- 23 June 2006
- 10,099
Σ’ ένα μικρό λιμάνι που δεν ξέρω το όνομά του,
κοντά στο Περπινιάν, 25 Φεβρουαρίου 1822.
Απόψε αισθάνθηκα ότι η μουσική, όταν είναι τέλεια, φέρνει την καρδιά στην ίδια ακριβώς κατάσταση στην οποία βρίσκεται να απολαμβάνει την παρουσία εκείνης που αγαπά. Ότι δηλαδή προσφέρει την εντονότερη, όπως φαίνεται, ευτυχία που υπάρχει σε τούτη τη γη.
Αν αυτό ίσχυε για όλους τους ανθρώπους, τίποτα στον κόσμο δεν θα προδιέθετε πια στον έρωτα.
Αλλά ήδη πέρσι, στη Νάπολη, έγραφα ότι η τέλεια μουσική όπως και η τέλεια παντομίμα με κάνει να συλλογίζομαι ότι αποτελεί εκείνη τη στιγμή το αντικείμενο των ονειροπολήσεών μου και μου γεννά εξαιρετικές ιδέες. Στη Νάπολη είχαν να κάνουν με τον τρόπο οπλισμού των Ελλήνων.
Απόψε όμως δεν μπορώ να κρύψω από τον εαυτό μου ότι έχω την ατυχία of being too great an admirer to milady L. (Th )...
Και ίσως η τέλεια μουσική που είχα την τύχη να συναντήσω ύστερα από δυο ή τρεις μήνες στέρησης, παρότι πηγαίνω κάθε βράδυ στην όπερα, να μην άσκησε τίποτα περισσότερο από την επίδραση που παλαιότερα είχα αναγνωρίσει, εννοώ αυτήν που με κάνει να αναπολώ έντονα εκείνη που με απασχολεί..
4 Μαρτίου, οκτώ μέρες μετά
Δεν τολμώ ούτε να σβήσω ούτε να επιδοκιμάσω την προηγούμενη παρατήρηση. Το βέβαιο είναι πως, όταν την έγραφα, τη διάβαζα μέσα στην καρδιά μου. Αν σήμερα την αμφισβητώ είναι ίσως επειδή έχω χάσει την ανάμνηση αυτού που έβλεπα τότε.
Η συνήθεια της μουσικής και του ρεμβασμού της προδιαθέτει τον έρωτα. Μια τρυφερή και μελαγχολική μελωδία, εφόσον δεν είναι υπερβολικά δραματική και δεν αναγκάζει τη φαντασία να σκέφτεται τη δράση, αλλά διεγείρει αποκλειστικά την ερωτική ονειροπόληση, είναι απόλαυση για τις ευαίσθητες και δυστυχισμένες ψυχές: παράδειγμα, η παρατεταμένη ακολουθία του κλαρινέτου στην αρχή του κουαρτέτου στην Μπιάνκα και Φαλιέρο και η αφήγηση της Καμπορέζι προς τη μέση του quartetto.
Ο ερωτευμένος που είναι καλά μ’ εκείνη που αγαπά απολαμβάνει με ενθουσιασμό το περίφημο ντουέτο στην Αρμίντα και Ρινάλντο του Ροσσίνι, το οποίο περιγράφει τόσο εύστοχα τις μικρές αμφιβολίες του ευτυχισμένου έρωτα και τις απολαυστικές στιγμές που έρχονται μετά τη συμφιλίωση. Το ορχηστρικό μέρος στη μέση του ντουέτου, τη στιγμή που ο Ρινάλντο θέλει να φύγει, το οποίο αναπαριστά με εκπληκτικό τρόπο τη σύγκρουση των παθών του φαίνεται να ασκεί μια φυσική επίδραση στην καρδιά του και τον αγγίζει κυριολεκτικά. Δεν τολμώ να πω τι αισθάνομαι εγώ σ’ αυτή την περίπτωση. Οι άνθρωποι του Βορρά θα με περνούσαν για τρελό..)
____________________________________
κοντά στο Περπινιάν, 25 Φεβρουαρίου 1822.
Απόψε αισθάνθηκα ότι η μουσική, όταν είναι τέλεια, φέρνει την καρδιά στην ίδια ακριβώς κατάσταση στην οποία βρίσκεται να απολαμβάνει την παρουσία εκείνης που αγαπά. Ότι δηλαδή προσφέρει την εντονότερη, όπως φαίνεται, ευτυχία που υπάρχει σε τούτη τη γη.
Αν αυτό ίσχυε για όλους τους ανθρώπους, τίποτα στον κόσμο δεν θα προδιέθετε πια στον έρωτα.
Αλλά ήδη πέρσι, στη Νάπολη, έγραφα ότι η τέλεια μουσική όπως και η τέλεια παντομίμα με κάνει να συλλογίζομαι ότι αποτελεί εκείνη τη στιγμή το αντικείμενο των ονειροπολήσεών μου και μου γεννά εξαιρετικές ιδέες. Στη Νάπολη είχαν να κάνουν με τον τρόπο οπλισμού των Ελλήνων.
Απόψε όμως δεν μπορώ να κρύψω από τον εαυτό μου ότι έχω την ατυχία of being too great an admirer to milady L. (Th )...
Και ίσως η τέλεια μουσική που είχα την τύχη να συναντήσω ύστερα από δυο ή τρεις μήνες στέρησης, παρότι πηγαίνω κάθε βράδυ στην όπερα, να μην άσκησε τίποτα περισσότερο από την επίδραση που παλαιότερα είχα αναγνωρίσει, εννοώ αυτήν που με κάνει να αναπολώ έντονα εκείνη που με απασχολεί..
4 Μαρτίου, οκτώ μέρες μετά
Δεν τολμώ ούτε να σβήσω ούτε να επιδοκιμάσω την προηγούμενη παρατήρηση. Το βέβαιο είναι πως, όταν την έγραφα, τη διάβαζα μέσα στην καρδιά μου. Αν σήμερα την αμφισβητώ είναι ίσως επειδή έχω χάσει την ανάμνηση αυτού που έβλεπα τότε.
Η συνήθεια της μουσικής και του ρεμβασμού της προδιαθέτει τον έρωτα. Μια τρυφερή και μελαγχολική μελωδία, εφόσον δεν είναι υπερβολικά δραματική και δεν αναγκάζει τη φαντασία να σκέφτεται τη δράση, αλλά διεγείρει αποκλειστικά την ερωτική ονειροπόληση, είναι απόλαυση για τις ευαίσθητες και δυστυχισμένες ψυχές: παράδειγμα, η παρατεταμένη ακολουθία του κλαρινέτου στην αρχή του κουαρτέτου στην Μπιάνκα και Φαλιέρο και η αφήγηση της Καμπορέζι προς τη μέση του quartetto.
Ο ερωτευμένος που είναι καλά μ’ εκείνη που αγαπά απολαμβάνει με ενθουσιασμό το περίφημο ντουέτο στην Αρμίντα και Ρινάλντο του Ροσσίνι, το οποίο περιγράφει τόσο εύστοχα τις μικρές αμφιβολίες του ευτυχισμένου έρωτα και τις απολαυστικές στιγμές που έρχονται μετά τη συμφιλίωση. Το ορχηστρικό μέρος στη μέση του ντουέτου, τη στιγμή που ο Ρινάλντο θέλει να φύγει, το οποίο αναπαριστά με εκπληκτικό τρόπο τη σύγκρουση των παθών του φαίνεται να ασκεί μια φυσική επίδραση στην καρδιά του και τον αγγίζει κυριολεκτικά. Δεν τολμώ να πω τι αισθάνομαι εγώ σ’ αυτή την περίπτωση. Οι άνθρωποι του Βορρά θα με περνούσαν για τρελό..)
____________________________________