H πρωτη ταινια του ανθρωπου-νυχτεριδα απο τον Κριστοφερ Νολαν ηταν μια γροθια στο στομαχι.
Οχι αυτο που περιμεναμε σιγουρα.
Μια σκοτεινη και κυριως μελαγχολικη προσεγγιση της δημιουργιας του Μπατμαν.
:SFGSFGSF:
Αυτην την φορα ηθελε να κανει 2 διαφορετικες ταινιες......αυτη του Τζοκερ και αυτη του Σκοτεινου Ιπποτη.
Δυσκολο εγχειρημα.....σεναριακα.
Οχι απολυτα επιτυχημενο κατα την γνωμη μου.
:SFGSFGSF:
Ο Μπατμαν της πρωτης ταινιας, ο Μπεηλ με τα γεματα αναζητηση βλεματα του,με την μελαγχολια του που γυριζει σε θυμο και εκδικητικο πνευμα δεν ειναι ο ιδιος.
:SFGSFGSF:
Εκει που η ταινια στο πρωτο μερος αυτο του Τζοκερ ειχε παρει μια αναμενομενη τροπη του στυλ, κυνηγαμε τον κακο,ο κακος πληγωνει και ειναι υπουλος ζοριζομαστε αλλα τον νικαμε με αναπαντεχα αποτελεσματα.......τοτε ειναι που ριχνει την κλωτσια και ανατρεπει την ταινια για να μας παρουσιασει την πραγματικη του ταινια.
Το περασμα του ηρωα στην ψυχολογια του Σκοτεινου Ιπποτη.
:SFGSFGSF:
Χρειαστηκε να περασει η μεγαλυτερη εισαγωγη και προλογος που εχουμε δει τελευταια -οχι ασκοπα ,ουτε προσβλητικα προς τον θεατη ομολογω- σε ταινια για να περασουμε στο κυριως πιατο.
:SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF:
η ταινια στο δευτερο της μερος ειναι μια πυραμιδα που η κορυφη της γινεται σκοτεινοτερη οσο πλησιαζουμε.....
αν μου ελειψε η ανατριχιλα της πρωτης ταινιας απο τον προλογο της δευτερης, ομολογω πως στην δευτερη ταινια στο τελος ανατριχιασα τρις.
:SFGSFGSF::SFGSFGSF: