Έχω αποφασίσει να κάνω το βήμα της μετάβασης στο φορμά 24Χ36, το αργότερο μέχρι πρίν τα φετεινά Χριστούγεννα.
Ο Ευσεβής πόθος... Nikon D3.
Τα καταγεγραμμένα σύν και πλήν, καθώς και διάφορες συγκρίσεις μεταξύ ΨΜ που αναφέρονται στα διάφορα reviews, έχουν ήδη πολλάκις μελετηθεί. Ο μάτις μου (η ορθογραφία σωστή) μέσα απ' τις φωτογραφίες που είδα, έχει εμπεδώσει πλέον το βαθμό οξύτητας και ποιότητας εικόνας που αυτή η μηχανή μπορεί ν' αποδώσει.
Αυτό που με προβληματίζει είναι το εξής:
Κάποτε, πήρα την F4 όταν, η F5 ήδη μεσουρανούσε. Δέν μετάνοιωσα για την επιλογή μου. Δέν απαξιώθηκε τεχνολογικά το μοντέλο, παρά την έλευση των νέων.
Στην παρούσα φάση όμως, βλέπω απαξίωση της προγενέστερης pro τεχνολογίας, κι όχι μόνο της αξίας μεταπώλησης. Παράδειγμα η pro Nikon D2x στο DX format αντικαταστάθηκε απο τη Nikon D3. Οι ακριβοί pro Nikkors για DX format είναι άχρηστοι όσον αφορά στην πλήρη κάλυψη του FF. Δέν κάνουν ούτε για την D700, καθότι κι αυτή FF.
Τώρα έχουμε τη Nikon D3x να μας πλασσάρεται μ' αισθητήρες σχεδόν διπλάσιας ανάλυσης απ' την, ταπεινή στο φαινόμενο εγγύς μέλλον, D3.
Δεδομένων οτι...
α) Με ικανοποιεί η εν γένει απόδοση της D3, και δέν αναφέρομαι μόνο στον αισθητήρα. Άλλωστε, δέν είμαι επαγγελματίας.
β) Δέν μ' ενδιαφέρει η αξία μεταπώλησης. Σκοπεύω να την χρησιμοποιήσω μέχρι ν' απαξιωθεί η τεχνολογία της, ήτοι μέχρι να υπάρξουν κόμπακτ κι entry level DSLRs που να βγάζουν καλύτερες φωτογραφίες απ' τη D3. Μετά... θα κάνει παρέα στη γιαγιά Lubitel 6X6 και στις υπόλοιπες.
γ) Μ' ενδιαφέρει ν' αποθανατίσω, με τον καλύτερο τρόπο ως προς τα οικονομικά μου, τώρα και στο εγγύς μέλλον, κυρίως όμορφες στιγμές πού' ρχονται και περνούν (οικογενειακές συναντήσεις με θυγατέρες και γαμπρούς, εγγόνια που θά' ρθουν κλπ). Αυτά τα θέλω πρωτίστως γιά μένα, να τά' χω να τα βλέπω εγώ, άριστα καταγεγραμμένες αναμνήσεις, φωτογραφημένες απο μένα τον ίδιο με τις όποιες ατέλειες, κάποτε στα γεράματα... Κι αυτές οι στιγμές δέν κοστολογούνται. Απλώς περνούν, αφήνοντας στη μνήμη κύματα, σάν της βάρκας που σκίζει το νερό, μέχρι να καταλαγιάσουν σιγοσβήνοντας, να γίνονται αχνά μέχρι να εξαφανισθούν εντελώς εκτός... εκτός κι άν έχουν φωτογραφηθεί ή βιντεοσκοπηθεί.
...[Δεδομένων οτι...] εσείς τί λέτε; Να προχωρήσω στην αγορά της, ή μήπως κινδυνεύω να ψάχνομαι για αλλαγές μέσα στην επόμενη δεκαετία ή και πενταετία;
Ο Ευσεβής πόθος... Nikon D3.
Τα καταγεγραμμένα σύν και πλήν, καθώς και διάφορες συγκρίσεις μεταξύ ΨΜ που αναφέρονται στα διάφορα reviews, έχουν ήδη πολλάκις μελετηθεί. Ο μάτις μου (η ορθογραφία σωστή) μέσα απ' τις φωτογραφίες που είδα, έχει εμπεδώσει πλέον το βαθμό οξύτητας και ποιότητας εικόνας που αυτή η μηχανή μπορεί ν' αποδώσει.
Αυτό που με προβληματίζει είναι το εξής:
Κάποτε, πήρα την F4 όταν, η F5 ήδη μεσουρανούσε. Δέν μετάνοιωσα για την επιλογή μου. Δέν απαξιώθηκε τεχνολογικά το μοντέλο, παρά την έλευση των νέων.
Στην παρούσα φάση όμως, βλέπω απαξίωση της προγενέστερης pro τεχνολογίας, κι όχι μόνο της αξίας μεταπώλησης. Παράδειγμα η pro Nikon D2x στο DX format αντικαταστάθηκε απο τη Nikon D3. Οι ακριβοί pro Nikkors για DX format είναι άχρηστοι όσον αφορά στην πλήρη κάλυψη του FF. Δέν κάνουν ούτε για την D700, καθότι κι αυτή FF.
Τώρα έχουμε τη Nikon D3x να μας πλασσάρεται μ' αισθητήρες σχεδόν διπλάσιας ανάλυσης απ' την, ταπεινή στο φαινόμενο εγγύς μέλλον, D3.
Δεδομένων οτι...
α) Με ικανοποιεί η εν γένει απόδοση της D3, και δέν αναφέρομαι μόνο στον αισθητήρα. Άλλωστε, δέν είμαι επαγγελματίας.
β) Δέν μ' ενδιαφέρει η αξία μεταπώλησης. Σκοπεύω να την χρησιμοποιήσω μέχρι ν' απαξιωθεί η τεχνολογία της, ήτοι μέχρι να υπάρξουν κόμπακτ κι entry level DSLRs που να βγάζουν καλύτερες φωτογραφίες απ' τη D3. Μετά... θα κάνει παρέα στη γιαγιά Lubitel 6X6 και στις υπόλοιπες.
γ) Μ' ενδιαφέρει ν' αποθανατίσω, με τον καλύτερο τρόπο ως προς τα οικονομικά μου, τώρα και στο εγγύς μέλλον, κυρίως όμορφες στιγμές πού' ρχονται και περνούν (οικογενειακές συναντήσεις με θυγατέρες και γαμπρούς, εγγόνια που θά' ρθουν κλπ). Αυτά τα θέλω πρωτίστως γιά μένα, να τά' χω να τα βλέπω εγώ, άριστα καταγεγραμμένες αναμνήσεις, φωτογραφημένες απο μένα τον ίδιο με τις όποιες ατέλειες, κάποτε στα γεράματα... Κι αυτές οι στιγμές δέν κοστολογούνται. Απλώς περνούν, αφήνοντας στη μνήμη κύματα, σάν της βάρκας που σκίζει το νερό, μέχρι να καταλαγιάσουν σιγοσβήνοντας, να γίνονται αχνά μέχρι να εξαφανισθούν εντελώς εκτός... εκτός κι άν έχουν φωτογραφηθεί ή βιντεοσκοπηθεί.
...[Δεδομένων οτι...] εσείς τί λέτε; Να προχωρήσω στην αγορά της, ή μήπως κινδυνεύω να ψάχνομαι για αλλαγές μέσα στην επόμενη δεκαετία ή και πενταετία;