Λοιπόν...
Εν συντομία, πρόκειται όντως για μια αξιόλογη σειρά, που αξίζει τη θέαση.
Η σωστή/ιδανική σειρά παρακολούθησης για τους κύκλους είναι όπως αυτοί προβλήθηκαν χρονολογικά, ήτοι με την ακολουθία "Blood and Sand", "Gods of the Arena", "Vengeance" και "War of the Damned".
Αναλυτικά: Τα αρχικά επεισόδια -και ειδικά το πρώτο- δεν είναι ιδιαίτερα ποιοτικά. Η χρήση οθόνης/πανιού πίσω από το κάθε σκηνικό (για επεξεργασία της εικόνας μετά από την κινηματογράφηση) είναι εμφανής, τα εφέ "ψεύτικα", οι ερμηνείες μέτριες συνολικά, ενώ απουσιάζει ο ρεαλισμός, ο οποίος παραχωρεί τη θέση του στην υπερβολή και τα θεαματικά πλάνα. Από τη μέση περίπου της πρώτης σαιζόν και έπειτα βελτιώνεται η κατάσταση, αν και δε λείπουν σκηνές που προκαλούν γέλιο (χωρίς αυτός να είναι ο σκοπός τους) που προκύπτει από τους διαλόγους, τις εξελίξεις στο σενάριο και διάφορα... άλματα ή χτυπήματα που παραδόξως καταλήγουν εκεί που πρέπει, αν στα αρχικά καρέ της κάθε σκηνής δε φαίνεται πως κάτι τέτοιο πρόκειται να γίνει. Σαν να προκύπτει "double jump", σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ γενικότερα η εικόνα στη σειρά -τουλάχιστον στην αρχή της- φέρνει σε βιντεοπαιχνίδια... περασμένων ετών. Πάντως, η comic αισθητική είναι καλοδεχούμενη, σε αντίθεση με τις πολλές υπερβολές, που συνήθως λαμβάνουν χώρα στην αρένα. Περαιτέρω, σταδιακά, οι ερμηνείες μάλλον γίνονται καλύτερες ή το άτομο που παρακολουθεί τις συνηθίζει. Από την άλλη, μάλλον ξενίζει η "ωραιοποίηση" των διαλόγων, που εντοπίζεται κυρίως στο δεύτερο μισό της σειράς.
Στα θετικά, μεταξύ άλλων, τα κοστούμια, τα οποία από το ξεκίνημα της σειράς είναι ιδιαίτερα προσεγμένα, έστω και αν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας -και όχι μόνο- φαίνεται να προτιμούν τις... λιτές ενδυμασίες. Επίσης, η παραγωγή στο σύνολό της σειράς είναι ψηλού επιπέδου, με σταδιακή βελτίωση να προκύπτει με την πάροδο του χρόνου. Ενδεχομένως, τα λεφτά που δαπανήθηκαν για τη δημιουργία της σειράς να είχαν ανάλογη αύξηση όσο αυτή εξελισσόταν. Η τελευταία σαιζόν είναι με διαφορά η καλύτερη από όλες, αφού αυτή περιλαμβάνει πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες και καλύτερους ηθοποιούς στους ρόλους τους, μεγαλύτερη κλίμακα (στην ιστορία και στα σκηνικά), όπως και καλύτερη μουσική επένδυση. Η οποία σαιζόν, στα τελικά της στάδια, επιστρέφει θεματικά, για μερικά λεπτά επί της οθόνης, στην αρχική σαιζόν της σειράς, αποτί(ν)οντας φόρο τιμής στο ξεκίνημά της και στην αρχή της ιστορίας για τους πρωταγωνιστές της. Η ολοκλήρωση δε, της σειράς, με τα τελευταία της, πολύ ποιοτικά στο σύνολό τους επεισόδια, μάλλον (θα) ικανοποιεί τον περισσότερο κόσμο.
Εν κατακλείδι, (τ)ο Spartacus θα μπορούσε να είναι μια πολύ καλύτερη σειρά, κοντράροντας τις πλέον αξιόλογες όλων των εποχών. Φτάνει κοντά μεν, όχι όσο θα μπορούσε δε. Καλώς ή κακώς, οι σειρές που εκτυλίσσονται στην ίδια περίπου εποχή της ιστορίας είναι (πλέον) ελάχιστες, αφού η δημιουργία τους είναι μάλλον δύσκολη και ιδιαίτερη δαπανηρή. Προσωπικά, ευελπιστώ ότι η καινούργια εποχή για τις τηλεοπτικές πλατφόρμες και η εξέλιξή τους στα τελευταία χρόνια, θα φέρει μελλοντικά στο προσκήνιο παρόμοιες, αξιόλογες παραγωγές.