και ένα κουαρτέτο του Gould ,μιά φούγκα τού ιδίου και αποσπάσματα απο την Aubade τού Poulenc.
3)Hollywood String Quartet.Στόν ίδιο δίσκο συνυπαρχει και το υπέροχο κουιντέτο για πιάνο σε F Minor τού Franck.
Aσυζητητί μια κλάση επάνω βρισκεται η ερμηνεία απο τούς Hollywood.Aνεπιτήδευτη,χωρίς ακαδημαϊσμό,με πάθος και ένταση μοναδική.
Οι Αμερικανοί,που τούς είχα παρουσιάσει στο προηγούμενο forum,αλλά δυστυχώς το thread δεν διεσώθη είναι μοναδικοί σε ότι και εάν έχουν ερμηνεύσει.Ολοι οι δίσκοι τους υπάρχουν στην εταιρεία Testament,εφ´όσον δεν έχουν εξαντληθεί.
Οι φίλοι τής κλασσικής ας ψάξουν να βρούν οτιδήποτε έχουν εκδόσει,την δεκαετία του1950.Θάχουν πολλά να κερδίσουν ακούγοντας αυτή την παρέα που έπαιζε κλασσική για το κέφι της στα διαλείμματα απο ηχογραφήσεις για ταινίες τού Hollywood.
Στον Shostakovich και στον Franck,πάντως δεν έχουν αντίπαλο ,κατα την γνώμη μου...
Απο τα ωραιότερα έργα δωματίου τής παγκόσμιας μουσικής σκηνής,μοιάζει δομικά με έργο τού Βach.
Ο συνθέτης προσθέτει ένα prelude ως πρώτο μέρος και μιά φούγκα ως δευτερο ,δείγμα τιμής πρός τον Κάντορα.
Εργο εκπληκτικής καθαρότητας,με λυρισμό και ειρωνεία,ξεκινά με τήν είσοδο τού πιάνου(Prelude-Lento),για να εισβάλλουν μελωδικά τα έγχορδα.Μοναδική συνομιλία,που οδηγεί στο adagio με την μορφή φούγκας.Εδώ το βιολί ξεκινά solo και σιγά-σιγά προστίθενται στο όργανο αυτό τα υπόλοιπα 4 σαν να μάς συστήνονται.
Το μέρος αυτό αποκτα σταδιακά μιά ιδιάζουσα μουσική ´βαρύτητα´και ανέρχεται σπειροιδώς σε ένα λυρικό ´κλείσιμο´.Ενδιάμεσα το κάθε όργανο ´ανασαίνει´αφ´εαυτό,διαυγέστατα,ενώ το πιάνο σχολιάζει την αναπτυσσόμενη μελωδία.Ενταση,δράμα και πάθος .
Το Scherzo(allegretto)γεμάτο ρυθμική ειρωνεία,θυμίζει ακόμα και στρατιωτικό εμβατηριο,σε παραλλαγή.Τα πλήκτρα κυριολεκτικά σφυροκοπούνται ενώ τα έγχορδα δίνουν έναν ομοιογενή marcato τόνο.Θυμίζει το τελευταίο μέρος απο το κοντσέρτο για πιάνο τού ιδίου.Μαγευτικό.
Ακολουθεί ένα Intermezzo (Lento)βαθειά μελαγχολικό ,που δανείζεται ιδέες απο το δευτερο μέρος ,αλλά περιέχει σωρό απο μουσικούς χρωματισμούς,που καταλήγουν σε ένα ´ήρεμο τελείωμα´χωρίς ομως να αφαιρέσουν την μελαγχολική χροιά τού όλου μέρους.
Και όπως κάνει συχνά ο συνθέτης,στο πέμπτο μερος (Finale-Allegretto)αλλάζει ρότα και μάς παραδίδει μιά μελωδία που εξελίσσεται σε ένα σχεδόν θριαμβικό φινάλε,γεμάτο χιούμορ και λεπτότητα.
Το έργο προτείνεται σε 3 εκτελέσεις
1)Borodin Trio,απο Chandos.Μαζί υπάρχει και το Piano Trio τού ιδιου συνθέτη.
2)Symphonia Quartet και Glenn Gould.Στον ίδιο δίσκο υπάρχει και ένα κουαρτέτο του Gould ,μιά φούγκα τού ιδίου και αποσπάσματα απο την Aubade τού Poulenc.
3)Hollywood String Quartet.Στόν ίδιο δίσκο συνυπαρχει και το υπέροχο κουιντέτο για πιάνο σε F Minor τού Franck.
Aσυζητητί μια κλάση επάνω βρισκεται η ερμηνεία απο τούς Hollywood.Aνεπιτήδευτη,χωρίς ακαδημαϊσμό,με πάθος και ένταση μοναδική.
Οι Αμερικανοί,που τούς είχα παρουσιάσει στο προηγούμενο forum,αλλά δυστυχώς το thread δεν διεσώθη είναι μοναδικοί σε ότι και εάν έχουν ερμηνεύσει.Ολοι οι δίσκοι τους υπάρχουν στην εταιρεία Testament,εφ´όσον δεν έχουν εξαντληθεί.
Οι φίλοι τής κλασσικής ας ψάξουν να βρούν οτιδήποτε έχουν εκδόσει,την δεκαετία του1950.Θάχουν πολλά να κερδίσουν ακούγοντας αυτή την παρέα που έπαιζε κλασσική για το κέφι της στα διαλείμματα απο ηχογραφήσεις για ταινίες τού Hollywood.
Στον Shostakovich και στον Franck,πάντως δεν έχουν αντίπαλο ,κατα την γνώμη μου...
iano Quintet Op.57
