O Iταλός πιανίστας Stefano Bollani, ´συμπαίκτης´ τού βετεράνου τρομπετίστα Enrico Rava, απ´τό 2002 συνεργάζεται μέ τούς Δανούς μουσικούς Jesper Bodilsen (double-bass)καί Morten Lund (drums)..
Oι 3 τους έχουν πετύχει μιά ιδιαίτερα βαθειά και δεμένη μουσική επικοινωνία τήν οποία αποτύπωσαν σέ τρείς δίσκους(οι δυό στην Δανέζικη εταιρεία Danish Stunt και ο περί ού ο λόγος στην ECM).
To 'Stone in the Water περιέχει 6 νέες συνθέσεις(4 τού Bollani και 2 τού Bodilsen)καθώς και διασκευές τών Βραζιλιάνων Gaetano Veloso καί Αntonio Carlos Jobim αλλά και τού κλασσικού Γάλλου συνθέτη Francis Poulenc..
1. Dom De Iludir(Gaetano Veloso)
2. Orvieto (Jesper Bodilsen)
3. Edith(Jesper Bodilsen)
4. Brigas Nunca Mais(Antonio Carlos Jobim)
5. Il Cervello Del Pavone
6. Un Sasso Nello Stagno
7. Improvisation 13 En La Mineur(Francis Poulenc)
l8. Asuda
9. Joker In The Village
Δίσκος χαμηλών τόνων ,δίσκος μιάς φωτεινής Jazz που κυλά σάν γάργαρο νερό και πού τό πρώτιστο δέν είναι η 'επίδειξη´τών καλλιτεχνών αλλά η ομαδική δουλειά..
Χρειάζεται χρόνος γιά νά διαπιστωθεί πόση λεπτοδουλειά και πόσο υψηλή τεχνική απαιτείται γιά νά εμφανιστεί αυτό το σέ πρώτο επίπεδο ´μετριοπαθές´αποτέλεσμα..
Απο την διασκευή τού Veloso διαφαίνεται η μουσική ´οικονομία´,οι κοφτές νότες ,η λεπτότητα τού μπάσσου και η θέση φόντου πού έχουν τά drums..
O τίτλος ειναι πολύ πετυχημένος γιατί όντως η μουσική απλωνεται σε όλο και πιό ευρύτερους κύκλους πού δημιουργεί η ´πέτρα στο νερό´ξεκινώντας ομόκεντρα.
Jazz πού έλκει τις ρίζες της απο τον Bill Evans ,αλλά εμπλουτίζεται απο τον Ευρωπαϊκό Ιμπρεσσιονισμό
Διακριτές αποχρώσεις και μουσική πού θυμίζει σπιλιάδες ,αυτές τις ριπές ανέμου πού αποτυπώνονται στη θάλασσα ,ραφιναρισμένες μελωδίες καί λεπτεπίλεπτος λυρισμός πού συνδυάζει την Μεσόγειο τού Ιταλού μέ τά σκανδιναυικά νησιά και φιόρδ δημιουργούν ένα ηχόχρωμα πού εκ πρώτης οψεως δέν ´καίει´..
Ομως κάτι τέτοιο δέν είναι κάν αναγκαίο..
Και αυτό γιατί στόχος τού Trio είναι νά αποδείξει οτι δέν χρειάζονται πάντα τά εντυπωσιακά crescendi γιά νά έλξουν τήν προσοχή τού ακροατή..
Η τεχνική αρτιότητα ,συνδυασμένη μέ την βαθειά γνωριμία τών μουσικών,αλλά και ο κοινός σκοπός πού είναι νά παραχθεί μιά ευρωπαϊκή εκδοχή σύγχρονης Jazz χωρίς κραυγές αλλά γεμάτη ´φωτεινή ησυχία´και λιτότητα πρώτης ποιότητας ,μάς προσφέρουν μιάν ώρα ρέουσας απόλαυσης ..
Από τούς καλύτερους δίσκους τού 2009 πού προσωπικά μέ συνοδεύει συχνά και ήταν παράλειψίς μου ή μή αναφορά του έως σήμερα..
Oι 3 τους έχουν πετύχει μιά ιδιαίτερα βαθειά και δεμένη μουσική επικοινωνία τήν οποία αποτύπωσαν σέ τρείς δίσκους(οι δυό στην Δανέζικη εταιρεία Danish Stunt και ο περί ού ο λόγος στην ECM).
To 'Stone in the Water περιέχει 6 νέες συνθέσεις(4 τού Bollani και 2 τού Bodilsen)καθώς και διασκευές τών Βραζιλιάνων Gaetano Veloso καί Αntonio Carlos Jobim αλλά και τού κλασσικού Γάλλου συνθέτη Francis Poulenc..
1. Dom De Iludir(Gaetano Veloso)
2. Orvieto (Jesper Bodilsen)
3. Edith(Jesper Bodilsen)
4. Brigas Nunca Mais(Antonio Carlos Jobim)
5. Il Cervello Del Pavone
6. Un Sasso Nello Stagno
7. Improvisation 13 En La Mineur(Francis Poulenc)
l8. Asuda
9. Joker In The Village
Δίσκος χαμηλών τόνων ,δίσκος μιάς φωτεινής Jazz που κυλά σάν γάργαρο νερό και πού τό πρώτιστο δέν είναι η 'επίδειξη´τών καλλιτεχνών αλλά η ομαδική δουλειά..
Χρειάζεται χρόνος γιά νά διαπιστωθεί πόση λεπτοδουλειά και πόσο υψηλή τεχνική απαιτείται γιά νά εμφανιστεί αυτό το σέ πρώτο επίπεδο ´μετριοπαθές´αποτέλεσμα..
Απο την διασκευή τού Veloso διαφαίνεται η μουσική ´οικονομία´,οι κοφτές νότες ,η λεπτότητα τού μπάσσου και η θέση φόντου πού έχουν τά drums..
O τίτλος ειναι πολύ πετυχημένος γιατί όντως η μουσική απλωνεται σε όλο και πιό ευρύτερους κύκλους πού δημιουργεί η ´πέτρα στο νερό´ξεκινώντας ομόκεντρα.
Jazz πού έλκει τις ρίζες της απο τον Bill Evans ,αλλά εμπλουτίζεται απο τον Ευρωπαϊκό Ιμπρεσσιονισμό
Διακριτές αποχρώσεις και μουσική πού θυμίζει σπιλιάδες ,αυτές τις ριπές ανέμου πού αποτυπώνονται στη θάλασσα ,ραφιναρισμένες μελωδίες καί λεπτεπίλεπτος λυρισμός πού συνδυάζει την Μεσόγειο τού Ιταλού μέ τά σκανδιναυικά νησιά και φιόρδ δημιουργούν ένα ηχόχρωμα πού εκ πρώτης οψεως δέν ´καίει´..
Ομως κάτι τέτοιο δέν είναι κάν αναγκαίο..
Και αυτό γιατί στόχος τού Trio είναι νά αποδείξει οτι δέν χρειάζονται πάντα τά εντυπωσιακά crescendi γιά νά έλξουν τήν προσοχή τού ακροατή..
Η τεχνική αρτιότητα ,συνδυασμένη μέ την βαθειά γνωριμία τών μουσικών,αλλά και ο κοινός σκοπός πού είναι νά παραχθεί μιά ευρωπαϊκή εκδοχή σύγχρονης Jazz χωρίς κραυγές αλλά γεμάτη ´φωτεινή ησυχία´και λιτότητα πρώτης ποιότητας ,μάς προσφέρουν μιάν ώρα ρέουσας απόλαυσης ..
Από τούς καλύτερους δίσκους τού 2009 πού προσωπικά μέ συνοδεύει συχνά και ήταν παράλειψίς μου ή μή αναφορά του έως σήμερα..
Last edited: