- 17 June 2009
- 3,594
Irene Schweizer - Many and One Direction (1996 Intakt)
Το εξώφυλλο του δίσκου λέει Piano Solo, και αυτό τα περικλείει όλα.
Το Many and One Direction θα μπορούσε να είναι ο ορισμός της εικόνας της Irene Schweizer, αν μπορεί βέβαια να υπάρξει κάτι που την «ορίζει» .
Αν και από αρκετούς, ο πέμπτος αυτός solo δίσκος της θεωρήθηκε κάπως προβλέψιμος, ίσως και σαν «επανάληψη» ή διέκριναν μια μικρή κούραση, κατά την δική μου ταπεινή γνώμη και σε συνέχεια των 6 δίσκων της που έχω ακούσει , περικλείει τα πάντα και συνοψίζει μέσα του τον ορισμό της jazz.
Ο τίτλος του δίσκου είναι ο τίτλος ενός ζωγραφικού πίνακα της επίσης Ελβετίδας Sonja Sekula, το έργο της οποίας θαυμάζει η Schweizer.
Αν μπορούσα να μιλήσω για την μουσική της σαν να επρόκειτο για ένα πίνακα ζωγραφικής λοιπόν, ή να παραλληλίσω τα δύο έργα, θα διέκρινα αυτές τις σκοτεινές πινελιές που τόσο λατρεύω, αυτήν την απουσία χρώματος που απλά διανθίζεται από μικρές λάμψεις εδώ κι εκεί, δήθεν σκόρπιες γραμμές, καμπύλες και περίεργα σχήματα σαν σκοτεινά και αδηφάγα χάδια…
Αυτοσχεδιασμοί, που όμως αναδεικνύουν την άρτια (πραγματικά άξια θαυμασμού) τεχνική της κατάρτιση.
Μελωδικά θέματα τα οποία εξελίσσει από μια έμπνευση πιθανόν της στιγμής ή τόσο καλά μελετημένη που να μοιάζει αυθόρμητη…
κομμάτια δικών της "αγαπημένων", τα οποία εμπλουτίζει και τους αποδίδει με το δικό της άγγιγμα τον καλύτερο "φόρο τιμής"..
Λίγο διαφορετικός από άλλα ακούσματα της ίδιας, αφού μας έχει συνηθίσει σε duosή triosκαι εδώ είναι καθαρά "παιχνίδι για έναν".
Κυρίαρχος του παιχνιδιού λοιπόν, με απόλυτο έλεγχο της κάθε στιγμής, χωρίς όμως να αναλίσκεται, ΙΜΗΟ πάντοτε σε αυτοσχεδιασμούς για να αναδείξει την αρτιότητα της κατάρτισής της, χωρίς κραυγαλέες εξάρσεις, ίσως και γι αυτό να "απογοήτευσε" κάποιους.
Παρ’ όλη λοιπόν την επιφανειακή ηρεμία, ο προσεκτικός ακροατής θα διακρίνει το κάτι περισσότερο, στον τρόπο που η εκφραστική μελωδία εμπλέκεται με τον φρενήρη ρυθμό και η καταιγίδα διαδέχεται την γαλήνη σε έναν εκτυφλωτικό συνδυασμό που οδηγεί στον μαγικό τόπο που όλα τελικά είναι in order ή in disorder.
Αρχής γενομένης με το πρώτο κομμάτι, το Contours (που σημαίνει περιγράμματα, και ακριβώς αυτό κάνει, περικλείει την εικόνα του τι θα επακολουθήσει), ένα αρκετά μελωδικό ξεκίνημα, αφήνεται παιχνιδιάρικα στο Huben Wie Druben, οδηγείται σε πιο δύσκολα, άγρια και απαιτητικά μονοπάτια πειράζοντας το Ictus της Carla Bley, σε καθηλώνει με τον διαπεραστικό Σίσσυφο , σε τυλίγει στον ιστό του Heat Flushes και σε παρασύρει σε ένα ξέφερνο swing με το Bleu Fonci για να κλείσει με Thelonius Monk.
"Chordailly’…..χωρίς άλλα λόγια, μα με την αίσθηση του "I want more"...
Last edited by a moderator:
στον Κώστα που μας την γνώρισε.