- 17 June 2006
- 14,350
Το άκουσα στο ραδιόφωνο, θυμάμαι. 9 Δεκέμβρη του 1980, πρωί πρωί.
Κατά κάποιο περίεργο τρόπο δεν εξεπλάγην: όσοι σ αγαπούσαμε, ξέραμε ότι ο πρώτος από τους 4 Beatles που θα 'έφευγε' θα ήσουν εσύ. Δεν ξέραμε Πώς. Αλλά ήμασταν σίγουροι ότι θα είσαι εσύ. Μ έναν υπόγειο, ύπουλο τρόπο, το ξέραμε.
Μόλις είχε βγεί το Double Fantasy θυμάμαι. Δεν περίμενα τίποτα πια από σένα και δεν φρόντισα να το ακούσω. Το NME έκανε μαύρη πλάκα λίγο πριν σε σκοτώσουν: 'Τζον, αλήθεια, πόσα πιάτα έπλυνες αυτή την εβδομάδα;'. Ηταν τότε που αποφάσισες ότι δεν λέγεσαι πιά Lennon αλλά Lennono: ότι εσύ και η γυναίκα σου είσαστε ένα και πρέπει να έχετε ένα όνομα, σύντμηση των δύο. Το άλλαξες τότε, νομίζω, και επισήμως. Ολοι γελάσαμε. Ολοι εμείς οι ηλίθιοι.
Δεν άκουσα το Double Fantasy μόλις βγήκε και μετά το θάνατό σου δεν μπορούσα πια να το ακούσω. Ολοι έψαχναν ποιο τραγούδι σου είναι πιο κατάλληλο για μνημόσυνο. Κατέληξαν στο Happiness Is A Warm Gun. Εγώ γύρισα στο Let It Be κι άκουγα το Two Of Us. Απ το πρωί ως το βράδυ, θυμάμαι. Μέρες ολόκληρες. Με το κολλητό φιλαράκι σου στη 12χορδη. Το ρομάντσο σας, την προσωπική σας Ιστορία. Αλλά ποιος να καταλάβει…
Είχα σπαράξει και δεν μπορούσα να σταματήσω.
Δεν ξέρω που ήμουν και τι έκανα την ώρα που σε φάγανε.
Δεν ξέρω που θα είμαι και τι θα κάνω την ίδια ώρα καλέ μου, σε 6 μέρες από σήμερα, την αποφράδα 29η επέτειο. Σίγουρα θα παίζω πάλι το Two Of Us του σκοτωμού. Και θα θέλω ν ανοίξει η Γή και να με καταπιεί.
Μου λείπεις. Κατά κάποιο τρόπο ήσουν από τους λίγους από τα νεανικά μου ακούσματα που ήμουν σίγουρος πως μπορώ να γεράσω μαζί τους αξιοπρεπώς. Πως η πορεία μου σ αυτό τον κόσμο είχε πολλά κοινά με τις δικές τους εσωτερικές διαδρομές. Κάτι που δεν ένιωσα ποτέ για τους άλλους 3 'κάνθαρους' όσο κι αν τους αγάπησα.
Βλέπω τα Anthologies αυτές τις μέρες.
Μνημόσυνο.
Και τα μάτια μου τρέχουν ποτάμι.
Last edited:
