ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ...και μόλις έμαθα ότι κυκλοφόρησε το γνωστό 'jazz at the pawnshop' σε διπλό xrcd το παρήγειλα εις Αμερικάς και μόλις το παρέλαβα φυσικά το πρώτο που έκανα να το κοντράρω με το βινύλιο....Άκουσα 4 κομμάτια χωριστά και μετά σε άμεση σύγκριση Α/Β...Αποτέλεσμα...Μια από τα ίδια.
-Στις ψηλές και μεσαίες το γνωστό 'τσιριχτό' αποτέλεσμα με τα όργανα να ακούγονται χωρίς τον ίδιο όγκο και υπόσταση.
-Το μπάσσο άδειο χωρίς όγκο και συνοχή.
-Άδεια και μαζεμένη σκηνή χωρίς χωρική και συχνοτική συνοχή των μουσικών και των οργάνων.
-Αίσθηση cd_ίλας, τενεκεδίλας, έλειψης αληθοφάνειας και feiling σαν κάτι να ήταν μεν πολύ ωραίο αλλά ψεύτικο...σα μια πανέμορφη γυναίκα που όμως ήταν κέρινη ή μάλλον τενεκεδένια.Ακόμα και τα χειροκροτήματα ακούγονταν σαν 'κλακαρίσματα' και όχι σαν ανθρώπινες ενέργειες.
Οι μεγαλύτερες διαφορές
1) Η σκηνή που με το βινύλιο απλωνόταν παντού 'σχηματίζοντας' τον χώρο του club και βάζοντας και σένα μέσα
2) Ο όγκος των οργάνων που αυτά ακούγονταν στο cd 'καχεκτικά' και άδεια με το γνωστό 'τσίριγμα'.
3) To feeling και η ζεστασιά που στο βινύλιο σ'έκανε να μπαίνεις 'μέσα' στην ηχογράφηση (μην ξεχνάμε ότι έχει ψηφισθεί σαν την καλύτερη ηχογράφηση του προυγούμενου αιώνα) και να ακούς τη μουσική και τα δρώμενα ενώ στο cd ν' ακούς κάτι πολύ ωραίο μεν αλλά ψυχρό μακρινό και απρόσιτο.
...Καταπληκτική εγγραφή, καλή μουσική, εξαιρετικό εργαλείο για αξιολόγηση συστημάτων αλλά σε σύγκριση με το βινύλιο...χμ...κατώτερη.
Αν έχετε σχετικές παρατηρήσεις γράφτε τες να τις συζητήσουμε...
Σημ.Τα βινύλια και τα cd είναι διαθέσιμα για τη τυφλή δοκιμή των καλωδίων.
-Στις ψηλές και μεσαίες το γνωστό 'τσιριχτό' αποτέλεσμα με τα όργανα να ακούγονται χωρίς τον ίδιο όγκο και υπόσταση.
-Το μπάσσο άδειο χωρίς όγκο και συνοχή.
-Άδεια και μαζεμένη σκηνή χωρίς χωρική και συχνοτική συνοχή των μουσικών και των οργάνων.
-Αίσθηση cd_ίλας, τενεκεδίλας, έλειψης αληθοφάνειας και feiling σαν κάτι να ήταν μεν πολύ ωραίο αλλά ψεύτικο...σα μια πανέμορφη γυναίκα που όμως ήταν κέρινη ή μάλλον τενεκεδένια.Ακόμα και τα χειροκροτήματα ακούγονταν σαν 'κλακαρίσματα' και όχι σαν ανθρώπινες ενέργειες.
Οι μεγαλύτερες διαφορές
1) Η σκηνή που με το βινύλιο απλωνόταν παντού 'σχηματίζοντας' τον χώρο του club και βάζοντας και σένα μέσα
2) Ο όγκος των οργάνων που αυτά ακούγονταν στο cd 'καχεκτικά' και άδεια με το γνωστό 'τσίριγμα'.
3) To feeling και η ζεστασιά που στο βινύλιο σ'έκανε να μπαίνεις 'μέσα' στην ηχογράφηση (μην ξεχνάμε ότι έχει ψηφισθεί σαν την καλύτερη ηχογράφηση του προυγούμενου αιώνα) και να ακούς τη μουσική και τα δρώμενα ενώ στο cd ν' ακούς κάτι πολύ ωραίο μεν αλλά ψυχρό μακρινό και απρόσιτο.
...Καταπληκτική εγγραφή, καλή μουσική, εξαιρετικό εργαλείο για αξιολόγηση συστημάτων αλλά σε σύγκριση με το βινύλιο...χμ...κατώτερη.
Αν έχετε σχετικές παρατηρήσεις γράφτε τες να τις συζητήσουμε...
Σημ.Τα βινύλια και τα cd είναι διαθέσιμα για τη τυφλή δοκιμή των καλωδίων.
Last edited: