''Παρακαλούνται όλοι να κλείσουν τα κινητά τους, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα τους τα βάλουμε στον κ@λ@''.:nurse:
Και αν πέσεις στην "περίπτωση" και σου απαντήσει: "Την δόνηση μπορώ να την αφήσω ενεργοποιημένη;" :BDGBGDB55:
Οταν καποιος με κλεινει διπλοπαρκαρισμενος για 2,5 ωρες με το αμαξι και περιμενοντας τον τον βλεπω να γυριζει με το σοι του με ενα καρο τσαντες με ψωνια μεσα στην τρελλη χαρα σαν να μην τρεχει τιποτα. Και δεν μπορεις να του πεις και κουβεντα, θα σε βρισει κι ολας. Το θεωρησε ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ να σε κλεισει διπλοπαρκαρισμενος, μιας και ΟΛΟΙ το κανουν, για αυτον, απλα εσυ εισαι ο στριμμενος/παραξενος.
Εμμμμ... λύκε .... εδώ ποιος φταίει περισσότερο; Αυτός, που αδιαμφισβήτητα είναι γαϊδούρι, ή εσύ που είσαι γάιδαρος (από πλευράς υπομονής) και δεν πήρες ένα τηλέφωνο την τροχαία; Θα μου πεις σιγά μην έρθει μέσα στις 2,5 ώρες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Υπαρχει καμια συσκευη σημερα που απαιτει Τσιπα η Φιλοτιμο ?
Κακα τα ψεμματα, τα εργαλεια που αναπτυξαμε ... διαμορφωνουν συμπεριφορες και ηθη !!!
Και σε μια εποχη (μετα τον θανατο μας) θα την υπαγορευουν εξαναγκαστικως .... :icon15:
True, so true.
Να ήταν μόνο το κινητό το πρόβλημα. Πριν από κάποιους μήνες, εδέησα να πάω κινηματογράφο με έναν φίλο. Είχα να δω ταινία σε μεγάλη οθόνη από τότε που γεννήθηκε η πρώτη κόρη μου το 2008, οπότε είχα μπει στην αίθουσα με κάποια δεδομένη προσμονή.
Έλα όμως που δεν πήγα να δω κανένα αριστούργημα, και η αίθουσα ήταν κατά 50% γεμάτη με ηλικίες 18-25. Και ήμουν και επιπλέον άτυχος που κάθισα μπροστά από παρέα που είχε διάθεση να συζητήσει για την προηγούμενή τους έξοδο, για το καινούργιο τους κινητό, ipad, tablet κτλ, και ένα σωρό άλλες παπαρολογίες που συνήθως συζητάς σε μια καφετέρια. Και σαν αποκορύφωμα, ένας από αυτούς πρέπει να ήταν ποδοσφαιριστής, δεν εξηγούνται αλλιώς τα σουτ που είχε φάει η πλάτη μου.
Μετά από πέντε λεπτά υπομονής, έγινε μια σχετική παρατήρηση, η οποία αντιμετωπίστηκε με ειρωνικά μειδιάματα και χαμηλόφωνα σχόλια, η συζήτηση σταμάτησε ... για πέντε ολόκληρα λεπτά και τα σουτ στην πλάτη μου μετατράπηκαν σε πλασεδάκια.
Τι έπρεπε να κάνω λοιπόν;
Να σηκωθώ και να αρχίσω τα μπινελίκια και τις απειλές, ή να πάω 2-3 σειρές πιο πίσω και πλαγίως;
Επέλεξα το 2ο φυσικά, αλλά όπως και να έχει έχασα κάποια λεπτά από την παπαριά που παρακολουθούσα και ενόχλησα και εγώ με τη σειρά μου κάποιους άλλους αλλάζοντας θέση.
Πάλι όμως εγώ φταίω. Γιατί έπρεπε να βγω έξω, να κάνω φασαρία, να ζητήσω τα λεφτά του εισιτηρίου του πάρκινγκ και της βενζίνης μου πίσω και να πάρω των οματίων μου και να ξανβγώ για σινεμά μετά από άλλα έξη χρόνια!
Οπότε θα διαφωνήσω όταν λέμε ότι δεν είναι θέμα παιδείας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι, και μάλιστα παιδείας δικιάς μου!
... ο Tζουτζου στραβομουτσουνιαζει παλι με τις τεχνοφοβικες μας αγκυλωσεις .... το σεβομαι απολυτα -bye-)
