The Eye Of Judgment
- Thread starter Panini
- Start date
JohnBougiou
Supreme Member
Για να "πιάσουμε" και εμείς το πνεύμα του παιχνιδιού βάζω ένα Review από το gameover.
Με λίγα λόγια, το Eye of Judgement είναι η υλοποίηση των «υγρών ονείρων» όλων όσων παίζουν Trading Card games εδώ και χρόνια. Όλων εκείνων που αγάπησαν τα Magic the Gathering και Yu-Gi-Oh! και οι οποίοι έπλαθαν στο μυαλό τους σενάρια επιστημονικής φαντασίας για το πώς θα ήταν αν οι μάχες που έβλεπαν στη σειρά κινουμένων σχεδίων τoυ Takahashi μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα.
Μπορεί το Eye of Judgement να είναι ένα videogame, όμως οι πυλώνες που στηρίζουν το όλο οικοδόμημά του στηρίζονται σε πιο «physical» στοιχεία, δηλαδή σε περιφερειακά και αντικείμενα χειροπιαστά, τα οποία -σε συνδυασμό με το λογισμικό και την τεχνολογία της κάμερας- δημιουργούν το σύνολο που είναι απαραίτητο για να το παίξουμε.
Ως παραδοσιακό Trading Card παιχνίδι, το Eye of Judgement χαρακτηρίζεται από πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας ως προς τους όρους του και την εκμάθηση των ειδικών χαρακτηριστικών του.
Το σενάριο του Eye of Judgement αφηγείται τον τρόπο που το Υπέρτατο Ον και ο γιος του δημιούργησαν τον κόσμο και τον γέμισαν ζωή. Όπως ορίζει κάθε μυθολογία που σέβεται τον εαυτό της, οι άνθρωποι που δημιούργησαν οι θεότητες θεώρησαν εαυτούς ως ανώτερους των δημιουργών και δημιούργησαν με τη σειρά τους μηχανικά πλάσματα γνωστά ως Bioliths για να κατατροπώσουν τις θεότητες. Οι άνθρωποι έχασαν τη μάχη, αλλά μετά από χρόνια ξεκίνησε μια νέα εξέγερση κατά των θεών, υπό τη μορφή τεσσάρων αγίων που κατείχαν τις δυνάμεις των στοιχείων της φύσης.
Στη συνέχεια η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, καθώς στην ιστορία επανέρχονται τα Bioliths, οι τέσσερις διαφορετικοί elemental κόσμοι άρχισαν να συγκρούονται και φατρίες μάγων αποφασίζουν να λύσουν τις διαφορές του στον Tower of Juno μαχόμενοι χρησιμοποιώντας μαγικές κάρτες. Από εδώ και έπειτα, δράση αναλαμβάνουμε εμείς.
Με τον κίνδυνο αυτό το κείμενο να εξελιχθεί σε manual να ελλοχεύει, θα προσπαθήσουμε να σας μεταφέρουμε τον τρόπο που εξελίσσεται μια παρτίδα στο Eye of Judgement και το γενικότερο gameplay που το διέπει με όσο πιο απλό τρόπο μπορεί αυτό να γίνει. Αφού λοιπόν, έχουμε προβεί στο στήσιμο όλου του συνόλου και επιλέξουμε να ξεκινήσουμε μια μάχη, το παιχνίδι προτρέπει τον παίκτη (ή τους παίκτες –υπάρχει δυνατότητα «διπλού» στον ίδιο χώρο, αλλά και online μάχης ενός εναντίον ενός) να τραβήξει πέντε κάρτες από την τράπουλα που έχει τοποθετήσει επάνω στο mat. Η εν λόγω τράπουλα αποτελείται από 34 φύλλα, τα οποία περιλαμβάνουν πολεμιστές, ξωτικά, δράκους, μάγους, ρομπότ, ξόρκια και summons, αλλά και τέσσερις κάρτες ειδικής δράσης, τις οποίες έχουμε μονίμως στην κατοχή μας. Οι ενέργειες που πρέπει να γίνουν είναι μεν απλές, αλλά από πίσω τους κρύβουν στρατηγική και σωστή μελέτη της κατάστασης που επικρατεί στο πεδίο της μάχης.
Δεδομένου ότι κάθε ένα από τα εννέα πεδία που διαθέτει το mat (σε διάταξη 3x3) αντιστοιχεί σε ένα element (πλην του κεντρικού), η επιλογή της σωστής κάρτας είναι τεράστιας σημασίας. Αν λοιπόν ρίξουμε πολεμιστές πάγου σε ένα πεδίο όπου το κυρίαρχο element είναι το νερό, τότε αυτοί θα αποκτήσουν επιπρόσθετους hit points και θα έχουν το πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου τους. Αντιθέτως, αν σε ένα πεδίο νερού τοποθετήσουμε ένα πλάσμα φωτιάς, τότε όχι μόνο χάνουμε το πλεονέκτημα, αλλά είναι πιθανό το πλάσμα μας να «πεθάνει» πριν καν ξεκινήσει η μάχη. Στην περίπτωση που επιλέξουμε ουδέτερο πεδίο, τα hit points του πλάσματος μένουν ως αναγράφονται στην κάρτα. Κάπου εδώ, όσοι έχουν εμπειρία στα TC games ίσως αρχίσουν να αναρωτιούνται για το που βρίσκεται η καινοτομία του τίτλου.
Αυτή λοιπόν εντοπίζεται στο ειδικό barcode που έχει τυπωμένο επάνω της η κάθε κάρτα. Μόλις λοιπόν, κάνουμε την επιλογή μας και ρίξουμε την κάρτα μας στο mat, το PlayStation Eye διαβάζει το barcode και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα -και μέσα από ένα όμορφο οπτικό εφέ- «ζωντανεύει» σε μια πλήρως πολυγωνική και τρισδιάστατη μορφή το πλάσμα που απεικονίζεται σε αυτήν εντός του εικονικού πεδίου μάχης που βλέπουμε στην οθόνη. Και δεν μιλάμε απλά για μια απλή κινηματογραφικού ύφους ρουτίνα απεικόνισης, αλλά για άμεση σχέση αυτού που βλέπουμε στην οθόνη με την κάρτα που έχουμε ρίξει. Αν δηλαδή μετακινήσουμε την κάρτα (πράγμα που στις μάχες απαγορεύεται, μόνο στο ειδικό Deck Builder mode είναι επιτρεπτό) σε κάποιο άλλο τετράγωνο του mat ή αν -και εδώ το παιχνίδι προκαλεί εντυπωσιασμό- «χτυπήσουμε» με το χέρι μας το πλάσμα που έχει ξεπηδήσει από την κάρτα, τότε αυτό αντιδρά, εκνευρίζεται και προσπαθεί να επιτεθεί δίνοντας την εντύπωση ότι είναι ζωντανό...
Και εδώ, φυσικά, βρίσκεται το σημείο όπου το Eye of Judgement διαφοροποιεί τη θέση του από οτιδήποτε έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τα TC παιχνίδια, αλλά τα videogames γενικότερα. Πλέον, αυτό που ήταν μια εικόνα και ήταν ευλαβικά προσκολλημένο στις δύο διαστάσεις και σε ένα κομμάτι χαρτί, αποκτά «ζωή» κατόπιν εντολής μας, υπακούει πιστά στις οδηγίες μας και είναι έτοιμο ακόμα και να θυσιαστεί αν το διατάξουμε να το πράξει. Αφού…κλείσουμε το στόμα μας από τον εντυπωσιασμό που προκαλείται την πρώτη φορά που θα παρακολουθήσουμε αυτή τη σκηνή, το παιχνίδι συνεχίζεται. Οι μάχες από εδώ και πέρα -και θεωρώντας ως δεδομένο ότι έχουμε μελετήσει ενδελεχώς τους κανόνες- έχουν μια σταθερή αλλά συναρπαστική ροή.
Κάθε φορά που έρχεται η σειράς μας, ο κριτής μάς δίνει δύο βαθμούς mana, οι οποίοι προστίθενται στο σύνολό μας και, ανάλογα με το απόθεμά μας, τραβάμε μια νέα κάρτα από την τράπουλα και, επιλέγοντας την καλύτερη από αυτές που έχουμε στην κατοχή μας, τη ρίχνουμε στο τραπέζι. Βέβαια, πρέπει να τονίσουμε ότι το να ρίξεις μια κάρτα στη μάχη δεν είναι απλή υπόθεση. Το εκάστοτε πλάσμα που καλούμε μπορεί να επιτεθεί μόνο με τον τρόπο που αναγράφεται στην κάρτα του (ευθεία, διαγώνια, με αποφυγή ενός πεδίου κ.ο.κ), ενώ η κάρτα περιέχει και άλλες πληροφορίες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, όπως ειδικές δυνάμεις και attributes. Προσοχή πρέπει να δοθεί και στην πλευρά όπου κοιτά το πλάσμα μας, διότι ένα χτύπημα από τα πλάγια ή από πίσω επιφέρει σαφώς μεγαλύτερη βλάβη στον αντίπαλο από ό,τι ένα εμπρόσθιο. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για τους δικούς μας πολεμιστές, συνεπώς, απαιτείται μελέτη του mat και των πλασμάτων που υπάρχουν στη μάχη κάθε δεδομένη στιγμή.
Η νίκη στο Eye of Judgement έρχεται με δύο τρόπους. Ο πρώτος -και πιο συνήθης- βασίζεται στον αριθμό των τεράτων που υπάρχουν στο mat δεδομένου ότι όποιος καταφέρει να τοποθετήσει πρώτος πέντε κάρτες, αυτομάτως κερδίζει την παρτίδα. Ο δεύτερος τρόπος νίκης, είναι περισσότερο ήττα του αντιπάλου παρά δική μας επιτυχία και έρχεται από τα χρονικά όρια που έχουμε επιλέξει για κάθε παρτίδα. Όσο πολύπλοκα και αν φαντάζουν όλα τα παραπάνω, η αλήθεια είναι ότι «συνωμοτούν» για να προσφέρουν ορισμένες συναρπαστικές μάχες, οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι αμφίρροπες και απρόβλεπτες.
Μπορεί ο παίκτης να έχει το επάνω χέρι για 9 ολόκληρα λεπτά και να βρίσκεται μόλις 60 δευτερόλεπτα πριν τη νίκη, μόνο και μόνο για να δει τον αντίπαλό του να χρησιμοποιεί ένα πανίσχυρο summon, το οποίο θα φέρει τα πάνω κάτω (κυριολεκτικά, μιας και ένα είδος κάρτας αλλάζει τους συσχετισμούς των elements γυρίζοντας ανάποδα όλο το πεδίο μάχης) και να δει τα πλάσματά του να πεθαίνουν το ένα μετά το άλλο. Ως TC games, το Eye of Judgement τα καταφέρνει αρκετά καλά, ωστόσο, ως πρώτη και πειραματική προσπάθεια δεν θα μπορούσε να αποφύγει τα σφάλματα. Κατά την άποψη του GameOver, η σημαντικότερη όλων των αδυναμιών του εντοπίζεται στο μέγεθος της τράπουλας. Πολύ απλά, τα τέρατα, τα summons και όλα τα υπόλοιπα πλάσματα που υπάρχουν στις 30 κάρτες που παίρνουμε μαζί με το παιχνίδι, δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες εκείνου που έχει εντρυφήσει στα TC games και δεν αναπτύσσουν σε μεγάλο βαθμό τις στρατηγικές που ίσως θα ήθελε να εφαρμόσει. Είναι σίγουρο ότι η Sony σύντομα θα διαθέσει τα πρώτα επιπρόσθετα decks (τα γνωστά booster packs) με νέα πλάσματα και summons, ωστόσο, αυτό προϋποθέτει περαιτέρω καταβολή χρημάτων για όποιον θελήσει να μεγαλώσει το παιχνίδι και να αυξήσει την εμπειρία.
Ακόμα και η σκέψη ότι κάποιος φίλος, που αγόρασε το παιχνίδι θα μπορούσε να μας δανείσει την τράπουλά του πέφτει στο κενό, μιας και κάθε τράπουλα μπορεί να περιέχει συγκεκριμένο αριθμό πλασμάτων (μόνο ένας Infernal Dragon, μόνο ένας Skeleton Soldier, μόνο μια Dancing Temptress κ.ο.κ). Και το παιχνίδι είναι φτιαγμένο ώστε να είναι «έξυπνο», κοινώς, δεν μπορείς να το ξεγελάσεις και να ρίξεις την ίδια κάρτα δύο φορές, να προσθέσεις πλάσματα και γενικά να προβείς σε «πονηριές».
Μάλλον απογοητευτικά είναι και τα πιο παραδοσιακά τεχνικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Τα γραφικά αν και όμορφα, σίγουρα χωλαίνουν στον τομέα της πρωτοτυπίας. Θα φτάναμε στο σημείο να λέγαμε ότι τα πλάσματα του Eye of Judgement δείχνουν να αντιγράφουν έντονα την «καρτουνίστικη» τεχνοτροπία του World of Warcraft, όταν εμείς θα προτιμούσαμε να είχαν ακολουθήσει μια πιο D&D φιλοσοφία. Αλλά το χειρότερο σημείο όλων εντοπίζεται στον ήχο. Εδώ θα εκφράσουμε μια εντελώς υποκειμενική άποψη, αλλά η χρήση Thrash Metal σε high fantasy παιχνίδια ποτέ δεν μας βρήκε σύμφωνους και το Eye of Judgement βρίθει από ήχους ηλεκτρικής κιθάρας. Τις ίδιες διαφωνίες θα εκφράσουμε και για τις επιλογές των «ηθοποιών» που δάνεισαν τις σύντομες ατάκες των πλασμάτων, των οποίων οι φωνές -όχι σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά στις περισσότερες- είναι πολύ κακές.
Κλείνοντας, θα λέγαμε ότι το Eye of Judgement είναι ένα σπουδαίο βήμα εμπρός για το gaming, όχι τόσο λόγω της ποιότητας του παιχνιδιού αυτού καθ’ αυτού (οι έμπειροι στα TC games ίσως το βρουν ρηχό λόγω του μικρού deck, ενώ στον τεχνικό του τομέα δεν εντυπωσιάζει), αλλά λόγω της τεχνολογίας Eye που χρησιμοποιεί. Οι προοπτικές που ανοίγονται από τη χρήση της κάμερας, σε συνδυασμό με τις ιδέες του Japan Studio, είναι άπειρες, ενώ αναλογιζόμενοι και μόνο το τι μπορεί να δούμε στο μέλλον -αν υπάρξουν έξυπνες ιδέες και σωστές εφαρμογές αυτής της τεχνολογίας- προκαλείται ενθουσιασμός.
Και ξαφνικά, η εποχή της ολογραφικής οθόνης δείχνει να είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζαμε…
Με λίγα λόγια, το Eye of Judgement είναι η υλοποίηση των «υγρών ονείρων» όλων όσων παίζουν Trading Card games εδώ και χρόνια. Όλων εκείνων που αγάπησαν τα Magic the Gathering και Yu-Gi-Oh! και οι οποίοι έπλαθαν στο μυαλό τους σενάρια επιστημονικής φαντασίας για το πώς θα ήταν αν οι μάχες που έβλεπαν στη σειρά κινουμένων σχεδίων τoυ Takahashi μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα.
Μπορεί το Eye of Judgement να είναι ένα videogame, όμως οι πυλώνες που στηρίζουν το όλο οικοδόμημά του στηρίζονται σε πιο «physical» στοιχεία, δηλαδή σε περιφερειακά και αντικείμενα χειροπιαστά, τα οποία -σε συνδυασμό με το λογισμικό και την τεχνολογία της κάμερας- δημιουργούν το σύνολο που είναι απαραίτητο για να το παίξουμε.
Ως παραδοσιακό Trading Card παιχνίδι, το Eye of Judgement χαρακτηρίζεται από πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας ως προς τους όρους του και την εκμάθηση των ειδικών χαρακτηριστικών του.
Το σενάριο του Eye of Judgement αφηγείται τον τρόπο που το Υπέρτατο Ον και ο γιος του δημιούργησαν τον κόσμο και τον γέμισαν ζωή. Όπως ορίζει κάθε μυθολογία που σέβεται τον εαυτό της, οι άνθρωποι που δημιούργησαν οι θεότητες θεώρησαν εαυτούς ως ανώτερους των δημιουργών και δημιούργησαν με τη σειρά τους μηχανικά πλάσματα γνωστά ως Bioliths για να κατατροπώσουν τις θεότητες. Οι άνθρωποι έχασαν τη μάχη, αλλά μετά από χρόνια ξεκίνησε μια νέα εξέγερση κατά των θεών, υπό τη μορφή τεσσάρων αγίων που κατείχαν τις δυνάμεις των στοιχείων της φύσης.
Στη συνέχεια η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, καθώς στην ιστορία επανέρχονται τα Bioliths, οι τέσσερις διαφορετικοί elemental κόσμοι άρχισαν να συγκρούονται και φατρίες μάγων αποφασίζουν να λύσουν τις διαφορές του στον Tower of Juno μαχόμενοι χρησιμοποιώντας μαγικές κάρτες. Από εδώ και έπειτα, δράση αναλαμβάνουμε εμείς.
Με τον κίνδυνο αυτό το κείμενο να εξελιχθεί σε manual να ελλοχεύει, θα προσπαθήσουμε να σας μεταφέρουμε τον τρόπο που εξελίσσεται μια παρτίδα στο Eye of Judgement και το γενικότερο gameplay που το διέπει με όσο πιο απλό τρόπο μπορεί αυτό να γίνει. Αφού λοιπόν, έχουμε προβεί στο στήσιμο όλου του συνόλου και επιλέξουμε να ξεκινήσουμε μια μάχη, το παιχνίδι προτρέπει τον παίκτη (ή τους παίκτες –υπάρχει δυνατότητα «διπλού» στον ίδιο χώρο, αλλά και online μάχης ενός εναντίον ενός) να τραβήξει πέντε κάρτες από την τράπουλα που έχει τοποθετήσει επάνω στο mat. Η εν λόγω τράπουλα αποτελείται από 34 φύλλα, τα οποία περιλαμβάνουν πολεμιστές, ξωτικά, δράκους, μάγους, ρομπότ, ξόρκια και summons, αλλά και τέσσερις κάρτες ειδικής δράσης, τις οποίες έχουμε μονίμως στην κατοχή μας. Οι ενέργειες που πρέπει να γίνουν είναι μεν απλές, αλλά από πίσω τους κρύβουν στρατηγική και σωστή μελέτη της κατάστασης που επικρατεί στο πεδίο της μάχης.
Δεδομένου ότι κάθε ένα από τα εννέα πεδία που διαθέτει το mat (σε διάταξη 3x3) αντιστοιχεί σε ένα element (πλην του κεντρικού), η επιλογή της σωστής κάρτας είναι τεράστιας σημασίας. Αν λοιπόν ρίξουμε πολεμιστές πάγου σε ένα πεδίο όπου το κυρίαρχο element είναι το νερό, τότε αυτοί θα αποκτήσουν επιπρόσθετους hit points και θα έχουν το πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου τους. Αντιθέτως, αν σε ένα πεδίο νερού τοποθετήσουμε ένα πλάσμα φωτιάς, τότε όχι μόνο χάνουμε το πλεονέκτημα, αλλά είναι πιθανό το πλάσμα μας να «πεθάνει» πριν καν ξεκινήσει η μάχη. Στην περίπτωση που επιλέξουμε ουδέτερο πεδίο, τα hit points του πλάσματος μένουν ως αναγράφονται στην κάρτα. Κάπου εδώ, όσοι έχουν εμπειρία στα TC games ίσως αρχίσουν να αναρωτιούνται για το που βρίσκεται η καινοτομία του τίτλου.
Αυτή λοιπόν εντοπίζεται στο ειδικό barcode που έχει τυπωμένο επάνω της η κάθε κάρτα. Μόλις λοιπόν, κάνουμε την επιλογή μας και ρίξουμε την κάρτα μας στο mat, το PlayStation Eye διαβάζει το barcode και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα -και μέσα από ένα όμορφο οπτικό εφέ- «ζωντανεύει» σε μια πλήρως πολυγωνική και τρισδιάστατη μορφή το πλάσμα που απεικονίζεται σε αυτήν εντός του εικονικού πεδίου μάχης που βλέπουμε στην οθόνη. Και δεν μιλάμε απλά για μια απλή κινηματογραφικού ύφους ρουτίνα απεικόνισης, αλλά για άμεση σχέση αυτού που βλέπουμε στην οθόνη με την κάρτα που έχουμε ρίξει. Αν δηλαδή μετακινήσουμε την κάρτα (πράγμα που στις μάχες απαγορεύεται, μόνο στο ειδικό Deck Builder mode είναι επιτρεπτό) σε κάποιο άλλο τετράγωνο του mat ή αν -και εδώ το παιχνίδι προκαλεί εντυπωσιασμό- «χτυπήσουμε» με το χέρι μας το πλάσμα που έχει ξεπηδήσει από την κάρτα, τότε αυτό αντιδρά, εκνευρίζεται και προσπαθεί να επιτεθεί δίνοντας την εντύπωση ότι είναι ζωντανό...
Και εδώ, φυσικά, βρίσκεται το σημείο όπου το Eye of Judgement διαφοροποιεί τη θέση του από οτιδήποτε έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τα TC παιχνίδια, αλλά τα videogames γενικότερα. Πλέον, αυτό που ήταν μια εικόνα και ήταν ευλαβικά προσκολλημένο στις δύο διαστάσεις και σε ένα κομμάτι χαρτί, αποκτά «ζωή» κατόπιν εντολής μας, υπακούει πιστά στις οδηγίες μας και είναι έτοιμο ακόμα και να θυσιαστεί αν το διατάξουμε να το πράξει. Αφού…κλείσουμε το στόμα μας από τον εντυπωσιασμό που προκαλείται την πρώτη φορά που θα παρακολουθήσουμε αυτή τη σκηνή, το παιχνίδι συνεχίζεται. Οι μάχες από εδώ και πέρα -και θεωρώντας ως δεδομένο ότι έχουμε μελετήσει ενδελεχώς τους κανόνες- έχουν μια σταθερή αλλά συναρπαστική ροή.
Κάθε φορά που έρχεται η σειράς μας, ο κριτής μάς δίνει δύο βαθμούς mana, οι οποίοι προστίθενται στο σύνολό μας και, ανάλογα με το απόθεμά μας, τραβάμε μια νέα κάρτα από την τράπουλα και, επιλέγοντας την καλύτερη από αυτές που έχουμε στην κατοχή μας, τη ρίχνουμε στο τραπέζι. Βέβαια, πρέπει να τονίσουμε ότι το να ρίξεις μια κάρτα στη μάχη δεν είναι απλή υπόθεση. Το εκάστοτε πλάσμα που καλούμε μπορεί να επιτεθεί μόνο με τον τρόπο που αναγράφεται στην κάρτα του (ευθεία, διαγώνια, με αποφυγή ενός πεδίου κ.ο.κ), ενώ η κάρτα περιέχει και άλλες πληροφορίες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, όπως ειδικές δυνάμεις και attributes. Προσοχή πρέπει να δοθεί και στην πλευρά όπου κοιτά το πλάσμα μας, διότι ένα χτύπημα από τα πλάγια ή από πίσω επιφέρει σαφώς μεγαλύτερη βλάβη στον αντίπαλο από ό,τι ένα εμπρόσθιο. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για τους δικούς μας πολεμιστές, συνεπώς, απαιτείται μελέτη του mat και των πλασμάτων που υπάρχουν στη μάχη κάθε δεδομένη στιγμή.
Η νίκη στο Eye of Judgement έρχεται με δύο τρόπους. Ο πρώτος -και πιο συνήθης- βασίζεται στον αριθμό των τεράτων που υπάρχουν στο mat δεδομένου ότι όποιος καταφέρει να τοποθετήσει πρώτος πέντε κάρτες, αυτομάτως κερδίζει την παρτίδα. Ο δεύτερος τρόπος νίκης, είναι περισσότερο ήττα του αντιπάλου παρά δική μας επιτυχία και έρχεται από τα χρονικά όρια που έχουμε επιλέξει για κάθε παρτίδα. Όσο πολύπλοκα και αν φαντάζουν όλα τα παραπάνω, η αλήθεια είναι ότι «συνωμοτούν» για να προσφέρουν ορισμένες συναρπαστικές μάχες, οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι αμφίρροπες και απρόβλεπτες.
Μπορεί ο παίκτης να έχει το επάνω χέρι για 9 ολόκληρα λεπτά και να βρίσκεται μόλις 60 δευτερόλεπτα πριν τη νίκη, μόνο και μόνο για να δει τον αντίπαλό του να χρησιμοποιεί ένα πανίσχυρο summon, το οποίο θα φέρει τα πάνω κάτω (κυριολεκτικά, μιας και ένα είδος κάρτας αλλάζει τους συσχετισμούς των elements γυρίζοντας ανάποδα όλο το πεδίο μάχης) και να δει τα πλάσματά του να πεθαίνουν το ένα μετά το άλλο. Ως TC games, το Eye of Judgement τα καταφέρνει αρκετά καλά, ωστόσο, ως πρώτη και πειραματική προσπάθεια δεν θα μπορούσε να αποφύγει τα σφάλματα. Κατά την άποψη του GameOver, η σημαντικότερη όλων των αδυναμιών του εντοπίζεται στο μέγεθος της τράπουλας. Πολύ απλά, τα τέρατα, τα summons και όλα τα υπόλοιπα πλάσματα που υπάρχουν στις 30 κάρτες που παίρνουμε μαζί με το παιχνίδι, δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες εκείνου που έχει εντρυφήσει στα TC games και δεν αναπτύσσουν σε μεγάλο βαθμό τις στρατηγικές που ίσως θα ήθελε να εφαρμόσει. Είναι σίγουρο ότι η Sony σύντομα θα διαθέσει τα πρώτα επιπρόσθετα decks (τα γνωστά booster packs) με νέα πλάσματα και summons, ωστόσο, αυτό προϋποθέτει περαιτέρω καταβολή χρημάτων για όποιον θελήσει να μεγαλώσει το παιχνίδι και να αυξήσει την εμπειρία.
Ακόμα και η σκέψη ότι κάποιος φίλος, που αγόρασε το παιχνίδι θα μπορούσε να μας δανείσει την τράπουλά του πέφτει στο κενό, μιας και κάθε τράπουλα μπορεί να περιέχει συγκεκριμένο αριθμό πλασμάτων (μόνο ένας Infernal Dragon, μόνο ένας Skeleton Soldier, μόνο μια Dancing Temptress κ.ο.κ). Και το παιχνίδι είναι φτιαγμένο ώστε να είναι «έξυπνο», κοινώς, δεν μπορείς να το ξεγελάσεις και να ρίξεις την ίδια κάρτα δύο φορές, να προσθέσεις πλάσματα και γενικά να προβείς σε «πονηριές».
Μάλλον απογοητευτικά είναι και τα πιο παραδοσιακά τεχνικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Τα γραφικά αν και όμορφα, σίγουρα χωλαίνουν στον τομέα της πρωτοτυπίας. Θα φτάναμε στο σημείο να λέγαμε ότι τα πλάσματα του Eye of Judgement δείχνουν να αντιγράφουν έντονα την «καρτουνίστικη» τεχνοτροπία του World of Warcraft, όταν εμείς θα προτιμούσαμε να είχαν ακολουθήσει μια πιο D&D φιλοσοφία. Αλλά το χειρότερο σημείο όλων εντοπίζεται στον ήχο. Εδώ θα εκφράσουμε μια εντελώς υποκειμενική άποψη, αλλά η χρήση Thrash Metal σε high fantasy παιχνίδια ποτέ δεν μας βρήκε σύμφωνους και το Eye of Judgement βρίθει από ήχους ηλεκτρικής κιθάρας. Τις ίδιες διαφωνίες θα εκφράσουμε και για τις επιλογές των «ηθοποιών» που δάνεισαν τις σύντομες ατάκες των πλασμάτων, των οποίων οι φωνές -όχι σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά στις περισσότερες- είναι πολύ κακές.
Κλείνοντας, θα λέγαμε ότι το Eye of Judgement είναι ένα σπουδαίο βήμα εμπρός για το gaming, όχι τόσο λόγω της ποιότητας του παιχνιδιού αυτού καθ’ αυτού (οι έμπειροι στα TC games ίσως το βρουν ρηχό λόγω του μικρού deck, ενώ στον τεχνικό του τομέα δεν εντυπωσιάζει), αλλά λόγω της τεχνολογίας Eye που χρησιμοποιεί. Οι προοπτικές που ανοίγονται από τη χρήση της κάμερας, σε συνδυασμό με τις ιδέες του Japan Studio, είναι άπειρες, ενώ αναλογιζόμενοι και μόνο το τι μπορεί να δούμε στο μέλλον -αν υπάρξουν έξυπνες ιδέες και σωστές εφαρμογές αυτής της τεχνολογίας- προκαλείται ενθουσιασμός.
Και ξαφνικά, η εποχή της ολογραφικής οθόνης δείχνει να είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζαμε…
Attachments
