Τέκνο της ανάγκης

[dionisp]

Αν το post δεν έχει μετατραπεί σε πεδίο προσωπικής αντιπαράθεσης προσθέτω ότι μεταξύ άλλων εκτελέσεων μου αρέσει πάρα πολύ η εκδοχή του Bernard Haitink με την Concertgebouw στη Decca. Πιστεύω ότι ο ολοκληρωμένος κύκλος ηχογραφήσεων είναι μια καλή αρχή για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για το σύνολο των συμφωνιών του Shostakovich. Με μεστή άποψη από έναν πολύ συμπαθή σε μένα μαέστρο που πλαισιώνεται από μια ορχηστράρα 2thumb22sup.
http://www.amazon.co.uk/Shostakovich-Symphonies-Dmitry/dp/B000025ZJ0

Σχετικά με τον συνθέτη γενικότερα, θεωρώ ότι η πολιτική φιλολογία που αναπτύσεται γύρω από το όνομα του σε όλες τις εποχές είτε καλοπροαίρετα είτε κακοπροαίρετα μόνο κακό έχει κάνει στη μουσική του και το πως εκλαμβάνεται αυτή (εκτός της δημοσιότητας βέβαια).*

Έχω άποψη για τα πολιτικά πιστεύω του Shosta αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι η μουσική του συγκεκριμένου δημιουργού είναι αυθυπόστατη και μπορεί να επιβιώσει (ίσως και καλύτερα) εκτός της πολιτικής της προσέγγισης. Πολιτικό ον ναι αλλά όχι πολιτική μουσική! Έστω και φιλοσοφικά αν το δούμε το θέμα της πολιτικής είναι πολύ στενό για να μπορέσει να κάνει καλή τέχνη (και δη μουσική).

* Μιλάω για τα γνωστά των σοβιετικών ολοκληρωτισμών, τη συμμετοχή του στο κόμμα, επιμέρους σχόλια που έχει κάνει ο ίδιος αλλά και άλλα που του προσάπτονται που φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι γνωρίζετε.

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Αγαπητέ dionisp μη δίνεις σημασία. Όταν έχουμε όρεξη, φέρνουμε λίγο από καυγάδες γαλατικού χωριού (ξέρεις, αυτούς με τα ψάρια στα χέρια).

Παρ' όλο που οι πολιτικές συνθήκες στη Σοβιετική Ένωση παίξαν σημαντικό πολλές φορές ρόλο στην εξέλιξη του ύφους, στη δημιουργία ή στην αποδοχή ορισμένων έργων του Σοστακόβιτς, δεν είναι αυτός ο λόγος που διατηρούν την τεράστια αξία τους σήμερα, ούτε είναι η πολιτική ο μίτος της Αριάδνης για την προσέγγιση των έργων του. Υπ' αυτήν την έννοια, συμφωνώ με την άποψη σου για την επικοινωνία μαζί τους έξω από της προχαραγμένες, 'σιδηροδρομικές ράγες' της πολιτικής προσέγγισης. Εξ' άλλου, σε ένα παλαιότερο μήνυμα μου για το 11ο κουαρτέτο, είχα παραθέσει το ακόλουθο απόσπασμα, που είχα διαβάσει σε μια εισήγηση βρετανής μουσικολόγου και μου είχε φανεί πολύ ενδιαφέρον:
«κανέναν δεν πρέπει ν' απασχολεί το κατά πόσον ο Σοστακόβιτς ήταν πιστός κομμουνιστής, συντηρητικός εθνικιστής ή ο Ρεπουμπλικάνος Κυβερνήτης του Τέξας!!!!» :cowboy: :flipout:
Σε ότι αφορά στο Χάιτιγνκ, γενικά εκτιμώ και 'γω τις εκτελέσεις του. Πάνε όμως πάρα πολλά χρόνια από τότε που άκουσα τη 10η με αυτόν και δεν μπορώ πλέον να έχω άποψη.

 

[dionisp]

«κανέναν δεν πρέπει ν' απασχολεί το κατά πόσον ο Σοστακόβιτς ήταν πιστός κομμουνιστής, συντηρητικός εθνικιστής ή ο Ρεπουμπλικάνος Κυβερνήτης του Τέξας!!!!»

:flipout::flipout::flipout:

Όλα τα λεφτά το σχόλιο. Αγγλία! Η πρωτεύουσα των αποφθεγμάτων.

 

[Δημοκηδής]

Χθες είχαμε την τιμή να ακούσουμε την 10η, από την εγκυρότερη για τέτοια έργα ορχήστρα ... Κατά βάσην δεν επρόκειτο για συναυλία, αλλά για κάποιο είδος μυστικιστικής μέθεξης, ψυχολογικού διαφωτισμού και εν τέλει συναισθηματικής απελευθέρωσης...
... δεδομένου μάλιστα ότι η δεκάτη δεν συγκαταλεγόταν στα αγαπημένα μου έργα, αφού την θεωρούσα και ένα είδος κολάζ, που πιθανόν ο Δημήτρης έκανε [με απερίγραπτο βέβαια -λόγω τεραστίου ταλέντου- τρόπο ] από ξέφτια και ρετάλια από άλλες του δουλειές (πως λέμε ''από το συρτάρι), η έκπληξη για μένα ήταν ακόμη μεγαλύτερη, αφού πλέον του 2ου και 3ου μέρους που είχα παλαιότερα ξεχωρίσει και άκουγα όταν επισκεπτόμουν το έργο, κοινώνησα με την τραγικότητα του πρώτου μέρους, νοιώθοντας σαν θήραμα που αδυσώπητα σαγόνια τραβούν από δω και κει, χάριν βέβαια και στην αργή, σχεδόν διάφανη, ανάγνωση των ρώσων .... κυριολεκτικά έβλεπα μπροστά μου άπειρες στεγνές επάλληλες θάλασσες αγωνίας και ένοιωθα την αδυναμία του είδους μας να κάνει κάτι, λες και ένα παιδικό νύχι γρατσούνιζε ένα τσιμεντένιο τοίχο ...
...να μιλήσουμε για άρθρωση, συντονισμό, ομοιογένεια, κλπ. αποτελεί ύβρη ... οι τύποι είναι υπεράνθρωποι σε τέτοιο ρεπερτόριο ... ορθά ο Κώστας Γκαβάκος χαριτολόγησε στο τέλος, ότι πιθανόν θα έπρεπε να απαγορευθεί στις υπόλοιπες ορχήστρες να παίζουν Σοστακόβιτς ... all in all μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει ... ανυπομονώ για την 4η το Σάββατο ...
Το πρώτο μέρος της συναυλίας, με το υπέροχο 2ο κονσέρτο του Μπραμς, αποδόθηκε -ίσως και λόγω του σολίστ- κάπως διεκπεραιωτικά ... μάλλον ο καθείς στο είδος του ... βέβαια και γω, για τους δικούς μου λόγους, ήμουν σε έναν άλλο καλύτερο κόσμο, οπότε ωσεί απών, πιθανόν να ευθύνομαι αποκλειστικά για την κακή πρόσληψη της απόδοσης του έργου...