Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
The Lady is a Tramp.....
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κάλλη Συνοδινού" data-source="post: 1416767" data-attributes="member: 17637"><p><img src="http://jazznetz.de/blog/wp-content/uploads/image/Aki-Takase-Schindelbeck-06.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p> </p><p> </p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"><strong>Aki Takase - St. Louis Blues (2004)</strong></span></span></p><p> </p><p> </p><p> </p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">...... Κι ο δίσκος αρκετά πιο ιδιόρρυθμος απ’ ότι έχω ακούσει μέχρι τώρα. </span></span></p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">(Ψέμματα! έχω ακούσει και πιό ιδιόρρυθμα, αλλά το έγραψα για να... σας τρομάξω....)</span></span></p><p> </p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Ηλεκτρικός. Ή μήπως ηλεκτρονικός; Ή πειραγμένα blues;</span></span></p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">30’s ή 50’s; Βάλτοι του Μισσισιπή, καμπαρέ του Chicago ή μια Γιαπωνέζα γκέισα πνιγμένη στα παραισθησιογόνα;</span></span></p><p> </p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει τι είναι αυτό που ακούω και με τραβάει σαν μαγνήτης, αλλά σίγουρα είναι ένας ήχος πειραματικός, μα ταυτόχρονα τόσο καθαρός και διαυγής, διαμετρικά αντίθετος από ότι μέχρι τώρα μου θύμιζαν τα blues. </span></span></p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">H Aki Takase, Γιαπωνέζα γεννημένη στην Osaka, συνεργάστηκε με συνθέτες και μουσικούς όπως ο John Zorn, ο Lester Bowie, ηχογράφησε στην Αμερική και ζεί στο Βερολίνο. </span></span></p><p> </p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Εδώ συμπράττει με τους:</span></span></p><p> </p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Rudi Mahall – bass clarinet</span></span></p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Fred Frith – guitar</span></span></p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Nils Wogram- trombone</span></span></p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Paul Lovens- drums </span></span></p><p> </p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Στο St. Louis Blues, όπως είναι προφανές και από τον τίτλο, «πειράζει» έξι τραγούδια του W. C. Handy, παρουσιάζει δύο δικά της, το Eine Drehorgelausdem 21. Jahrhundert (στο οποίο δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ τι είναι αυτό που 'klinget so herrlich, klinget so schon'….) . και το Nur da wo du bist da ist nichts , που σημαίνει ότι η Κυρία, εκτός από τα blues αγαπά και την Γερμανικήν…. και, φυσικά, περιλαμβάνει και κομμάτια του κλαρινετίστα της Rudi Mahall και του Γερμανού Nils Wogram, που παίζει τρομπόνι στον δίσκο.</span></span></p><p> </p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Jazz ain’t what it used to be, το τρομπόνι οργιάζει, τα πιατίνια παιχνιδίζουν, που και που βέβαια το παιχνίδισμα γίνεται γροθιά στο στομάχι, μετά, όταν μπλέκονται όλα μαζί και αδυνατείς να τα ξεχωρίσεις δεν πειράζει, αρκεί που απλά θέλεις να χορέψεις, να κλείσεις το μάτι πονηρά πίσω από ένα κρυστάλλινο ποτήρι με σαμπάνια, ευτυχώς που δεν σε πιάνει το μπότζι στα ποταμόπλοια, γιατί με τόσο προκλητικά πνευστά και ρυθμικό πιάνο, μάλλον πάνω σε κάποιο ποταμόπλοιο βρίσκεσαι χωρίς να το θέλεις καθόλου… μα καθόλου σου λέω .</span></span></p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Βέβαια, όλα αυτά τα ειδυλιακά, στις εύκολες στιγμές του δίσκου. Γιατί, δεν είναι πάντα όμορφος κι αγγελικός ό ήχος, τι περιμένεις από μια πιανίστα με ιαπωνική κουλτούρα που παίζει Αμερικάνικα Blues? Υπάρχουν στιγμές που η κιθάρα ξεφεύγει επικίνδυνα, το πιάνο γίνεται δύσπεπτο, αν ας πούμε δεν αντέχεις τους αυτοσχεδιασμούς του Jarrett, μην το δοκιμάσεις καν, γενικά, αν και ο δίσκος είναι Blues, εντελώς, αν και ο δίσκος είναι Jazz, εντελώς, είναι και χίλια άλλα πράγματα ταυτόχρονα, ο ορισμός των αντιθέσεων είναι ένα από αυτά, μιας και καταφέρνει να μην σε αφήνει να εφησυχάσεις ποτέ.</span></span></p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Η τρυφερή μελωδία γίνεται σποραδικές ρυθμικές εκρήξεις, αντιστικτικές αντιθέσεις (καημό το ‘χα να το πω αυτό!!!!!), χαδιάρικος χειρισμός της αρχικής σύνθεσης που την οδηγεί σε στιγμές παράνοιας.</span></span></p><p> </p><p><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Γενικά, είναι so much jazz, so so much jazz…. </span></span></p><p> </p><p><img src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41Uu97Qo7cL._SL500_AA300_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κάλλη Συνοδινού, post: 1416767, member: 17637"] [IMG]http://jazznetz.de/blog/wp-content/uploads/image/Aki-Takase-Schindelbeck-06.jpg[/IMG] [FONT=Georgia][SIZE=3][B]Aki Takase - St. Louis Blues (2004)[/B][/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]...... Κι ο δίσκος αρκετά πιο ιδιόρρυθμος απ’ ότι έχω ακούσει μέχρι τώρα. [/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3](Ψέμματα! έχω ακούσει και πιό ιδιόρρυθμα, αλλά το έγραψα για να... σας τρομάξω....)[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Ηλεκτρικός. Ή μήπως ηλεκτρονικός; Ή πειραγμένα blues;[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]30’s ή 50’s; Βάλτοι του Μισσισιπή, καμπαρέ του Chicago ή μια Γιαπωνέζα γκέισα πνιγμένη στα παραισθησιογόνα;[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει τι είναι αυτό που ακούω και με τραβάει σαν μαγνήτης, αλλά σίγουρα είναι ένας ήχος πειραματικός, μα ταυτόχρονα τόσο καθαρός και διαυγής, διαμετρικά αντίθετος από ότι μέχρι τώρα μου θύμιζαν τα blues. [/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]H Aki Takase, Γιαπωνέζα γεννημένη στην Osaka, συνεργάστηκε με συνθέτες και μουσικούς όπως ο John Zorn, ο Lester Bowie, ηχογράφησε στην Αμερική και ζεί στο Βερολίνο. [/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Εδώ συμπράττει με τους:[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Rudi Mahall – bass clarinet[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Fred Frith – guitar[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Nils Wogram- trombone[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Paul Lovens- drums [/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Στο St. Louis Blues, όπως είναι προφανές και από τον τίτλο, «πειράζει» έξι τραγούδια του W. C. Handy, παρουσιάζει δύο δικά της, το Eine Drehorgelausdem 21. Jahrhundert (στο οποίο δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ τι είναι αυτό που 'klinget so herrlich, klinget so schon'….) . και το Nur da wo du bist da ist nichts , που σημαίνει ότι η Κυρία, εκτός από τα blues αγαπά και την Γερμανικήν…. και, φυσικά, περιλαμβάνει και κομμάτια του κλαρινετίστα της Rudi Mahall και του Γερμανού Nils Wogram, που παίζει τρομπόνι στον δίσκο.[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Jazz ain’t what it used to be, το τρομπόνι οργιάζει, τα πιατίνια παιχνιδίζουν, που και που βέβαια το παιχνίδισμα γίνεται γροθιά στο στομάχι, μετά, όταν μπλέκονται όλα μαζί και αδυνατείς να τα ξεχωρίσεις δεν πειράζει, αρκεί που απλά θέλεις να χορέψεις, να κλείσεις το μάτι πονηρά πίσω από ένα κρυστάλλινο ποτήρι με σαμπάνια, ευτυχώς που δεν σε πιάνει το μπότζι στα ποταμόπλοια, γιατί με τόσο προκλητικά πνευστά και ρυθμικό πιάνο, μάλλον πάνω σε κάποιο ποταμόπλοιο βρίσκεσαι χωρίς να το θέλεις καθόλου… μα καθόλου σου λέω .[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Βέβαια, όλα αυτά τα ειδυλιακά, στις εύκολες στιγμές του δίσκου. Γιατί, δεν είναι πάντα όμορφος κι αγγελικός ό ήχος, τι περιμένεις από μια πιανίστα με ιαπωνική κουλτούρα που παίζει Αμερικάνικα Blues? Υπάρχουν στιγμές που η κιθάρα ξεφεύγει επικίνδυνα, το πιάνο γίνεται δύσπεπτο, αν ας πούμε δεν αντέχεις τους αυτοσχεδιασμούς του Jarrett, μην το δοκιμάσεις καν, γενικά, αν και ο δίσκος είναι Blues, εντελώς, αν και ο δίσκος είναι Jazz, εντελώς, είναι και χίλια άλλα πράγματα ταυτόχρονα, ο ορισμός των αντιθέσεων είναι ένα από αυτά, μιας και καταφέρνει να μην σε αφήνει να εφησυχάσεις ποτέ.[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Η τρυφερή μελωδία γίνεται σποραδικές ρυθμικές εκρήξεις, αντιστικτικές αντιθέσεις (καημό το ‘χα να το πω αυτό!!!!!), χαδιάρικος χειρισμός της αρχικής σύνθεσης που την οδηγεί σε στιγμές παράνοιας.[/SIZE][/FONT] [FONT=Georgia][SIZE=3]Γενικά, είναι so much jazz, so so much jazz…. [/SIZE][/FONT] [IMG]http://ecx.images-amazon.com/images/I/41Uu97Qo7cL._SL500_AA300_.jpg[/IMG] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
The Lady is a Tramp.....
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…