Kαλή μου Κάλλη το υπόγειο της Καπλανών εμείς το έχουμε χτίσει από τα κουτιά του Solti -Mahler μεχρι το οχτάιντσο του Beck-Loser (3300 δρχμ).
Τα μαγαζιά που πωλούν cd είναι αναπόφευκτο να κλείσουν με την υπερπροσφορά δωρεάν μουσικής που υπάρχει στο διαδίκτυο.
Ζούμε σε εποχή απίστευτης χλιδής (δυστυχώς μόνο μουσικά) τόσο που το πρόβλημα πια είναι να διαλέξεις ποιό από τα καινούργια θα ακούσεις και ποιό θα αφήσεις. Προσωπικά επειδή δεν αφήνω τίποτε από μουσικόφιλος τείνω να μετατραπώ σε συλλέκτη.
Αντίθετα αυτοί που πωλούν βινύλια θα επιζήσουν γιατί υπάρχει σταθερό αγοραστικό κοινό.
Κάποιοι από τους πωλητές που είχαν γνώση θα μου λέιψουν. Κάποιοι άλλοι που έκρυβαν τα καλά βινύλια και στα παρουσίαζαν σαν να σου έκαναν χάρη, οχι.
Α, Κώστα... πολυμετοχικό το Υπόγειο, από τότε που ήταν ακόμα γωνία Σόλωνος και - αν δεν απατώμαι - Μασσαλίας
Και ναι, έχεις δίκιο στην αναφορά σου περί υπερπροσφοράς στο διαδίκτυο. Αλλά, τώρα που έχουμε διακρίνει το πρόβλημα μήπως, λέω μήπως να τολμήσουμε και να αντισταθούμε; Μήπως να μείνουμε στο λιγότερα κι αγορασμένα;
Το αντίτιμο είναι πλέον ελάχιστο, η κρίση δεν είναι δικαιολογία. 2 ένας φρέντο - διότι μην ξεχνάμε πως η μάννα μας με φρέντο μας γαλούχησε - και 3 οι τοκάτες που ανέφερε παραπάνω ο Κώστας. 3 αποτιμάται ο Μπαχ στον Έλληνα ακροατή....
Στα συν του να μην ψωνίζεις διαδικτυακά, θα πρόσθετα την προσωπική επαφή, την ηδονή της προσμονής (το γράφω ενθυμούμενη την αναμονή πάνω από δυό μήνες για να μου φέρει ο Τάσος από την Μ.Π. τη συλλογή με τα τραγούδια του Σοστακόβιτς στη Delos και τις συζητήσεις πάνω στους δίσκους που του ζητούσα), τις συναντήσεις με άλλους "ομοιοπαθείς", όλα αυτά που στην περίπτωση της διαδικτυακής ευκολίας και του "τσάμπα" μεταφράζονται σε μια απέραντη μοναξιά.
Όσο για τα βινύλια, δεν ξέρω, είμαι κάπως δύσθυμη. Σαφώς το CD έχει καλύτερο ήχο, ελάχιστη φθορά, καταλαμβάνει λιγότερο χώρο, αλλά όσο μεγαλώνω με δυσκολία διαβάζω το booklet ή τις λεπτομέρειες στο cover. Αλλά πάλι, κι εδώ προτιμώ ν' αντισταθώ στη μόδα (μη μου δίνετε σημασία, τον τελευταίο καιρό βρίσκω όλο και περισσότερα πράγματα στα οποια θα πρέπει να αντιστέκομαι), γιατί βασικά περί μόδας πρόκειται και κυρίως για έναν καινούργιο τρόπο αρμέγματος.
Γιατί αν βγάλουμε από τους αγοραστές εσένα και καμμιά 50αριά άλλους γνωρίζοντες καλά το τι θέλουν και πως το θέλουν, οι υπόλοιποι, συνήθως αγοράζουν ολλανδέζικα re-issues πληρώνοντας ένα εικοσάρικο για μια έγχρωμη κόπια του εξωφύλλου κι ένα κάκιστης ποιότητας αντίγραφο του βινυλίου. No artwork, no nothing. Αλλά "έχουν" βινύλια λένε....
Τέλος πάντων, μπήκα στο νήμα ως off-topic και λέω να βγω ΕΠΙ της ουσίας:
Αγαπητέ Alexmpatch, όταν μπήκα στο φόρουμ πριν δέκα περίπου χρόνια, ήμουν περίπου στην δική σου κατάσταση. Ήξερα τα πολύ βασικά, για την ακρίβεια ελάχιστα από τα πολύ βασικά... Βρήκα όμως εδώ, στην Μουσική Κατηγορία ένα θησαυρό. Γι' αυτό, πέραν τον απολαυστικών διαλόγων μεταξύ των μελών, κάνε αυτό που σου πρότειναν οι διαχειριστές μας: Ξεκίνα από το index περί κλασσικής, διάλεξε συνθέτη και διάβασε. Διάβασε πολύ, και αγάπησε αυτά που σου προτείνουν, πριν τα ακούσεις. Άκου τη μουσική μέσα από τα λόγια τους, και μετά, αγόρασέ την. Μετά, αφήνεσαι.
