Thank you for talkin' to me, Africa

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Franco: 1. Francophonic, 1953 - '80 (Sterns Africa 2 X CD - 2008)
2. Francophonic Retrospective V. 2, 1980 - '89 (Sterns Africa 2 X CD - 2009)

O Francois Luambo Makiadi γνωστός σαν Franco (1938-1989) θεωρείται το μεγαλύτερο αστέρι που ανέδειξε ποτέ η Αφρικανική ήπειρος. Κονγκολέζος, 'βασιλιάς της rhumba', έφτιαξε μόνος του την πρώτη κιθάρα του στα 11. Ηταν στο κουρμπέτι από πολύ μικρός και στα 15 του 'οδηγούσε' ήδη την ορχήστρα στην οποία έπαιζε. Τον διέκρινε ένα ρευστό, αβίαστο κιθαριστικό στυλ που δεν μοιάζει με κανένα: ένας ήχος χορευτικός, γεμάτος από μικρές ίντριγκες. Ο Franco ήταν θρυλικός για τις συναυλίες του, τα πνευστά της ορχήστρας του και η ενεργητικότητά του στο πάλκο έκανε τον κόσμο να του κολλήσει το παρατσούκλι του 'Αφρικάνου James Brown'. Είχε στο ενεργητικό του περισσότερα από 150 άλμπουμ και στη Μαύρη Ηπειρο τον λάτρευαν περίπου σαν Θεό.
Aυτές οι 2 συλλογές χρονικογραφούν την καλλιτεχνική πορεία του από το 1953 έως το 1989 – από τα 3λεπτα singles σε μεγάλα βακχικά jams. 4 Αριστουργηματικά CDs, ασφυκτικά γεμάτα από Μουσική αφοπλιστικά όμορφη: εξαίσια φωνητικά, ρυθμούς που παραπέμπουν στα blues, υπέροχες κιθάρες, πυρομανή πνευστά και κάθε λογής κρουστά που στήνουν μία διονυσιακή γιορτή, κάτι ανάμεσα σε watousi και χορό δερβίση. Σε ολόκληρη τη διάρκειά τους, ακούς αυτό το τρομαχτικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της Αφρικάνικης μουσικής, αυτό το κάτι που τη χρωματίζει και την κάνει να μη μοιάζει με καμμία άλλη: αυτή την άισθηση θρήνου και, μαζί, γιορτής, ενός κλαυσίγελου που όμως δεν έχει καθόλου να κάνει με την ατομικότητα του δημιουργού: είναι στην υπηρεσία της κοινότητας, κατάφαση στη ζωή, γεμάτος αρχαίες μνήμες, νοσταλγικός, θεραπευτικός, πραγματικό εργαλείο επιβίωσης - ένα χαρακτηριστικό που η μουσική της Δύσης μοιάζει να το έχει απωλέσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Δεν υπάρχουν 'παραγεμίσματα', ούτε ίχνος από 'ξύγκι', δεν πετάς το παραμικρό. 'Οι δίσκοι τελειώνουν και έχεις έντονη την εντύπωση ότι ονειρευόσουν' έγραψε κάποιος Εξω - και έχει απόλυτο δίκιο.

*****/5

 

[Stellios papa]

δεν τον ξερω.... εδω, σ εμπιστευομαι απολυτα
ολα δειχνουν δυναμη, μου φαινεται ειναι καιρος ν αγορασω καποιο δισκακι

.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Thank you for talkin' to me, Africa

μου φαινεται ειναι καιρος ν αγορασω καποιο δισκακι

.

σε αυτή την περίπτωση, ξεκίνα από το μεταγενέστερο Retrospective V. 2 - 1980-'89.
το πρώτο είναι επίσης πολύ καλό αλλά εκεί διαμορφώνει ακόμη το στύλ του. Το οποίο στυλ ξεσπάει στο 2ο άλμπουμ και φτάνει στην αποθέωση.

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Κώστα, ξέρεις αν υπάρχουν στο μητροπολιτικό;
ή να το ψάξουμε παραέξω;

 

[supersonic]

εγώ θα ήθελα λίγη βοήθεια....
πχ πάει στους κιθαρίστες του afrobeat, του πρώτου (και καλύτερου) στυλ του Salif Keita, ή του Ali Farka Ture ?

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

chief σε σκεφτόμουνα συνέχεια όταν τον άκουγα.
σκεφτόμουν ότι εσύ θα μπορούσες να τον εκτιμήσεις καλύτερα απ όλους μας.
είναι πολύ ιδιαίτερος - δεν μοιάζει με κανέναν.

 

[supersonic]

μμμ
έτσι δεν βοηθάς...
φυσικά δεν κατηγορώ.

θα ψάξω στο διαδίκτυο να δειγματίσω.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Κώστα, ξέρεις αν υπάρχουν στο μητροπολιτικό;
ή να το ψάξουμε παραέξω;

δεν ξέρω αν τον έχουν φέρει Κάλλη.
από το Αγγλικό Αμαζον τα πήρα. είναι φτηνά για διπλά άλμπουμ.
θα φροντίσω να σου τα δειγματίσω.

 

[Νότης]

:SFGSFGSF::SFGSFGSF::Banane0::ears:
Επειδή μ' αρέσουν οι Αφρικανοί μουσικοί, έχεις δει ποτέ βινύλιο δικό του;
μιας και......δεν έχω cd player!!!

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

όχι Νότη. μέχρι πριν 2 χρόνια δεν τον ήξερα καν.
εξαιρετικός πάντως.

 

[Νότης]

Ούτε ο Λούκι Λουκ τόσο γρήγορα!!!!

 

[Γιώργος Κουν.]

Aπο τα σύντομα δείγματα δεν μπορώ να καταλάβω πολλά για την τεχνική του. Τα κομμάτια φαίνονται ωραία πάντως... :ears:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Tokomo ba carade bampa, πρώτο κομμάτι στο Restrospective Vol. 2.
Κιθάρες και μπάσο αρχίζουν να πλέκουν, με backing κάτι υπερδραστήρια υποτονθορίζοντα πιατίνια: θέλουν να τα προσέξεις αλλά σεμνύνονται, σαν Αρσακειάδες-σου υπόσχονται Ολα και Τίποτα. Κάτι φωνητικά μπαίνουν και αρχίζουν να υπερίπτανται σαν κοπάδι από γλάρους. Μα πού πάνε όλοι αυτοί οι γλάροι; εδώ είναι Νεκρή Θάλασσα και δεν έχει τίποτα. Περιμένεις τα κύρια φωνητικά. Εις μάτην. Συμμετρικά clusters από το μπάσο κάνουν δικτατορία κι από κάτω οι κιθάρες τα υπονομεύουν με χιλιάδες ακκισμούς και λαμπρά χρώματα. Μπαίνει ο Προφήτης. Δεν ξέρεις Τι τραγουδάει αλλά νιώθεις να σε αφορά άμεσα, σαν να κρέμεται η ζωή σου από δαύτο. Τα ξεχνάς όλα. Ξεχνάς τους λεκέδες με ανθρώπινη περιβολή που σε περιτριγυρίζουν και δεν σ αφήνουν να σκεφτείς Εκείνη. Η φωνή, αγκαλιά με τα πνευστά, ξεχύνεται σε κάτι που μοιάζει με σεληνιακές πιρουέτες. Οι άλλες φωνές χορεύουν μαζί της, της κάνουν κόρτε και της απαντούν, και νιώθεις ότι ο ήχος έρχεται σαν ομίχλη, ή μαγικό σύννεφο και διασώζει το κορίτσι, και συ δεν ξέρεις από Τι - το παίρνει μαζί του, να το πάει στον Ποσειδώνα ή ποιός ξέρει Που διάολο αλλού. Οι κιθάρες οργιάζουν λες και τις πότισες αμφεταμίνη. Θέλεις να βρείς το κορίτσι, να σταυρωθείς πάνω του και να διαλυθείς μέσα του, ακούγοντας αυτό το εξωκοσμικό funk που δεν ανήκει σε τούτον τον κόσμο, ούτε σε κανέναν άλλο από αυτούς που ξέρεις-ή εκείνους που νόμιζες ότι ξέρεις. Και οι κιθάρες εκεί, να λάμπουν και να στολίζουν και να δίνουν μιά ώθηση στο ακρόαμα, ετσι που να μοιάζει με βασιλική κόμπρα - ή σαν αγωνιώδης γέννα, καθώς το κομμάτι χτίζεται κυριολεκτικά και το στολίζουν εκεί μπροστά στα μάτια σου, καθε στροφή κι ένα καινούργιο πολύτιμο κόσμημα. Το λατρεύουν και το δοξάζουν και το αποθεώνουν - σαν βασίλισσα που κέρδισε το στέμα της μέσα από άπειρες άγονες, μοναχικές νύχτες, νύχτες χωρίς φιλί και χάδι, ανεμώνη που την χτυπάνε οι αέρηδες. Είναι πάνω εκεί που αρχίζεις να νιώθεις ότι ο Προφήτης σταμάτησε να ψέλνει και, πια, κατεβαίνει απ το βουνό κι έρχεται καταπάνω σου σαν ηφαιστειακή λάβα. Ανάθεμα κι αν καταλαβαίνεις με τι είναι 'φτιαγμένος' κι αν αυτό που σε κοιτάει μέσ απ τα μάτια του είναι Αγάπη ή Απειλή. Δεν δίνεις δεκάρα: σ έχει μαγνητίσει και θέλεις να του παραδοθείς, να του δώσεις ό τι έχεις και δεν έχεις, με μοναδικό αντάλλαγμα να μη σταματήσει. Να μην πάρει αιχμαλώτους. Να σε αλώσει και να σε καταπιεί.

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Mercy..mercy us

 

[Skakinen]

Είναι κάτι φορές που ξεπερνάς τον εαυτό σου βρε Κώστα, πράγμα υπερβολικά δύσκολο. Έχω μείνει άφωνος. Με ''αναγκάζεις'' αν και βγάζω καντήλες με την jazz κιθάρα και τα ethnic να θέλω να το ακούσω τώρα.
:worshippy:

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Thank you for talkin' to me, Africa

Tokomo ba carade bampa, πρώτο κομμάτι στο Restrospective Vol. 2.
Κιθάρες και μπάσο αρχίζουν να πλέκουν, με backing κάτι υπερδραστήρια υποτονθορίζοντα πιατίνια: θέλουν να τα προσέξεις αλλά σεμνύνονται, σαν Αρσακειάδες-σου υπόσχονται Ολα και Τίποτα. Κάτι φωνητικά μπαίνουν και αρχίζουν να υπερίπτανται σαν κοπάδι από γλάρους. Μα πού πάνε όλοι αυτοί οι γλάροι; εδώ είναι Νεκρή Θάλασσα και δεν έχει τίποτα. Περιμένεις τα κύρια φωνητικά. Εις μάτην. Συμμετρικά clusters από το μπάσο κάνουν δικτατορία κι από κάτω οι κιθάρες τα υπονομεύουν με χιλιάδες ακκισμούς και λαμπρά χρώματα. Μπαίνει ο Προφήτης. Δεν ξέρεις Τι τραγουδάει αλλά νιώθεις να σε αφορά άμεσα, σαν να κρέμεται η ζωή σου από δαύτο. Τα ξεχνάς όλα. Ξεχνάς τους λεκέδες με ανθρώπινη περιβολή που σε περιτριγυρίζουν και δεν σ αφήνουν να σκεφτείς Εκείνη. Η φωνή, αγκαλιά με τα πνευστά, ξεχύνεται σε κάτι που μοιάζει με σεληνιακές πιρουέτες. Οι άλλες φωνές χορεύουν μαζί της, της κάνουν κόρτε και της απαντούν, και νιώθεις ότι ο ήχος έρχεται σαν ομίχλη, ή μαγικό σύννεφο και διασώζει το κορίτσι, και συ δεν ξέρεις από Τι - το παίρνει μαζί του, να το πάει στον Ποσειδώνα ή ποιός ξέρει Που διάολο αλλού. Οι κιθάρες οργιάζουν λες και τις πότισες αμφεταμίνη. Θέλεις να βρείς το κορίτσι, να σταυρωθείς πάνω του και να διαλυθείς μέσα του, ακούγοντας αυτό το εξωκοσμικό funk που δεν ανήκει σε τούτον τον κόσμο, ούτε σε κανέναν άλλο από αυτούς που ξέρεις-ή εκείνους που νόμιζες ότι ξέρεις. Και οι κιθάρες εκεί, να λάμπουν και να στολίζουν και να δίνουν μιά ώθηση στο ακρόαμα, ετσι που να μοιάζει με βασιλική κόμπρα - ή σαν αγωνιώδης γέννα, καθώς το κομμάτι χτίζεται κυριολεκτικά και το στολίζουν εκεί μπροστά στα μάτια σου, καθε στροφή κι ένα καινούργιο πολύτιμο κόσμημα. Το λατρεύουν και το δοξάζουν και το αποθεώνουν - σαν βασίλισσα που κέρδισε το στέμα της μέσα από άπειρες άγονες, μοναχικές νύχτες, νύχτες χωρίς φιλί και χάδι, ανεμώνη που την χτυπάνε οι αέρηδες. Είνναι πάνω εκεί που αρχίζεις να νιώθεις ότι ο Προφήτης σταμάτησε να ψέλνει και, πια, κατεβαίνει απ τον βουνό κι έρχεται καταπάνω σου σαν ηφαιστειακή λάβα. Ανάθεμα κι αν κατλαβαίνεις με τι είναι φτιαγμένος κι αν αυτό που σε κοιτάει μέσ απ τα μάτια του είναι Αγάπη ή Απειλή. Δεν δίνεις δεκάρα: σ έχει μαγνητίσει και θέλεις να του παραδοθείς, να του δώσεις ό τι έχεις και δεν έχεις, με μοναδικό αντάλλαγμα να μη σταματήσει. Να μην πάρει αιχμαλώτους. Να σε αλώσει και να σε καταπιεί.

can you add anything after this?but of course not....speechlessss

 

[Γιώργος Κουν.]

Αμα είναι έτσι, να το ψάξουμε βρε αδερφέ... :afro:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Thank you for talkin' to me, Africa

να το ψάξουμε βρε αδερφέ...

το έχω εγώ και δεν χρειάζεται να ψάξεις τίποτα: είναι σαν να το έχεις κι εσύ.
Call me

 

[Τσάκωνας Βασίλης]

Tokomo ba carade bampa, πρώτο κομμάτι στο Restrospective Vol. 2.
Κιθάρες και μπάσο αρχίζουν να πλέκουν, με backing κάτι υπερδραστήρια υποτονθορίζοντα πιατίνια: θέλουν να τα προσέξεις αλλά σεμνύνονται, σαν Αρσακειάδες-σου υπόσχονται Ολα και Τίποτα. Κάτι φωνητικά μπαίνουν και αρχίζουν να υπερίπτανται σαν κοπάδι από γλάρους. Μα πού πάνε όλοι αυτοί οι γλάροι; εδώ είναι Νεκρή Θάλασσα και δεν έχει τίποτα. Περιμένεις τα κύρια φωνητικά. Εις μάτην. Συμμετρικά clusters από το μπάσο κάνουν δικτατορία κι από κάτω οι κιθάρες τα υπονομεύουν με χιλιάδες ακκισμούς και λαμπρά χρώματα. Μπαίνει ο Προφήτης. Δεν ξέρεις Τι τραγουδάει αλλά νιώθεις να σε αφορά άμεσα, σαν να κρέμεται η ζωή σου από δαύτο. Τα ξεχνάς όλα. Ξεχνάς τους λεκέδες με ανθρώπινη περιβολή που σε περιτριγυρίζουν και δεν σ αφήνουν να σκεφτείς Εκείνη. Η φωνή, αγκαλιά με τα πνευστά, ξεχύνεται σε κάτι που μοιάζει με σεληνιακές πιρουέτες. Οι άλλες φωνές χορεύουν μαζί της, της κάνουν κόρτε και της απαντούν, και νιώθεις ότι ο ήχος έρχεται σαν ομίχλη, ή μαγικό σύννεφο και διασώζει το κορίτσι, και συ δεν ξέρεις από Τι - το παίρνει μαζί του, να το πάει στον Ποσειδώνα ή ποιός ξέρει Που διάολο αλλού. Οι κιθάρες οργιάζουν λες και τις πότισες αμφεταμίνη. Θέλεις να βρείς το κορίτσι, να σταυρωθείς πάνω του και να διαλυθείς μέσα του, ακούγοντας αυτό το εξωκοσμικό funk που δεν ανήκει σε τούτον τον κόσμο, ούτε σε κανέναν άλλο από αυτούς που ξέρεις-ή εκείνους που νόμιζες ότι ξέρεις. Και οι κιθάρες εκεί, να λάμπουν και να στολίζουν και να δίνουν μιά ώθηση στο ακρόαμα, ετσι που να μοιάζει με βασιλική κόμπρα - ή σαν αγωνιώδης γέννα, καθώς το κομμάτι χτίζεται κυριολεκτικά και το στολίζουν εκεί μπροστά στα μάτια σου, καθε στροφή κι ένα καινούργιο πολύτιμο κόσμημα. Το λατρεύουν και το δοξάζουν και το αποθεώνουν - σαν βασίλισσα που κέρδισε το στέμα της μέσα από άπειρες άγονες, μοναχικές νύχτες, νύχτες χωρίς φιλί και χάδι, ανεμώνη που την χτυπάνε οι αέρηδες. Είναι πάνω εκεί που αρχίζεις να νιώθεις ότι ο Προφήτης σταμάτησε να ψέλνει και, πια, κατεβαίνει απ το βουνό κι έρχεται καταπάνω σου σαν ηφαιστειακή λάβα. Ανάθεμα κι αν καταλαβαίνεις με τι είναι 'φτιαγμένος' κι αν αυτό που σε κοιτάει μέσ απ τα μάτια του είναι Αγάπη ή Απειλή. Δεν δίνεις δεκάρα: σ έχει μαγνητίσει και θέλεις να του παραδοθείς, να του δώσεις ό τι έχεις και δεν έχεις, με μοναδικό αντάλλαγμα να μη σταματήσει. Να μην πάρει αιχμαλώτους. Να σε αλώσει και να σε καταπιεί.

Σαν πέτρα έχω παραλύσει, τα χέρια μου κρεμασμένα και η ματιά μου ίσια στη λυχνία που τυφλώνει
Δεν χρειάζομαι να διαβάσω κάτι άλλο γιά ένα μήνα
Κάτι πίστευε και ερεύνα και κάτι χωρίς κρίση χάνω το δρόμο δεν μετράνε πιά, σαν δόγμα μας φέρνεις καπάκι

Τι έγραψες βρε άνθρωπε?!!!
Μπορεί άνθρωπος θνητός να γράψει έτσι?!!!
Πως μπορείς και υπάρχεις ανάμεσά μας?!!!
Το σκέφτομαι συχνά και λέω έλα μωρέ, μπορώ και 'γώ. Μάταια όμως. Ποιός άλλος εδώ μέσα μπορεί να κάνει κινηματογράφο την ψυχή του?
:adore:

Άμα συνέλθω, θα τους βρώ να τους αγοράσω
Μπάς και βρώ λίγο απ'αυτό που σε μπολιάζει

 

[Κάλλη Συνοδινού]

δεν ξέρω αν τον έχουν φέρει Κάλλη.
από το Αγγλικό Αμαζον τα πήρα. είναι φτηνά για διπλά άλμπουμ.
θα φροντίσω να σου τα δειγματίσω.

Μόλις μου μίλησαν για μια εξαιρετική και σπάνια ηχογράφηση Κώστα, (νομίζω από Ιαπωνία μεριά) και την αναμένω.
Οπότε, μάλλον θα σου τα δειγματίσω πρώτη roud: